Skalski Kazimierz

Z Ozopedia - internetowa Encyklopedia miasta i gminy Ozorków
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol>

Kazimierz Skalski

Kazimierz Skalski ps. Zapora (ur. 23 IV 1924 r. w Ozorkowie - zm. 28 stycznia 1948 r. w okolicach Wielunia) - porucznik.

Syn Franciszka i Heleny z d. Lipskiej. Pochodził z rodziny robotniczej. Wykształcenie średnie niepełne - naukę odbywał w gimnazjum w Zgierzu do wybuchu wojny w 1939 r. Ostatni adres zamieszkania w Ozorkowie do połowy 1945 r. - ulica Praga 22[1][2].

Działalność podziemna w czasie II wojny światowej

Kazimierz Skalski do 1941 r. pracował fizycznie w referacie aprowizacji Urzędu Miejskiego w Ozorkowie. W listopadzie został wywieziony na roboty przymusowe do Düsseldorfu w Niemczech, z których uciekł w połowie czerwca 1944 r. Na przełomie 1944 r. a 1945 r. był wywiadowcą w Obwodzie Łęczyca AK krypt. „Ogrody” podległy rozkazom ppor. Józefa Kubiaka „Pawła” – szefa łączności w tymże obwodzie. W styczniu 1945 r. pracował w młynie u swojego szwagra Zygmunta Tatarowicza (członka AK) w Krzeszowie (pow. Łęczyca)[3][4].

Konspiracja antykomunistyczna

Za namową Józefa Kubiaka wstąpił w lipcu 1945 r. w szeregi Grupy Egzekucyjnej NSZ „Błyskawica”[5]. Został zastępcą „Pawła” i objął dowództwo na nad plutonem. Będąc w strukturach, jako dowódca plutonu uczestniczył na terenie pow. łęczyckiego i sieradzkiego w walkach z siłami UB, atakując posterunki MO, urzędy państwowe[6]. Od września 1945 do marca 1946 r. oddział dowodzony przez J. Kubiaka działał w ramach organizacji „Niepodległość” podległy rozkazom Eugeniusza Kokolskiego ps. „Groźny”. Do najbardziej spektakularnych akcji doszło w Księżych Młynach (6 grudnia 1945 r.), gdzie zaatakowano funkcjonariuszy NKWD i UB. Po tej akcji ostatecznie oddziały Groźnego i Pawła rozeszły się utrzymując tylko ze sobą łączność przez kurierów. Po likwidacji formacji „Niepodległość” w marcu 1946 r. J. Kubiak stworzył nową jednostkę - Grupę Dywersyjną AK „Błyskawica”. Kazimierz Skalski został zastępcą, szefem dywersji oraz dowódcą patrolu. Po zdobyciu 14 marca posterunku MO w Wierzchach, kolejne akcje i starcia z oddziałami KBW i UB kończą się porażkami i niepowodzeniem. W połowie marca w okolicach Janowa grupy pościgowe dokonują rozbicia jednostki „Pawła”. Zapora wraz z dowódcą i żołnierzami zdołał w zamieszaniu wydostać się zasadzki. Wobec poniesionych strat i zdolności skutecznego działania Grupa Dywersyjna AK „Błyskawica” została włączona w struktury Konspiracyjnego Wojska Polskiego Komendy Powiatowej (KP) Obwód Sieradz krypt. „Młockarnia”[7]. Do czerwca K. Skalski działał w ramach pionu Kierownictwa Walki z Bezprawiem (KWzB). Po śmierci swojego dowódcy J. Kubiaka (30 czerwiec 1946 r.) oraz likwidacji jednostki KP „Młockarni” Zapora zostaje dowódcą kilkuosobowego oddziału. Kontynuuje on dalszą walkę z władzą komunistyczną. Do marca 1947 r. podejmuje też nieudane próby nawiązania kontaktu z innymi oddziałami, a także prowadzi akcje prewencyjne wymierzone w struktury komunistyczne. Wyniku tych działań dochodzi do starcia z funkcjonariuszami UB i MO w zabudowaniach Piotra Głucha, gdzie ppor. K. Skalski został ranny.

Amnestia 1947 r. i dalsza walka do końca

Oprac. Szymon Bajor

Przypisy

  1. IPN, sygn. Ld_0_30_49_27, Kwestionariusz osobowy.
  2. Tamże, sygn. Ld_PF_12_60_t4_13, Kwestionariusz osobowy.
  3. Tamże, sygn. Ld_PF_12_60_t4_9-10.
  4. Jasiak K., Działalność partyzancka Konspiracyjnego Wojska Polskiego, Z dziejów II Konspiracji w środkowej Polsce w latach 1945-1955, Wieluń - Opole 2008.
  5. Oddział podległy ppor. Marianowi Grabskiemu ps. „Spec”.
  6. Dokonywano kontrybucji na lokalnych komunistach, konfiskaty w spółdzielniach, niszczono akta kontyngentowe, nakładano kary chłosty, wysyłano zawiadomienia do urzędów o nie wykonywanie czynności państwowych.
  7. Dowódcą jednostki był ppor. Władysław Bobrowski ps. „Wiktor”.