Zmiany

W 1981 r. ukończyła studia i podjęła pracę w jednej z dwóch istniejących wówczas aptek w Ozorkowie – w Aptece „Cefarm” nr 1 mieszczącej się przy ul. Wyszyńskiego 2. Kierowniczką była wówczas p. Janina Powajbo, a pani Małgorzata w W krótkim czasie awansowała na jej zastępcękierownika. W tej placówce przepracowała do 1990 r.

Lokal apteki, początkowo niewielki, mieszczący się przy ul. Nowe Miasto 3 wynajęła od Ozorkowskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Najpierw pracowała sama – od godz. 8 do 15 , zarówno obsługując swoich pacjentów jak i zaopatrując aptekę w apteceniezbędne leki, a popołudniami jeździła jeżdżąc w tym celu po hurtowniach – rozproszonych po niemal całym województwie łódzkim - celem zaopatrzenia apteki w niezbędne leki. Przypomnijmy, że w tamtym czasie zdobycie jakiegokolwiek towaru było nie lada osiągnięciem. Z czasem zatrudniła pracownice. Swój personel dobierała bardzo starannie tak pod względem wykształcenia jak i zaangażowania w wykonywaną pracę. Zawsze miała z nimi bardzo przyjazne relacje. Chętnie także dawała zajęcie stażystkom, dbając o jak najstaranniejsze praktyczne przygotowanie ich do zawodu.

Z upływem czasu , gdy nadarzyła się okazja poszerzenia lokalu o zwalniające się sąsiednie pomieszczenie. W miarę poprawy warunków ekonomicznych , zainstalowała – dla wygody pacjentów – klimatyzację, zakupiła nowoczesne meble i jako pierwsza odeszła od tradycyjnego wyglądu apteki (szyba oddzielająca pacjenta od farmaceuty). Nie poddała się innowacjom i stawiała na bezpośredni kontakt z pacjentem. W aptece „Alfa” nawet dzieci miały swój kącik.

Małgorzata Żuk całe swoje życie poświęciła aptece, która była jej pierwszym domem i dawała ogromną satysfakcję. Co najmniej pięć razy w roku wyjeżdżała na wszelkie możliwe szkolenia, wysyłała również na nie swoje pracownice. Kładła nacisk na samoszkolenie tak swoje jak i swoich podwładnych. Regularnie czytała fachową literaturę. Pacjentów (a nie klientów) zawsze traktowała z wielką empatią. Jej mottem życiowym było „Wszystko dla zdrowia i życia człowieka – zdrowie przede wszystkim”. Staranie też dobierała leki, nawet te recepturowe. Szczególną uwagę zwracała na bezpieczeństwo farmakologii. Dla swoich pacjentów stosowała nowoczesną bezpłatną opiekę farmakologiczną. Gdy inny specjalista wypisał lek, który mógł wejść w szkodliwą interakcję z pobieranymi już wcześniej lekami zawsze interweniowała, nie dopuszczając do takich sytuacji. Stawiała też na leki, a szczególnie witaminy na bazie naturalnych wyciągów, bez działań niepożądanych i ubocznych. Często jedynie u niej w aptece „Alfa” można było nabyć medykamenty, które inne apteki nie oferowały, jak np. leki homeopatyczne.

Lubiła turystykę i podróże. Interesowała się farmacją na świecie a będąc w innym mieście a zwłaszcza w innym kraju, zwiedzała apteki. Zawsze ciekawa była wszelkich nowości na światowym rynku farmaceutycznym. Udzielała się aktywnie w środowisku farmaceutycznym działając społecznie w samorządzie zawodowym oraz w Okręgowej Izbie Aptekarskiej. W miejscowym środowisku była osobą powszechnie znaną i lubianą. Chętnie służyła pomocą i zawsze z sympatią odnosiła się do ludzi.

Była żoną Zenona Żuka, lekarza gastrologa. Mieli jednego syna. Była też wspaniałą córką, otwartą na wszystkie potrzeby swej matki i najukochańszą siostrą. W odczuciu rodziny "bez niej świat jakby jeszcze bardziej poszarzał".