Zmiany

Szkołę powszechną ukończył w Ozorkowie. Tam też pracował przed wojną jako tkacz w manufakturze schösserowskiej. Przed wybuchem II wojny światowej był aktywnym działaczem Organizacji Młodzieżowej TUR w Ozorkowie.

== Konspiracja antykomunistyczna ==

Po wkroczeniu wojsk sowieckich, na początku 1945 r. zatrudnił się jako urzędnik w Gminnej Radzie Narodowej w Chociszewie (powiat łęczycki). Wiosną 1945 r. za przynależność do AK został aresztowany przez PUBP w Łęczycy i przekazany do dyspozycji NKWD. Zdołał uciec z aresztu, ale musiał się ukrywać – powrócił więc do konspiracji, teraz już antykomunistycznej. Wspólnie z Marianem Guligowskim „Hajotą”, który po aresztowaniu „Czesława” (2 XI 1944) został nowym komendantem obwodu Łęczyca AK, podjął próbę odbudowania konspiracyjnych struktur AK w Łęczycy w przeświadczeniu, że walka o wolną Polskę jeszcze się nie zakończyła. W lipcu 1945 r. nawiązał kontakt z sierżantem Marianem Grabskim „Specem”, żołnierzem dęblińskiego Kedywu. „Spec” zorganizował na terenie Łodzi oddział dywersyjny AK, któremu nadano nazwę Grupa Dywersyjna AK „Błyskawica”. Józef Kubiak, jako zastępca „Speca”, bezskutecznie próbował w tym czasie nawiązać kontakt z majorem Adamem Trybusem „Gajem” w celu podporządkowania „Błyskawicy” inspektoratowi Łódź AK. Dnia 13 października 1945 r. w Katarzynowie (pow. łęczycki) przyłączył się do działającego od sierpnia 1945 r. oddziału Eugeniusza Kokolskiego „Groźnego”. Brał udział w rozbijaniu i rozbrajaniu posterunków MO, rekwizycjach w majątkach państwowych, terroryzował działaczy PPR, kolportował antypaństwowe ulotki<ref>IPN, sygn. Ld_0_30_49_4; Ld_0_30_49_7.</ref>.

W grudniu 1945 r. J. Kubiak reaktywował Grupę Egzekucyjną AK „Błyskawica” (częściej używano nazwy Grupa Dywersyjna AK „Błyskawica”). Jego niespełna dwudziestoosobowy oddział do końca grudnia 1945 r. samodzielnie przeprowadził m.in. akcje: w Liskowie (pow. kaliski) rozbito posterunek MO, gdzie dodatkowo zniszczono dokumentację świadczeń rzeczowych i wymierzono chłostę zatrzymanym funkcjonariuszom UB (8 XII 1945 r.), w Pęczniewie (pow. turecki) wymierzono chłostę funkcjonariuszom MO i czynnym członkom PPR (16 XII 1945 r.), w Wartkowicach (pow. łęczycki) rozbrojono posterunek MO (20 XII 1945 r.), w Parzęczewie (pow. łęczycki) rozbito posterunek MO i pobito członków PPR (w nocy z 28 na 29 XII 1945 r.). Oddział regularnie nakładał kontrybucje pieniężne na aktywistów PPR, a także ścigał osoby współpracujące z Niemcami podczas okupacji.