Werner Mariusz

Ks. Mariusz Werner

Krzysztof Józef Werner II Stanisław August w stroju koronacyjnym (w rzeczywistości pokoronacyjnym), 1764 r.

Ks. Mariusz Werner (ur. 31 stycznia 1932 r. w Poznaniu, zm. 22 października 2020 r.) - administrator parafii ewangelicko-augsburskiej w Ozorkowie w l. 1959-1987.

Pokolenie pierwsze, ok. 1718 r.

Najstarszym znanym protoplastą rodu był znany portrecista Christian (Krzysztof) Józef Werner, nobilitowany przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Urodził się ok. 1718 r., a zmarł w 1778 r.

Pokolenie drugie

Przodkowie ks. Wernera pojawili się w centralnej Polsce, a dokładniej w Warszawie na przełomie XVIII i XIX w. Protoplasta rodziny Samuel Fryderyk Werner, syn wyżej wymienionego portrecisty Christiana (Krzysztofa) Wernera, urodził się 15 września 1761 r. w Obrzycku nad Wartą, na południowym skraju Puszczy Noteckiej w Poznańskiem. Po przedwczesnej śmierci pierwszej żony Renaty drugą jego żoną zostaje jej siostra Anna Rozyna Meissner. W kilka lat po ślubie zawartym w 1789 r. przenoszą się do Warszawy, gdzie zakładają fabryczkę mydła i świec. Dochowują się czternaściorga dzieci, a cała rodzina szybko asymiluje się w nowych wielkomiejskich warunkach życia. Wszystkie dzieci otrzymują staranne wychowanie i wykształcenie. Niebawem zakładają własne rodziny, a swoją pracowitością i rzetelnością pomnażają własne dobra, jednocześnie przyczyniając się do rozwoju życia gospodarczego i kulturalnego kraju. Ponadto inicjują nowe rozwiązania w przemyśle. Samuel Fryderyk Werner żył 75 lat, zmarł dn. 28 grudnia 1836 r. i pochowany został na cmentarzu ewangelickim w Warszawie.

Pokolenie trzecie

Urodzony 4 marca 1794 r. Christian Wilhelm Werner z wykształcenia i zawodu farbiarz. Był dwukrotnie żonaty, najpierw z Anną Schroeder z Międzyrzecza, a ponownie z Matyldą Reitzenstein z Łomży. Około 1820 r. przeniósł się do Ozorkowa i założył parową farbiarnię, która stała się początkiem jego ogromnej fortuny. O jej wielkości świadczy fakt, że każde z jego dwanaściorga dzieci otrzymało bardzo znaczny posag, a mianowicie: każda córka po 100 tys. rubli, a każdy syn nieruchomość, np. majątek ziemski, folwark, cukrownię lub coś równorzędnego.

Pokolenie czwarte

Najstarszy syn Christiana Wilhelma - Karol Jan Werner, urodzony 29 maja 1820 r., ożenił się w 1847 r. z Emilią Schlösser, córką Fryderyka i Wilhelminy, założycieli fabryki włókienniczej. Karol Jan Werner nie wykazał jednak zainteresowania przemysłem i osiadł wraz z żoną w otrzymanym od ojca majątku ziemskim w Puczniewie koło Lutomierska.

Pokolenie piąte

Syn Karola Jana Wernera, a dziadek ks. Mariusza Wernera - Karol Werner, urodził się 1 czerwca 1855 r. w Puczniewie. Kupił majątki ziemskie w Chodczu i Ignalinie, w gminie Chodecz na Kujawach. Ożenił się z Almą Haack z podwłocławskiego rodzinnego Słodowa, z którą miał troje dzieci: dwie córki Stefanię i Marcelę oraz jednego syna Karola Lucjana – ojca ks. Wernera, urodzonego 6 czerwca 1898 r.

Pokolenie szóste

Karol Lucjan ożenił się z córką Karola Schlössera, właściciela majątku ziemskiego w Opatówku koło Kalisza, Ireną Zofią – matką ks. Wernera, urodzoną 18 września 1905 r.

Pokolenie siódme

Ks. Mariusz Werner urodził się jako drugi ich syn, w dniu 30 stycznia 1932 r. Poznaniu, i nadano mu imiona Mariusz Lucjan. Niestety, 5 lutego 1932 r. wskutek powikłań poporodowych, zmarła jego matka. Po ukończeniu szkoły średniej w Kaliszu rozpoczął w 1951 r. studia teologiczne na Uniwersytecie Warszawskim, a ukończył je w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie w 1955 r. Natychmiast po uzyskaniu dyplomu zgłosił się do służby w kościele ewangelicko-augsburskim. Po uroczystej ordynacji na księdza ewangelickiego został przydzielony w charakterze wikariusza diecezjalnego do Łodzi. W 1957 r. ożenił się z Elżbietą Lidią Leng-Jonscher. W 1958 r. urodził się ich syn Karol Mariusz. Niebawem zakończył się okres jego wikariatu i powierzona mu została funkcja proboszcza parafii w Zgierzu oraz administratora parafii w Ozorkowie, Łęczycy, Łowiczu i w Kutnie. Był to dla niego niejako powrót do miejsc swoich korzeni rodzinnych. Mając na uwadze zaangażowanie swoich pradziadów Christiana Wilhelma Wernera i Fryderyka Matiasa Schlössera w rozwój miasta Ozorkowa, ks. Werner pragnął swoją służbą przyczynić się do duchowego wzrastania jego mieszkańców.

Okres posługi

Zadania, jakie przed nim stanęły, były bardzo odpowiedzialne. Po przeżyciach wojennych i okresie powojennym polska społeczność ewangelicka była zdziesiątkowana i rozproszona. Jego najważniejszym zadaniem było odszukanie i skupienie wokół parafii współwyznawców, którzy przetrwali i przebywali w ogromnym rozproszeniu oraz w duchowym i materialnym ubóstwie. Kolejnym zadaniem była, chociaż częściowa, rewindykacja utraconego mienia kościelnego, a także konieczność wykonania potrzebnych remontów różnych obiektów parafialnych. Poza ściśle parafialnymi obowiązkami pełnił też funkcje o charakterze społecznym. I tak przez prawie 10 lat był konseniorem diecezji warszawskiej kościoła ewangelicko-augsburskiego, czyli zastępcą zwierzchnika tejże diecezji. Przez niepełne trzy kadencje należał do Synodu kościoła ewangelicko-augsburskiego w Warszawie. Był również członkiem Prezydium Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie. Przez 10 lat pełnił funkcję przewodniczącego Oddziału Łódzkiego Polskiej Rady Ekumenicznej i prowadził działalność charytatywną związaną z dystrybucją darów zagranicznych w ramach międzynarodowej pomocy charytatywnej.

Źródła

1. Górny P. A., Łuczak R. S., Dzieje Ozorkowa na podstawie historii społeczności ewangelicko-augsburskiej, Łódź 2009.
2. Zdjęcia w galerii pochodzą z http://www.bmzch.pl/historia/rodzina-werner.

Oprac. Dorota Żerkowska

Galeria zdjęć

• 

  Dwór w Chodeczku

• 

  Karol Jan Werner z wnukami, starszy to Janusz i młodszy Mariusz, fotografia z 1935 r.

• 

  Irena Werner, żona Karola Lucjana Wernera

• 

  Karol Lucjan Werner z synami, po jego prawej Mariusz i z lewej Janusz, fotografia z 1940 r.

• 

  Państwo Elżbieta i Mariusz Wernerowie w swoim mieszkaniu - wrzesień 2010 r.