392
edycje
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
m
brak opisu edycji
'''Jan Burzyński''' (ur. 8 czerwca 1908 r. w Chruślinie<ref>Akt ur. nr 62 z 1908 r., par. Chruślin, pow. łowicki</ref>, zm. 20 czerwca 2003 r. w Zgierzu) – ksiądz prałat, kapelan Sióstr Urszulanek w Ozorkowie, szambelan papieski.
Urodził się w Chruślinie w rodzinie chłopskiej jako najstarsze dziecko z czwórki rodzeństwa, małżeństwa Mateusza Burzyńskiego i Franciszki z d. Szymańskiej w Chruślinie, wsi leżącej przy drodze z Piątku do Łowicza. Uczęszczał do czteroletniej szkoły wiejskiej, a potem do Gimnazjum w Łowiczu.
==Droga kapłańska==
Po studiach w Seminarium Duchownym otrzymał święcenia kapłańskie w katedrze łódzkiej z rąk pierwszego ordynariusza diecezji bp. Wincentego Tymienieckiego dnia 30 sierpnia 1931 r. Pracę jako wikariusz rozpoczął w parafii św. Jacka w Piotrkowie Trybunalskim. Po kilku miesiącach został przeniesiony do parafii Srock. Następnie pracował w Wolborzu, Kurowicach, Strońsku, w Pabianicach i w parafii Drużbice.<br>
Po 3 latach studiów na Wydziale Teologii Uniwersytetu Warszawskiego ks. Jan Burzyński w 1937 r. otrzymał stopień magistra teologii. Do 1940 r. pełnił funkcję prefekta w parafii św. Antoniego w Tomaszowie Mazowieckim. Lata okupacji hitlerowskiej przeżył jako kapelan w Uwielicach, w diecezji warszawskiej.<br>
Podczas powstania warszawskiego Powstania Warszawskiego stracił swego młodszego brata, Tadeusza<ref>https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/tadeusz-burzynski,55643.html</ref> - kapłana, zmarłego w opinii świętości. Z pewnością śmierć Tadeusza Burzyńskiego<ref>Dokładne relacje świadków okoliczności śmierci ks. Tadeusza Burzyńskiego rodzą głębsze refleksje: https://www.archidiecezja.lodz.pl/aktualnosci/2014/07/sluga-bozy-ks-tadeusz-burzynski-zyciorys-opis-meczenstwa-modlitwa </ref> w pierwszych godzinach Powstania Warszawskiego 1 sierpnia 1944 r. miała wpływ na duchową postawę wobec świata i rzeczywistości a także głęboką pokorę wobec woli Najwyższego, jak każdy głęboko wierzący katolik.
Po wojnie został prefektem gimnazjów Miklaszewskiej i Pętkorskiej w Łodzi, kapelanem Sióstr na Stokach, oraz moderatorem Sodalicji Młodzieży Żeńskiej.<br>
W 1950 r. otrzymał nominację na spowiednika w Wyższym Seminarium Duchownym oraz objął jako administrator parafię Matki Bożej Różańcowej na Stokach w Łodzi. Po półrocznej administracji został tam wikariuszem. W latach 1952-1953 pełnił rolę kierownika duchowego Niższego Seminarium Duchownego w Łodzi.<br>
W kwietniu 1969 r. objął funkcję kapelana Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego w Ozorkowie na Bugaju, gdzie pracował aż do śmierci.
W latach 1972-1979 pełnił funkcję Diecezjalnego Ojca Duchownego. W latach 1979-1992 był Promotorem Sprawiedliwości Sądu Biskupiego w Łodzi. Przez 31 lat był ojcem duchownym dekanatu ozorkowskiego.<br>
Zmarł 20 czerwca 2003 r., w piątek po święcie Bożego Ciała w szpitalu „Boruta” w Zgierzu, opatrzony wcześniej sakramentami świętymi. Spoczął spoczął na Cmentarzu cmentarzu Nowym w Ozorkowie obok innych ozorkowskich księży ozorkowskich.
==Źródła==
