1592
edycje
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Uzupełnienie treści
'''Edward Pietrasiewicz''' (ur. 4 września 1863 r. w Łęce k. Puław, zm. 11 czerwca 1948 r. w Częstochowie) – kandydat praw, notariusz.
Urodził się jako syn Franciszka i Julii z Jadowskich. W latach 90. XIX w. studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Później pracował najprawdopodobniej jako adwokat przysięgły przy Sądzie Okręgowym w Warszawie<ref>Informacje z l. 1903-1914.</ref>. W 1918 r. decyzją Ministra Sprawiedliwości został rejentem (notariuszem) w Ozorkowie<ref>Dziennik Urzędowy Królewsko-Polskiego Ministerstwa Sprawiedliwości, Warszawa 1918, nr 8.</ref>, wobec czego przeniósł się z Warszawy. W jego kancelarii notarialnej podpisywane były umowy ważnych dla miasta przedwojennych przedsiębiorstw, m.in. Banku Spółdzielczego w 1924 r., nr REP 564 z dn. 15 lipca 1924 r., potwierdzająca, że [[Towarzystwo Pożyczkowo-Oszczędnościowe]] w Ozorkowie z mocy ustawy o spółdzielniach przeistoczyło się w Bank Spółdzielczy w Ozorkowie<ref>http://www.bs-ozorkow.pl/o-banku/historia-banku</ref>.
Był członkiem zrzeszenia rejentów i pisarzy hipotecznych. Stanowisko ozorkowskiego notariusza piastował do 1933 r.<ref>„Notarjat Hipoteka”, Warszawa 1933, nr 28.</ref>.
Oprócz działalności zawodowej (notarialnej) był człowiekiem wielkodusznym i miał marzenie, aby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Zainwestował olbrzymie jak na ówczesne czasy pieniądze w wywiercenie artezyjskiej głębinowej studni (150 m), z której trysnęła ciepła woda (24°C). Chciał, aby wszyscy ozorkowianie z tej wody w przyszłości korzystali, gdyby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Podobne marzenia zrealizowano obecnie w niedalekim Uniejowie.
Gdy jego żona Zofia Emilia z Paciorkowskich zmarła na zapalenie płuc w styczniu 1939 r. w Ozorkowie, przeniósł się do Częstochowy, gdzie zmarł w 1948 r. Pochowany tamże obok swoich rodziców. Był ojcem nauczycielki [[Amoretti Zofia|Zofii Wandy Amoretti]].
==Galeria zdjęć==
