Szkoła Podstawowa nr 2

Z Ozopedia - internetowa Encyklopedia miasta i gminy Ozorków
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol>

Dekret z lutego 1919 r. wprowadzający obowiązek szkolny spowodował, iż od roku szkolnego 1923/1924 Rada Miejska wprowadziła przymus szkolny, a to zaowocowało potrzebą wybudowania nowego obiektu. Nowo wzniesiony gmach zlokalizowano przy ul. Słowackiego 2, a jego uroczyste otwarcie odbyło się 18 listopada 1928 r. w dziesiątą rocznicę odzyskania niepodległości przez Polskę. W nowym budynku została umieszczona Szkoła Powszechna Nr 2 (w ówczesnych czasach mająca za patronkę Królową Jadwigę) znajdująca się we wspomnianym budynku pofabrycznym oraz nowo utworzona Szkoła Nr 3. W roku szkolnym 1975/76 doszło do połączenia obydwu szkół z zachowaniem numeru „dwa". W 1983 r. po 55 latach szkoła została przeniesiona do nowo wybudowanego, obszernego, nowoczesnego budynku przy ul. Lotniczej 1. Stała się wtedy największą placówką oświatową w Ozorkowie, zatrudniającą prawie 100-osobowe grono pedagogiczne. 23 maja 1985 r. odbyły się uroczystości nadania szkole imienia Marii Konopnickiej, ufundowano sztandar i odsłonięto pomnik patrona szkoły. W uroczystości uczestniczyła żyjąca jeszcze wtedy wnuczka Marii Konopnickiej, pani Krystyna Roykiewicz. 15 czerwca 2001 r. zgodnie z reformą oświatową, została definitywnie przemianowana na Gimnazjum nr 1. Uroczyste pożegnalne spotkanie, które odbyło się 15 czerwca 2001 r. było jednocześnie pięknym jubileuszem osiemdziesięciolecia „dwójki”, bowiem Szkoła Powszechna Nr 2, pod kierownictwem Marii Żukowskiej, została założona latem 1921 roku. Jej siedzibą był wówczas przyfabryczny budynek.


Kultową postacią była pierwsza kierowniczka p. Maria Żukowska, która sprawowała tę funkcję od 1921 r., a po wojnie do 1949 r. Była jednym z kilkunastu nauczycieli, którzy w naszym mieście zorganizowali i prowadzili tajne nauczanie. Jej doświadczeniem było nauczanie w okresie Polski pod zaborami, lat międzywojennych, okupacji hitlerowskiej i okresu powojennego.

Koordynatorami procesu dydaktycznego byli też: Zbigniew Nowakowski, Mieczysław Kryński, Helena Chełmińska, Mieczysław Kubiak i Olga Łopacińska jako pierwszy zastępca.

Kolejni dyrektorzy to:

  • Antoni Kowalczyk (1966-1975)
  • Jan Pezler (1975-1976)
  • Wiesława Ławniczak (1976-1991) - dyrektor z najdłuższym 15-letnim stażem
  • Roman Kłopocki (1991-1998)
  • Wiesława Wankiewicz (1998-2001)


Źródło

Wiadomości Ozorkowskie nr 8 z 2001 r. w oparciu o tekst p. Wiesławy Wankiewicz


Oprac. Dorota Żerkowska