Werner Mariusz
<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol>
Ks. Mariusz Werner (ur. 31 stycznia 1930 r. w Poznaniu), administrator parafii ewangelicko-augsburskiej w Ozorkowie z l. 1959-1987.
Spis treści
Pokolenie pierwsze, około 1730 r.
Najstarszym znanym protoplastą rodu był znany portrecista Christian (Krzysztof) Józef Werner, nobilitowany przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Urodził się on ok.1730 r.
Pokolenie drugie
Przodkowie ks. Wernera pojawili się w centralnej Polsce, a dokładniej w Warszawie na przełomie XVIII i XIX w. Protoplasta rodziny Samuel Fryderyk Werner, syn wyżej wymienionego portrecisty Christiana (Krzysztofa) Wernera, urodził się 15 września 1761 r. w Obrzycku nad Wartą, na południowym skraju Puszczy Noteckiej w Poznańskiem. Po przedwczesnej śmierci pierwszej żony Renaty drugą jego żoną zostaje jej siostra Anna Rozyna Meissner. W kilka lat po ślubie zawartym w 1789 r. przenoszą się do Warszawy, gdzie zakładają fabryczkę mydła i świec. Dochowują się czternaściorga dzieci, a cala rodzina szybko asymiluje się w nowych wielkomiejskich warunkach życia. Wszystkie dzieci otrzymują staranne wychowanie i wykształcenie. Niebawem zakładają własne rodziny, a swoją pracowitością i rzetelnością pomnażają własne dobra, jednocześnie przyczyniając się do rozwoju życia gospodarczego i kulturalnego kraju. Ponadto inicjują nowe rozwiązania w przemyśle. Samuel Fryderyk Werner żył 75 lat, zmarł dn. 28 grudnia 1836 r. i pochowany został na cmentarzu ewangelickim w Warszawie.
Pokolenie trzecie
Urodzony 4 marca 1794 r. Christian Wilhelm Werner z wykształcenia i zawodu farbiarz. Był dwukrotnie żonaty, najpierw z Anną Schroeder z Międzyrzecza, a ponownie z Matyldą Reitzenstein z Łomży. Około 1820 r. przeniósł się do Ozorkowa i założył parową farbiarnię, która stała się początkiem jego ogromnej fortuny. O jej wielkości świadczy fakt, że każde z jego dwanaściorga dzieci otrzymało bardzo znaczny posag, a mianowicie: każda córka po 100 tys. rubli, a każdy syn nieruchomość, np. majątek ziemski, folwark, cukrownię lub coś równorzędnego.
Pokolenie czwarte
Najstarszy syn Christiana Wilhelma - Karol Jan Werner, urodzony 29 maja 1820 r., ożenił się w 1847 r. z Emilią Schlösser, córką Fryderyka i Wilhelminy, założycieli fabryki włókienniczej. Karol Jan Werner nie wykazał jednak zainteresowania przemysłem i osiadł wraz z żoną w otrzymanym od ojca majątku ziemskim w Puczniewie koło Lutomierska.
Pokolenie piąte
Syn Karola Jana Wernera, a dziadek ks. Mariusza Wernera - Karol Werner, urodził się 1 czerwca 1855 r. w Puczniewie. Kupił majątki ziemskie w Chodczu i Ignalinie, w gminie Chodecz na Kujawach. Ożenił się z Almą Haack z podwłocławskiego rodzinnego Słodowa, z którą miał troje dzieci: dwie córki Stefanię i Marcelę oraz jednego syna Karola Lucjana – ojca ks. Wernera, urodzonego 6 czerwca 1898 r.
Pokolenie szóste
Karol Lucjan ożenił się z córką Karola Schlössera, właściciela majątku ziemskiego w Opatówku koło Kalisza, Ireną Zofią – matką ks. Wernera, urodzoną 18 września 1905 r.
Pokolenie siódme
Ks. Mariusz Werner urodził się jako drugi ich syn, w dniu 30 stycznia 1932 r. Poznaniu, i nadano mu imiona Mariusz Lucjan. Niestety, 5 lutego 1932 r. wskutek powikłań poporodowych, zmarła jego matka. Po ukończeniu szkoły średniej w Kaliszu rozpoczął w 1951 r. studia teologiczne na Uniwersytecie Warszawskim, a ukończył je w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie w 1955 r. Natychmiast po uzyskaniu dyplomu zgłosił się do służby w kościele ewangelicko-augsburskim. Po uroczystej ordynacji na księdza ewangelickiego został przydzielony w charakterze wikariusza diecezjalnego do Łodzi. W 1957 r. ożenił się z Elżbietą Lidią Leng-Jonscher. W 1958 r. urodził się ich syn Karol Mariusz. Niebawem zakończył się okres jego wikariatu i powierzona mu została funkcja proboszcza parafii w Zgierzu oraz administratora parafii w Ozorkowie, Łęczycy, Łowiczu i w Kutnie. Był to dla niego niejako powrót do miejsc swoich korzeni rodzinnych. Mając na uwadze zaangażowanie swoich pradziadów Christiana Wilhelma Wernera i Fryderyka Matiasa Schlössera w rozwój miasta Ozorkowa, ks. Werner pragnął swoją służbą przyczynić się do duchowego wzrastania jego mieszkańców.
Okres posługi
Zadania, jakie stanęły przed nim, były bardzo odpowiedzialne. Po przeżyciach wojennych i okresie powojennym polska społeczność ewangelicka była zdziesiątkowana i rozproszona. Jego najważniejszym zadaniem było odszukanie i skupienie wokół parafii współwyznawców, którzy przetrwali i przebywali w ogromnym rozproszeniu oraz w duchowym i materialnym ubóstwie. Kolejnym zadaniem była, chociaż częściowa, rewindykacja utraconego mienia kościelnego, a także konieczność wykonania potrzebnych remontów różnych obiektów parafialnych. Poza ściśle parafialnymi obowiązkami pełnił też funkcje o charakterze społecznym. I tak przez prawie 10 lat był konseniorem diecezji warszawskiej kościoła ewangelicko-augsburskiego, czyli zastępcą zwierzchnika tejże diecezji. Przez niepełne trzy kadencje należał do Synodu kościoła ewangelicko-augsburskiego w Warszawie. Był również członkiem Prezydium Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie. Przez 10 lat pełnił funkcję przewodniczącego Oddziału Łódzkiego Polskiej Rady Ekumenicznej i prowadził działalność charytatywną związaną z dystrybucją darów zagranicznych w ramach międzynarodowej pomocy charytatywnej.
Źródła
- Życiorys ks. Mariusza Wernera zamieszczony w publikacji Dzieje Ozorkowa na podstawie historii społeczności ewangelicko-augsburskiej, Górny P. A., Łuczak R. S., 2009
- Zdjęcia pochodzą z http://www.bmzch.pl/historia/rodzina-werner.
Galeria zdjęć
Dwór w Chodeczku
Karol Jan Werner z wnukami, starszy to Janusz i młodszy Mariusz, fotografia z 1935 r.
Irena Werner, żona Karola Lucjana Wernera
Karol Lucjan Werner z synami, po jego prawej Mariusz i z lewej Janusz, fotografia z 1940 r.
Państwo Elżbieta i Mariusz Wernerowie w swoim mieszkaniu - wrzesień 2010 r.
Oprac. Dorota Żerkowska
