Legis Adolf Franciszek: Różnice pomiędzy wersjami
m (→Bibliografia) |
m |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| − | Był synem Franciszka i Walerii z d. Kobylińskiej, a ożenił się z Anną Weingaertner, córką właściciela ozorkowskiej cegielni. Miał dwie córki, a świadkiem na chrzcie obydwu z nich był przyszły burmistrz Ozorkowa, [[Skarżyński Tadeusz|Tadeusz Skarżyński]], piastujący wówczas funkcję fabrycznego kasjera. | + | Był synem Franciszka i Walerii z d. Kobylińskiej, a ożenił się z Anną Weingaertner, córką Ottona Weingaertneta, właściciela ozorkowskiej cegielni. Miał dwie córki, a świadkiem na chrzcie obydwu z nich był przyszły burmistrz Ozorkowa, [[Skarżyński Tadeusz|Tadeusz Skarżyński]], piastujący wówczas funkcję fabrycznego kasjera. |
Po ukończeniu Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu pracował początkowo jako prokurent w [[Towarzystwo Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni|Towarzystwie Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni]] w Ozorkowie. Od roku 1909 do 1921 pracował w Banku Handlowym Łódzkim. W 1921 r. otrzymał stanowisko dyrektora Oddziału Banku Związku Spółek Zarobkowych w Łodzi i pracował na tym stanowisku do 1929 r., kiedy to powołany został na Członka Zarządu banku związku Spółek Zarobkowych w Poznaniu. | Po ukończeniu Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu pracował początkowo jako prokurent w [[Towarzystwo Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni|Towarzystwie Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni]] w Ozorkowie. Od roku 1909 do 1921 pracował w Banku Handlowym Łódzkim. W 1921 r. otrzymał stanowisko dyrektora Oddziału Banku Związku Spółek Zarobkowych w Łodzi i pracował na tym stanowisku do 1929 r., kiedy to powołany został na Członka Zarządu banku związku Spółek Zarobkowych w Poznaniu. | ||
W chwili zgonu był wiceprezesem Rady Nadzorczej Banku Związku Spółek Zarobkowych, członkiem Patronatu Związku Spółdzielni Zarobkowych i Gospodarczych im. Ks. Piotra Wawrzyniaka, członkiem Rady Głównej Związku Spółdzielni Rolniczych i Zarobkowo-Gospodarczych II RP oraz członkiem Rady Okręgowej tego związku w Poznaniu. | W chwili zgonu był wiceprezesem Rady Nadzorczej Banku Związku Spółek Zarobkowych, członkiem Patronatu Związku Spółdzielni Zarobkowych i Gospodarczych im. Ks. Piotra Wawrzyniaka, członkiem Rady Głównej Związku Spółdzielni Rolniczych i Zarobkowo-Gospodarczych II RP oraz członkiem Rady Okręgowej tego związku w Poznaniu. | ||
Wersja z 10:15, 6 mar 2017
<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol>
Adolf Franciszek von Legis (ur. ok. 1876 r. w Radłówku[2], zm. 21 maja 1939 r. w Poznaniu) – bankier, honorowy konsul Królestwa Szwecji.
Spis treści
Biografia
Był synem Franciszka i Walerii z d. Kobylińskiej, a ożenił się z Anną Weingaertner, córką Ottona Weingaertneta, właściciela ozorkowskiej cegielni. Miał dwie córki, a świadkiem na chrzcie obydwu z nich był przyszły burmistrz Ozorkowa, Tadeusz Skarżyński, piastujący wówczas funkcję fabrycznego kasjera. Po ukończeniu Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu pracował początkowo jako prokurent w Towarzystwie Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni w Ozorkowie. Od roku 1909 do 1921 pracował w Banku Handlowym Łódzkim. W 1921 r. otrzymał stanowisko dyrektora Oddziału Banku Związku Spółek Zarobkowych w Łodzi i pracował na tym stanowisku do 1929 r., kiedy to powołany został na Członka Zarządu banku związku Spółek Zarobkowych w Poznaniu. W chwili zgonu był wiceprezesem Rady Nadzorczej Banku Związku Spółek Zarobkowych, członkiem Patronatu Związku Spółdzielni Zarobkowych i Gospodarczych im. Ks. Piotra Wawrzyniaka, członkiem Rady Głównej Związku Spółdzielni Rolniczych i Zarobkowo-Gospodarczych II RP oraz członkiem Rady Okręgowej tego związku w Poznaniu. Poza tym piastował godność Konsula Honorowego Królestwa Szwecji. Spoczął na Starym cmentarzu w Ozorkowie.
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Order papieski „Pro Ecclesia et Pontifice”
Bibliografia
- „Codzienna Gazeta Handlowa” 1939, nr 124, s. 4.
- „Biuletyn Prasowy Związku Spółdzielni Zarobkowych i Gospodarczych im. Ks. Piotra Wawrzyniaka” 1939, nr 7.
Oprac. Dorota Żerkowska i Marianna Różalska
