1592
edycje
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Wprowadzenie treści nowego hasła
<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol>
Dekret z lutego 1919 r. wprowadzają¬cy obowiązek szkolny spowodował, iż od roku szkolnego 1923/1924 Rada Miejska wprowadziła przymus szkolny, a to zaowocowało potrzebą wybudowania nowego obiektu. Nowo wzniesiony gmach zlokalizowano przy ul. Słowackiego 2, a jego uroczyste otwarcie odbyło się 18 listopada 1928 r. w dziesiątą rocznicę wskrzeszenia Niepodległości Polski.
W nowym budynku została umieszczona Szkoła Powszechna Nr 2 znajdująca się we wspomnianym budynku pofabrycznym oraz nowo utworzona Szkoła Nr 3.
I tak zgodnie z przerwą na lata wojny, w dość trudnych warunkach lokalowych opuszczali mury „dwójki” jej kolejni wychowankowie.
Krocząc w dorosłe życie nieśli ze sobą wartości przekazywane przez takie osobowości, jak: Maria Żukowska, Olga Łopacińska, Helena Kierzkowska, Maria Podwysocka i inni.
W roku szkolnym 1975/76 doszło do połączenia obydwu szkół z zachowaniem numeru „dwa".
Po kolejnej transformacji, wzmocniona kadrą pedagogiczną byłej Szkoły Nr 1 i Nr 3, trwała „dwójka” w budynku przy ul. Słowackiego do 1983 r., aby po 55 latach opuścić jej mury i przenieść się do nowo wybudowanej, pięknej, obszernej, nowoczesnej szkoły przy ul. Lotniczej 1 czyli budynku, w którym znajdowała się do się do 15 czerwca 2001 r., kiedy to została definitywnie przemianowana na Gimnazjum nr 1, zgodnie z reformą oświatową.
Placówka oświatowa, taka jak szkoła, ma zawsze do spełnienia określone zadania, które w głównych zarysach pozostawały przez pokolenia niezmienne: nauczyć i wychować człowieka mądrego, wrażliwego, otwartego.
Tę niełatwą rolę mieli do spełnienia nauczyciele, a wśród nich ci, którzy trud nauczania i wychowania połączyli równocześnie z funkcją kierowniczą, prowadząc placówkę od kałamarza i pióra ze stalówką po komputery.
Kultową postacią była pierwsza kierowniczka p. '''Maria Żukowska''', która sprawowała tę funkcję od 1921 r., a po wojnie do 1949 r. Była jednym z kilkunastu nauczycieli, którzy w naszym mieście zorganizowali i prowadzili tajne nauczanie.
Jej doświadczeniem było nauczanie w okresie Polski pod zaborami, lat międzywojennych, okupacji hitlerowskiej i okresu powojennego.
Koordynatorami procesu dydaktycznego byli też nieżyjący już: '''Zbigniew Nowakowski''', '''Mieczysław Kryński''', '''Helena Chełmińska''', '''Mieczysław Kubiak''' i '''Olga Łopacińska''' jako pierwszy zastępca.
Kolejni dyrektorzy to:
*Antoni Kowalczyk (1966-1975)
*Jan Pezler (1975-1976)
*Wiesława Ławniczak (1976-1991) - dyrektor z najdłuższym 15-letnim stażem
*Roman Kłopocki (1991-1998)
*Wiesława Wankiewicz (1998-2001)
Za dyrekcji Wiesławy Ławniczak szkołę przeniesiono do nowego budynku przy ul. Lotniczej . Była ona największą szkołą podstawową w mieście i liczyła 1500 uczniów, 52 oddziały i prawie 100-osobową Radę Pedagogiczną.
23 maja 1985 r. odbyły się uroczystości nadania szkole imienia Marii Konopnickiej, ufundowano sztandar i odsłonięto pomnik patrona szkoły. W uroczystością uczestniczyła żyjąca jeszcze wnuczka Marii Konopnickiej, pani Krystyna Roykiewicz.
Uroczyste pożegnalne spotkanie, które odbyło się 15 czerwca 2001 r. było jednocześnie pięknym jubileuszem osiem¬dziesięciolecia „dwójki”, bowiem Szkoła Powszechna Nr 2, pod kierownictwem Marii Żukowskiej, została założona latem 1921 roku. Jej siedzibą był wówczas przyfabryczny budynek.
==Źródło==
Wiadomości Ozorkowskie nr 8 z 2001 r. w oparciu o tekst p. Wiesławy Wankiewicz
<small>''Oprac. '''[[Żerkowska Dorota|Dorota Żerkowska]]'''''</small>
[[Kategoria:Hasła w przygotowaniu]]
Dekret z lutego 1919 r. wprowadzają¬cy obowiązek szkolny spowodował, iż od roku szkolnego 1923/1924 Rada Miejska wprowadziła przymus szkolny, a to zaowocowało potrzebą wybudowania nowego obiektu. Nowo wzniesiony gmach zlokalizowano przy ul. Słowackiego 2, a jego uroczyste otwarcie odbyło się 18 listopada 1928 r. w dziesiątą rocznicę wskrzeszenia Niepodległości Polski.
W nowym budynku została umieszczona Szkoła Powszechna Nr 2 znajdująca się we wspomnianym budynku pofabrycznym oraz nowo utworzona Szkoła Nr 3.
I tak zgodnie z przerwą na lata wojny, w dość trudnych warunkach lokalowych opuszczali mury „dwójki” jej kolejni wychowankowie.
Krocząc w dorosłe życie nieśli ze sobą wartości przekazywane przez takie osobowości, jak: Maria Żukowska, Olga Łopacińska, Helena Kierzkowska, Maria Podwysocka i inni.
W roku szkolnym 1975/76 doszło do połączenia obydwu szkół z zachowaniem numeru „dwa".
Po kolejnej transformacji, wzmocniona kadrą pedagogiczną byłej Szkoły Nr 1 i Nr 3, trwała „dwójka” w budynku przy ul. Słowackiego do 1983 r., aby po 55 latach opuścić jej mury i przenieść się do nowo wybudowanej, pięknej, obszernej, nowoczesnej szkoły przy ul. Lotniczej 1 czyli budynku, w którym znajdowała się do się do 15 czerwca 2001 r., kiedy to została definitywnie przemianowana na Gimnazjum nr 1, zgodnie z reformą oświatową.
Placówka oświatowa, taka jak szkoła, ma zawsze do spełnienia określone zadania, które w głównych zarysach pozostawały przez pokolenia niezmienne: nauczyć i wychować człowieka mądrego, wrażliwego, otwartego.
Tę niełatwą rolę mieli do spełnienia nauczyciele, a wśród nich ci, którzy trud nauczania i wychowania połączyli równocześnie z funkcją kierowniczą, prowadząc placówkę od kałamarza i pióra ze stalówką po komputery.
Kultową postacią była pierwsza kierowniczka p. '''Maria Żukowska''', która sprawowała tę funkcję od 1921 r., a po wojnie do 1949 r. Była jednym z kilkunastu nauczycieli, którzy w naszym mieście zorganizowali i prowadzili tajne nauczanie.
Jej doświadczeniem było nauczanie w okresie Polski pod zaborami, lat międzywojennych, okupacji hitlerowskiej i okresu powojennego.
Koordynatorami procesu dydaktycznego byli też nieżyjący już: '''Zbigniew Nowakowski''', '''Mieczysław Kryński''', '''Helena Chełmińska''', '''Mieczysław Kubiak''' i '''Olga Łopacińska''' jako pierwszy zastępca.
Kolejni dyrektorzy to:
*Antoni Kowalczyk (1966-1975)
*Jan Pezler (1975-1976)
*Wiesława Ławniczak (1976-1991) - dyrektor z najdłuższym 15-letnim stażem
*Roman Kłopocki (1991-1998)
*Wiesława Wankiewicz (1998-2001)
Za dyrekcji Wiesławy Ławniczak szkołę przeniesiono do nowego budynku przy ul. Lotniczej . Była ona największą szkołą podstawową w mieście i liczyła 1500 uczniów, 52 oddziały i prawie 100-osobową Radę Pedagogiczną.
23 maja 1985 r. odbyły się uroczystości nadania szkole imienia Marii Konopnickiej, ufundowano sztandar i odsłonięto pomnik patrona szkoły. W uroczystością uczestniczyła żyjąca jeszcze wnuczka Marii Konopnickiej, pani Krystyna Roykiewicz.
Uroczyste pożegnalne spotkanie, które odbyło się 15 czerwca 2001 r. było jednocześnie pięknym jubileuszem osiem¬dziesięciolecia „dwójki”, bowiem Szkoła Powszechna Nr 2, pod kierownictwem Marii Żukowskiej, została założona latem 1921 roku. Jej siedzibą był wówczas przyfabryczny budynek.
==Źródło==
Wiadomości Ozorkowskie nr 8 z 2001 r. w oparciu o tekst p. Wiesławy Wankiewicz
<small>''Oprac. '''[[Żerkowska Dorota|Dorota Żerkowska]]'''''</small>
[[Kategoria:Hasła w przygotowaniu]]
