Sufraga Janina: Różnice pomiędzy wersjami
m |
m (→Biografia) |
||
Linia 4: | Linia 4: | ||
==Biografia== | ==Biografia== | ||
− | Urodziła się jako jedno z sześciorga dzieci Adolfa Kępińskiego i Urszuli zd. Ościk. Miała rok, kiedy zmarła jej matka. Jej przedwojenne życie związane było z Ozorkowem. Poślubiła Stanisława Sufragę, ozorkowskiego nauczyciela, który zginął w obozie koncentracyjnym. Sama w czasie wojny wraz z jedynym synem była zmuszona wyprowadzić się | + | Urodziła się jako jedno z sześciorga dzieci Adolfa Kępińskiego i Urszuli zd. Ościk. Miała rok, kiedy zmarła jej matka. Jej przedwojenne życie związane było z Ozorkowem. Poślubiła Stanisława Sufragę, ozorkowskiego nauczyciela, który zginął w obozie koncentracyjnym. Sama w czasie wojny wraz z jedynym synem była zmuszona wyprowadzić się do Łodzi. |
Po wojnie nie wróciła już do Ozorkowa. Zamieszkała w Szczecinie. Ukończyła Studium Nauczycielskie (przed lub zaraz po wojnie). W Szczecinie rozpoczęła pracę 7 marca 1947 r. jako nauczycielka w Szkole Powszechnej nr 15. Pracowała też społecznie jako członek Komisji Miejskiej Rady Narodowej.<ref>http://znpszczecin.republika.pl/pionier6.htm.</ref> | Po wojnie nie wróciła już do Ozorkowa. Zamieszkała w Szczecinie. Ukończyła Studium Nauczycielskie (przed lub zaraz po wojnie). W Szczecinie rozpoczęła pracę 7 marca 1947 r. jako nauczycielka w Szkole Powszechnej nr 15. Pracowała też społecznie jako członek Komisji Miejskiej Rady Narodowej.<ref>http://znpszczecin.republika.pl/pionier6.htm.</ref> |
Wersja z 09:49, 8 lip 2016
<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol> Janina Sufraga z d. Kępińska, (ur. 6 maja 1910 r. w Napoleonowie k. Piotrkowa Trybunalskiego, zm. 26 maja 2003 r. w Szczecinie), nauczycielka, żona Stanisława Sufragi.
Biografia
Urodziła się jako jedno z sześciorga dzieci Adolfa Kępińskiego i Urszuli zd. Ościk. Miała rok, kiedy zmarła jej matka. Jej przedwojenne życie związane było z Ozorkowem. Poślubiła Stanisława Sufragę, ozorkowskiego nauczyciela, który zginął w obozie koncentracyjnym. Sama w czasie wojny wraz z jedynym synem była zmuszona wyprowadzić się do Łodzi.
Po wojnie nie wróciła już do Ozorkowa. Zamieszkała w Szczecinie. Ukończyła Studium Nauczycielskie (przed lub zaraz po wojnie). W Szczecinie rozpoczęła pracę 7 marca 1947 r. jako nauczycielka w Szkole Powszechnej nr 15. Pracowała też społecznie jako członek Komisji Miejskiej Rady Narodowej.[1]
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
- Złota Odznaka "Gryf Pomorski"
Oprac. Dorota Żerkowska