2388
edycji
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
brak opisu edycji
[[Plik:Zdjęcie portretowe Bolesława Skarbka-Kozietulskiego.jpg|mały|prawo|Bolesław Kozietulskiw mundurze Ochotniczej Straży Pożarnej]]
'''Bolesław Skarbek Kozietulski''' (ur. 18 września 1880 r. w Warszawie, zm. 23 maja 1967 r. w Zgierzu) – włókiennik, wieloletni dyrektor techniczny w Towarzystwie Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni, filantrop
Do szkoły uczęszczał początkowo w Lublinie – do Gimnazjum Filologicznego. Po przeniesieniu się rodziny do Warszawy kończył nauki w Szkole Technicznej (1890-1898). Po jej ukończeniu wstąpił na praktykę do Żyrardowskich Zakładów. Pracował tam do 1910 r. z przerwą (1901-1904) na studia w Wyższej Szkole Tkackiej w Krefeld w Niemczech (Höhere Webschule Crefeld). Studia ukończył z tytułem inżyniera włókiennika. W Żyrardowskich Zakładach pracował na stanowisku kierownika tkalni. W tym czasie został wysłany do Niemiec do Drezdeńskiej Fabryki Koronek i Firanek oraz do Szwajcarii w celu przeprowadzeniu prób wyrobu haftów na krosnach żakardowych. Po fiasku tego projektu przeniósł się do pracy w tkalni braci Płazińskich w Bobrzy. Była to fabryka tkanin bawełnianych (późniejsze Zakłady Dziewiarskie Electa). Pracował w tej fabryce do 1912 r. <br>
W 1913 roku podjął pracę w [[Towarzystwo Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni|Towarzystwie Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni SA.]] w Ozorkowie, początkowo jako kierownik tkalni, a od 1929 r. jako dyrektor techniczny (do 1940 r.). W okresie międzywojennym fundował prywatne stypendia naukowe dla uzdolnionych dzieci z biednych rodzin. Jeden z jego stypendystów pracował później w Komisji Planowania przy Radzie Ministrów.<br>
7 lutego 1910 r. w Kościele Św. Barbary w Warszawie zawarł związek małżeński z Heleną Franciszką Wajs, która w okresie międzywojennym była nauczycielką w Szkole Powszechnej Publicznej nr 2 w Ozorkowie. <br>
==Związki z Ozorkowem==
Bolesław Kozietulski mieszkał w Ozorkowie wraz z rodziną w kamienicy na rogu ul. Łęczyckiej i Stypułkowskiego.Był znanym i szanowanym obywatelem miasta. Działał w Ochotniczej Straży Pożarnej. 13 maja 1926 r. na walnym zgromadzeniu OSP został prezesem zarządu, a w kolejnych wyborach wiceprezesem. W okresie międzywojennym fundował prywatne stypendia naukowe dla uzdolnionych dzieci z biednych rodzin. Jeden z jego stypendystów pracował później w Komisji Planowania przy Radzie Ministrów.<br>
==Galeria zdjęć==
<gallery>
