240
edycji
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
brak opisu edycji
<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol>
[[Plik:Solca Mała.JPG|mały|Solca Mała]]
[[Plik:Solca Mała. Wioska idiańska.jpg|mały|Solca Mała.Wioska idiańska]]
Wieś położona woj. łódzkim, powiecie zgierskim, gminie Ozorków. Według stanu ludności na dzień 31 grudnia 2015 r. wieś liczyła 210 mieszkańców. Areał gruntów wynosi 369,9 ha. W 1962 r. w Solcy Małej powstało koło Gospodyń wiejskich. W 2003 r. na wsi utworzono prywatna wioskę indiańską „ Tatanka”, w której znajduje się jedna w Polsce indiańska ziemnianka ( ponad 100 m²), wzorowana na domostwach Indian Hidatsa, Mandan, i Pawnee. Zorganizowane w niej muzeum posuiada jest jedną z największych kolekcji replik indiańskiego rękodzieła. W wiosce znajdują się również: mini zoo ze zwierzętami z Ameryki Północnej, kilkanaście tipi, sauna indiańska, cmentarzyk i travois. Solca Mała Należy do parafii św. Wawrzyńca Diakona i Męczennika w Solcy Wielkiej.
=Historia=
Solca wystąpiła w materiale źródłowym po raz pierwszy w dokumencie
z 31 października 1355 r. Wieś wchodziła w skład dóbr należących do prepozytury łęczyckiej,
a zatem identyfikować ją należy z Solcą Małą.
W literaturze historycznej przyjmuje się, że Solca Mała należała do wsi
dziesięcinnych kolegiaty łęczyckiej w II połowie XII w. Zalicza się ją także do osad
wchodzących w skład uposażenia opactwa NMP na „grodzie łęczyckim”.
W 1355 r. Florian z Mokrska, prepozyt łęczycki, sprzedał sołectwo we wsi Solca Mała lokowanej na prawie niemieckim Tomaszowi, mieszczaninowi łęczyckiemu. W połowie XV w. sołtysem osady był szlachcic Dobek następnie Maciej z Baruchowa, kleryk diecezji włocławskiej , od 1471 r. Jan Wydźga, od 1516 r. Maciej i Wawrzyniec.
W 1555 r. szlachcianka Elżbieta, wdowa po Janie Proboszczewskim, zamężna ponownie za Andrzejem Kozubowskim, przedłożyła w sądzie grodzkim łęczyckim przywileje sołectwa w Solcy Małej. Przed 1576 r. sołectwo w Solcy Małej zostało zlikwidowane.
Dane pochodzące z 1775 r. i 1790 r. zawierają informację że największa liczba domów w porównaniu z innymi wsiami występowała w Solcy Małej – 28 (w tym 2 dworskie). W 1799 r. Solca Mała ( kolonia i folwark) przeszła na własność rządu pruskiego, natomiast w 1827 r. należała do rządu Królestwa polskiego. W 1837 r. folwark wszedł w skład majoratu rządowego Tkaczew. W XIX w. Solca Wielka i Dębowice była osadą Solcy Małej. W 1874 r. odnotowano w osadzie cmentarz, który 3 lata później otoczono murem. Od 1907 r. do 1935 r. właścicielem folwarku był Stanisław Walewski a po jego śmierci majątkiem zarządzała żona Janina Podbielska. Od 1954 r. do 1973 r. Solca Mała należała do Gromadzkiej Rady narodowej w Solcy Wielkiej.<ref>Gmina Ozorków. Historia i Współczesność, red. Lucyna Sztompka, Ozorków 2014, s.20, 29, 40, 55.</ref>
==Przypis==
''<small>Oprac.'''Mirosława Walc'''</small>''
[[Kategoria:Hasła w przygotowaniu]]
