Strzeblew
Strzeblew – nazwa folwarku i dawnej wsi o statusie gminy. Dziś w granicach miasta Ozorkowa, obejmuje obszar dawnej wsi Bugaj. W skład wchodzą obecne ulice: Łęczycka, Wigury, Stypułkowskiego, Żeromskiego, Konopnickiej, Łąkowa, Cegielniana, Orzeszkowej, Kolejowa, Sucha, Prosta, Północna, Żwirki oraz tzw. Zatorze. Obszar wcielany stopniowo w granice miasta Ozorkowa w l. 1820-1949.
Pochodzenie nazwy
Nazwa pochodzi prawdopodobnie od nazwiska pierwszych właścicieli Strzeblewskich lub od gatunku ryby - strzebli, występującej w stawie Strzeblew.
Przeszłość
W okresie staropolskim wieś ta należała do rodziny Sokołowskich, następnie do Szczawińskich. Pod koniec XVIII w. Strzeblew znalazł się w posiadaniu rodziny Starzyńskich, ostatecznie po ojcu Wincentym Bogucie Starzyńskim dobra te przejął Ignacy Starzyński. Na Strzeblewie osiedlili się także Wernerowie oraz Scheiblerowie.
Dawne zabudowania na Strzeblewie
- drewniany zamek na kamiennej podmurówce otoczony wodami rzeki Bzury (istniał do poł. XVIII w.) - znajdował się w miejscu dzisiejszego Urzędu Miejskiego (zniszczony podczas potopu szwedzkiego oraz w czasie konfederacji barskiej),
- dwór Starzyńskich (istniał do poł. XIX w.) - rejon obecnej ul. Stypułkowskiego,
- w XIX w. browar z gorzelnią (własność Ignacego Starzyńskiego) - rejon ul. Wigury 1,
- carskie koszary, areszt i posterunek policji carskiej - rejon ul. Wigury, w dawnych zabudowaniach browaru,
- od 1930 r. Kasa Chorych, w okresie II wojny światowej urząd miasta, komisariat policji oraz siedziba gestapo, po wojnie szpital, obecnie Urząd Miejski oraz przychodnia zdrowia,
- zakład wełniany Lausego (1824 r. - koniec XIX w.) - rejon boiska sportowego,
- manufaktura schlösserowska (1893/1903 - do II wojny światowej), późniejsze OZPB „Morfeo” - rejon obecnej ul. Łęczyckiej,
- II pałac Schlösserów (budowa w l. 1852-1876) - rejon ul. Łęczyckiej 3,
- drewniany dom rodziny Wernerów (I poł. XIX w.) z usytuowanym za nim budynkiem farbiarni, późniejszy dom Adolfa Legisa - rejon ul. Wigury 3,
- rezydencja Scheiblerów (I poł. XIX w.), w skład której wchodziła stajnia, wozownia (obecnie mieści się tu Izba Historii Miasta Ozorkowa) oraz palmiarnia i oranżeria - główna część rezydencji to obecny budynek Urzędu Gminy Ozorków.
Oprac. Szymon Bajor