Zmiany

W 1932 r., po ukończeniu Seminarium Duchownego w Łodzi, przyjął święcenia kapłańskie. Pracę duszpasterską podjął jako wikariusz w 1932 r. w Rogowie w parafii pw. Wincentego Ferreriusza, pow. brzeziński. Pełnił funkcję prefekta szkolnego. W 1936 r. został przeniesiony do Ozorkowa, do parafii pw. św. Józefa. Był kapelanem diecezjalnym w Zgromadzeniu Sióstr Urszulanek i kapłanem [[Kościoły w Ozorkowie|w kościele pw. Najświętszego Serca Jezusowego na Bugaju]], a także kontynuował pracę prefekta w Publicznej Szkole Powszechnej w Ozorkowie.<br>Celebrowane przez ks. Zygmunta Mikołajewskiego msze św. i jego płomienne kazania gromadziły rzesze wiernych. Szczególnym echem odbiło się kazanie wygłoszone 3 września 1939 r., w niedzielę, gdy ks. Mikołajewski powiedział: ''Będziemy silni wiarą w nasze zwycięstwo. Niemcy znajdą swój koniec w grobach na polskiej ziemi. '' Skutkiem tego patriotycznego kazania było prześladowanie duchownego przez władze okupacyjne.<br>Ksiądz Zygmunt Mikołajewski został aresztowany przez policję niemiecką w nocy z 5 na 6 października 1941 r. w ramach akcji przeciw inteligencji zarządzonej w Kraju Warty przez Artura Greisera i przewieziony do obozu przejściowego w Konstantynowie Łódzkim, skąd 30.10.1941 r. został przetransportowany z innymi uwięzionymi pociągiem do obozu koncentracyjnego KL Dachau. W obozie stał się więźniem o nr 28456. <br>Gdy wybuchła epidemia tyfusu , ks. Mikołajewski dobrowolnie zgłosił się, wraz z 40. innymi duchownymi do opieki nad chorymi w szpitalu obozowym. W wyniku niedożywienia i ciężkiej pracy jego osłabiony organizm nie obronił się przed chorobą. Dwa miesiące przed wyzwoleniem obozu , 23 lutego 1945 roku, zmarł na tyfus plamisty 23 lutego 1945 roku.<br>