Wiatrak koźlak: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
(Korekta) |
|||
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | |||
[[Plik:Wiatrak - koźlak.jpg|mały|Wiatrak - koźlak]] | [[Plik:Wiatrak - koźlak.jpg|mały|Wiatrak - koźlak]] | ||
| − | Zabytkowy, drewniany wiatrak – koźlak pochodzi z połowy XVIII w. Do 1910 r. stał na polach Borszyna jako własność folwarku w [[Tkaczew|Tkaczewie]]. W 1911 r. został przeniesiony do [[Solca Wielka|Solcy Wielkiej]]. W okresie II wojny światowej był | + | Zabytkowy, drewniany wiatrak – koźlak<ref>Wykaz zabytków wpisanych do rejestru zabytków nieruchomych województwa łódzkiego</ref> pochodzi z połowy XVIII w. Do 1910 r. stał na polach Borszyna jako własność folwarku w [[Tkaczew|Tkaczewie]]. W 1911 r. został przeniesiony do [[Solca Wielka|Solcy Wielkiej]]. W okresie II wojny światowej był |
nieczynny. W l. 1945-1949 działał ponownie. <br /> | nieczynny. W l. 1945-1949 działał ponownie. <br /> | ||
Obecnie wiatrak stanowi własność prywatną. Właściciele w dużym stopniu przyczynili się do przywrócenia mu dawnego | Obecnie wiatrak stanowi własność prywatną. Właściciele w dużym stopniu przyczynili się do przywrócenia mu dawnego | ||
| Linia 8: | Linia 7: | ||
''<small>Oprac. '''Barbara Manista'''</small>'' | ''<small>Oprac. '''Barbara Manista'''</small>'' | ||
=Przypis= | =Przypis= | ||
| − | [[Kategoria: | + | [[Kategoria:Encyklopedia]] |
| + | [[Kategoria:Miejsca]] | ||
Aktualna wersja na dzień 09:35, 16 maj 2016
Zabytkowy, drewniany wiatrak – koźlak[1] pochodzi z połowy XVIII w. Do 1910 r. stał na polach Borszyna jako własność folwarku w Tkaczewie. W 1911 r. został przeniesiony do Solcy Wielkiej. W okresie II wojny światowej był
nieczynny. W l. 1945-1949 działał ponownie.
Obecnie wiatrak stanowi własność prywatną. Właściciele w dużym stopniu przyczynili się do przywrócenia mu dawnego
wyglądu. Od 2010 r. został poddany generalnej renowacji: wypełniono deskami ściany i pokrycie dachu, naprawiono śmigi.[2]
Oprac. Barbara Manista
