Zmiany

Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Usunięte 6780 bajtów ,  08:05, 5 maj 2016
brak opisu edycji
== Konspiracja antykomunistyczna ==
Na początku lipca Za namową Józefa Kubiaka wstąpił w lipcu 1945 r. wstąpił w szeregi Grupy Egzekucyjnej NSZ „Błyskawica” <ref>Oddział podległy ppor. Mariana Grabskiego „Speca” operującego w powMarianowi Grabskiemu ps. „Spec”</ref>. Łódź, przydzielony do patrolu Został zastępcą „Pawła”, jako zastępcai objął dowództwo na nad plutonem. Po rozbiciu oddziału przez Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego (WUBP) Będąc w Łodzi został zdekonspirowany. W dniu 15 września 1945 r. razem z „Pawłem” przyłączył się do organizacji „Niepodległość” kierowanej przez Eugeniusza Kokolskiego „Groźnego” powstałej w Łodzistrukturach, posiadającej placówki konspiracyjne w jako dowódca plutonu uczestniczył na terenie pow. Łęczyca, Brzeziny, Kalisz, Turek, Konin, Koło łęczyckiego i Sieradz. Po sformowaniu oddziału partyzanckiego na rozkaz komendanta 18 października 1945 r. K. Skalski został dowódcą plutonu. Jego oddział sieradzkiego w ramach samoobrony prowadził walki walkach z siłami bezpieczeństwa na terenie powiatu łęczyckiego i sieradzkiego. Przeprowadzał również ekspropriacje na spółdzielnie i UB, atakując posterunki MO, urzędy państwowe<ref>Dokonywano kontrybucji na lokalnych komunistach, niszczył konfiskaty w spółdzielniach, niszczono akta kontyngentowe i nakładał , nakładano kary chłosty i kontrybucje na lokalnych komunistów, wysyłano zawiadomienia do urzędów o nie wykonywanie czynności państwowych. 6 grudnia 1946 r</ref>. w Księżnych Młynach doszło do podzielenia zgrupowania „Groźnego” na dwa plutony dywersyjne. Bezpośrednią przyczyną rozejścia się oddziałów „Groźnego” i „Pawła” była potyczka z grupą operacyjną MO i UB z Sieradza w rejonie leśniczówki w Miłkowie 16 grudnia Od września 1945 r. Łączność z „Groźnym” utrzymywano jedynie przez kurierów podziemia m.in. Kazimierza Gieragę „Cygana” z Ozorkowa i Jana Filipkowskiego do marca 1946 r., tjoddział dowodzony przez J. do likwidacji formacji Kubiaka działał w ramach organizacji „Niepodległość”podległy rozkazom Eugeniusza Kokolskiego ps. Nowo powstałą jednostką pn„Groźny”. Grupa Dywersyjna AK „Błyskawica” kierowali: komendant - ppor. „Paweł”, zastępca, szef dywersji, dowódca siedmioosobowego patrolu - „Zapora” od 30 Do najbardziej spektakularnych akcji doszło w Księżych Młynach (6 grudnia 1945 r. operującego w pow), gdzie zaatakowano funkcjonariuszy NKWD i UB. łęczyckim Po tej akcji ostatecznie oddziały Groźnego i sieradzkim<ref>Bednarek J, Żołnierz wyklęty z Ozorkowa, Ziemia Łódzka Nr 5 maj 2011Pawła rozeszły się utrzymując tylko ze sobą łączność przez kurierów.</ref>.Do marca 1946 r. oddział ten przeprowadził kilkanaście akcji likwidacyjno-ostrzeżeniowych Po likwidacji formacji „Niepodległość” w tym również rekwizycyjnych<ref>Rozbito: 1 marca marcu 1946 r. posterunek MO Wierzchy (powJ. Sieradz), 7 lutego 1946 rKubiak stworzył nową jednostkę - Grupę Dywersyjną AK „Błyskawica”. Milicja Obywatelska w Rustowie (pow. Kutno)Kazimierz Skalski został zastępcą, 17-18 lutego – kasę browaru w Ciechomicach szefem dywersji oraz 24 lutego komendę MO w Piątku, spółdzielnię „Rolnik” i urząd pocztowydowódcą patrolu.</ref>. Z powodu prowadzonych pacyfikacji UB „Zapora” wraz z oddziałem ewakuował się na teren pow. sieradzkiego. Główną placówką konspiracyjną był Włyń w pow. Sieradzkim. Uzupełniony kadrowo i materiałowo oddział „Zapory” stoczył bój Po zdobyciu 14 marca 1946 r. z funkcjonariuszami posterunku MO w Wierzchach. W wyniku zdobycia posterunku zarekwirowano płaszcze wojskowe , kolejne akcje i broń starcia z amunicją. Po nieudanej akcji rozbicia komendy MO w Złoczewie jednostka „Zapory” wycofała oddziałami KBW i UB kończą się do wsi Huta. Po zorganizowaniu transportu, dwoma konnymi podwodami oddział podążył w kierunku Wieluniaporażkami i niepowodzeniem. W nocy 17 III 1946 r. połowie marca w okolicach Janowa wpadł w zasadzkę zorganizowaną przez Ggrupy pościgowe dokonują rozbicia jednostki „Pawła”.O. KBW Zapora wraz z dowódcą i UB Wieluń. W wyniku starcia oddział partyzancki został rozbity<ref>Podczas boju zginęli: Henryk Karpiński „Tarzan”, strz. Jan Żurawski „Słoń”, ze strony bezpieki: chor. Edward Gąska.</ref>.Po mimo zamieszania żołnierzami zdołał w szeregach partyzantów udało im zamieszaniu wydostać się wydostać z okrążeniazasadzki. W kwietniu 1946 r. resztki Grupy Dywersyjnej Wobec poniesionych strat i zdolności skutecznego działania Grupa Dywersyjna AK „Błyskawica” włączono do struktur została włączona w struktury Konspiracyjnego Wojska Polskiego Komendy Powiatowej (KP) Obwód Sieradz krypt. „Młockarnia”, której dowódcą <ref>Dowódcą jednostki był ppor. Władysław Bobrowski ps. „Wiktor”. „Zapora” </ref>. Do czerwca K. Skalski działał w ramach pionu Kierownictwa Walki z Bezprawiem (KWzB). Przed referendum w czerwcu por. Józef Kubiak „Paweł” rozwiązał zgrupowanie, a broń została zmagazynowana we Włyniu. Po śmierci por swojego dowódcy J. Kubiaka (30 VI czerwiec 1946 r. ) oraz likwidacji jednostki KP „Młockarni”, „Zapora” bezskutecznie poszukiwał łączności Zapora zostaje dowódcą kilkuosobowego oddziału. Kontynuuje on dalszą walkę z innymi oddziałami antykomunistycznego podziemia. Wspólnie prowadzili działania prewencyjne na terenie pow. sieradzkiegowładzą komunistyczną. Do marca 1947 r. stoczyli kilka spotkaniowych potyczek podejmuje też nieudane próby nawiązania kontaktu z bezpiekąinnymi oddziałami, a także prowadzi akcje prewencyjne wymierzone w struktury komunistyczne. W Wyniku tych działań dochodzi do starcia z funkcjonariuszami UB i MO w zabudowaniach Piotra Głucha , gdzie rozegrała się walka zginęli: UB - Mieczysław Kłys i MO - Stefan Resterniak, rannym ponownie został ppor. „Zapora”K. Skalski został ranny.
== Amnestia 1947 r. i dalsza walka do końca ==
Za zgodą K. Skalskiego około 24 członków ujawniło się przed Komisją Amnestyjną na początku 1947 r. przy PUBP w Sieradzu. Podporucznik jednak nie ufał „władzy ludowej” i nie skorzystał z amnestii. Ukrywał się m.in. u narzeczonej w Męckiej Woli. Masowe aresztowania zmusiły partyzantów do zawiązania ponownej konspiracji.W połowie kwietnia 1947 r. został reaktywowany oddział, który w maju podporządkował się rozkazom Jana Małolepszego „Murata”. Dnia 15 czerwca we wsi Dymki, na rozkaz kpt. „Murata”, „Zapora” został mianowany dowódcą oddziału partyzanckiego krypt. „Bałtyk”, „Drzymała II”. Decyzja o nominacji była podyktowana względami personalnymi i okolicznościowymi. „Kuba” nie mógł dowodzić jednostką z powodu postępującej astmy oskrzelowej, więc objął funkcję szefa wywiadu i egzekutywy. Do końca sierpnia 1947 r. oddział „Drzymała II” pod dowództwem por. „Zapory” wykonał kilkanaście akcji zbrojnych na terenie pow. sieradzkiego. Z rozkazu „Murata” por. K. Skalski przeprowadził na terenie pow. Pajęczno i Łask dwie, spektakularne akcje dywersyjne m.in. w Działoszynie i Widawie. Jego jednostka licząca 25 żołnierzy (połączone oddziały „Bałtyk”, „Wawel” - Kazimierza Szczepańskiego „Wichra”, „Dzwon” - Władysława Dwornika „Synka”) dokonała w tych miejscowościach ekspropriacji na spółdzielniach i urzędach pocztowych, lokalne komendy MO zostały obezwładnione i rozbrojone. Dnia 30 września, we wsi Gęsówka doszło do krwawego starcia grupy operacyjnej UB-MO, WP z KWP „Bałtyk” . Do końca roku wzmogły się działania partyzanckie, które spowodowały zaostrzenie działań odwetowych UB wobec ludności cywilnej. Masowe aresztowanie oraz zintensyfikowanie grup operacyjnych KBW spowodowało, że teren na którym jednostka „Bałtyk” operowała ulegał zmniejszeniu pod wpływem zaciskania kręgu pościgowego. Z 6 na 7 października 1947 r. w Leliwie oddział „Zapory” natknął się ponownie na pluton KBW. Podczas potyczki rannym okazał się Stefan Wydrzyński ps. „Zygmunt”. Na początku listopada na rozkaz „Murata” jednostka „Bałtyk” przeszła na teren powiatu kaliskiego. Pod koniec grudnia na mocy rozkazu kpt. „Murata” i z powodu eskalacji represji ze strony sił bezpieczeństwa w sieradzkim „Zapora” wraz z oddziałem przeniósł się na ekspozytury w woj. poznańskim. Zaznaczył swoją obecność pierwszym atakiem na państwową spółdzielnię w okolicach wsi Prażuchy w pow. tureckim w dniu 10 stycznia 1948 r. Tydzień później we wsi Grodziec planowany wyrok śmierci na komunistycznym wójcie Łukasiewiczu zakończył się niepowodzeniem. W remizie OSP natomiast zginął przypadkowy strażak - Feliks Górski, który nie pozwolił się rozbroić.Jesienią 1947 r. do rozpracowania oddziału „Drzymały II” PUBP Kalisz zwerbował 27 tajnych współpracowników, którzy mieli ustalić miejsce placówek organizacji i ich teren przemarszu. Siły bezpieczeństwa podjęły intensywne kroki w celu całkowitej likwidacji jednostki dywersyjnej por. Kazimierza Skalskiego „Zapory”<ref>W tym celu WUBP w Poznaniu w porozumieniu z lokalnymi placówkami UB zmobilizowały grupy operacyjne wsparte wojskiem KBW. Przeprowadzono reorganizację w rozmieszczeniu tych sił w terenie. W walce przeciwko KWP „Bałtykowi” brały udział 2 grupy operacyjne pod dowództwem Franciszka Adamczaka składające się z 20 żołnierzy 10 pułku KBW oraz UB i MO z placówki z Brzezin pow. Kalisz. Rejonem pacyfikacji objęto: gm. Brzeziny, Ostrów Wielkopolski i Kaliski oraz część sieradzkiego i wieluńskiego (Jamnice, Chudoba, Grzymaczew). Jednostkę wsparła grupa operacyjna z Wielunia i Sieradza stacjonująca w Złoczewie.</ref>. W zabudowaniach gospodarstwa Małeckich w Popówku (pow. Jarocin) doszło do potyczki, podczas której 6 osób pod dowództwem „Zapory” wydostało się z okrążenia jeszcze przed nadejściem kolejnych oddziałów pościgowych osiągając las<ref>Byli to: ppor. „Kuba”, kpr. Jan Chowański „Tadek”, strz. Edward Paś „Zbyszek”, strz. Marian Adamczewski „Kubuś”, por. „Zapora” i kpr. Władysław Antczak „Czesiek”</ref>. Wieczorem tego samego dnia połączone grupy pościgowe natknęły się na partyzantów „Murata”. W czasie walki w pobliżu gajówki Koryta zabity został przez milicjanta z Konina dowódca oddziału zbrojnego KWP „Bałtyk” por. „Zapora” i jego ochrona kpr. „Czesiek”. Reszta partyzantów zbiegła. Ze strony UB Kalisz poległ - Józef Skorzowski. Zwłoki „Zapory” i „Czarnego” milicjanci z Kalisza przewieźli do miejskiej kostnicy, gdzie 28 stycznia 1948 r. poddano oględzinom i identyfikacji rodzinom zabitych. Obecny ojciec K. Skalskiego na identyfikacji zaprzeczył, że zabity „Zapora” to jego syn, pomimo że go rozpoznał. Skalskiego jak i jego dwóch podkomendnych potajemnie pochowano w lesie 30 stycznia 1948 r. w okolicach wsi Zduny (pow. Kalisz)<ref>IPN, sygn. Ld_0_30_49_27</ref>.
''<small>Oprac. '''Szymon Bajor'''</small>''
==Przypisy==
[[Kategoria:Hasła w przygotowaniu]]

Menu nawigacyjne