Zmiany

[[Plik:2-odcisk pieczeci.jpg|mały|prawo|ryc. 2 Odcisk pieczęci z 1919 r.]]

[[Plik:3-odcisk pieczeci.jpg|mały|prawo|ryc. 3 Odcisk pieczęci z lat 1921-1929]]

W latach 1846/1847<ref>M. Adamczewski, Herby miejskie Ozorkowa 1846/1847-2006, „Wiadomości Ozorkowskie”, Dodatek historyczny z okazji 190. rocznicy nadania praw miejskich osadzie rzemieślniczej Ozorków, s. 16.</ref> opracowany został pierwszy projekt herbu Ozorkowa. Prace nad herbem zostały rozpoczęte w związku z planami władz carskich zmierzającymi do stworzenia pełnej kolekcji herbów miast Królestwa Polskiego<ref>Tenże, Ze studiów nad heraldyką miejską powiatu zgierskiego, czyli o herbach Aleksandrowa, Głowna, Ozorkowa i Strykowa, „Zgierskie Zeszyty Regionalne, Rocznik Towarzystwa Przyjaciół Zgierza”, Tom IV, Zgierz 2009, s. 106.</ref>. W polu czerwonym francuskiej nowożytnej tarczy herbu Ozorkowa z połowy XIX w., umieszczono zieloną murawę, z której wyrastał biały mur, o który oparty był przednimi łapami biały baran wspięty z czarnym krukiem na głowie. Mur symbolizował prawa miejskie, baran, a raczej jego runo, sugerowało przemysł sukienniczy, rozwijający się w mieście. Kruk został przejęty wprost ze szlacheckiego herbu Ślepowron, będącego znakiem rodziny Starzyńskich, w których ręku znajdował się Ozorków na początku XIX w. Kruk w pierwszym herbie Ozorkowa wskazywał na udział Ignacego Starzyńskiego w procesie przekształcania Ozorkowa w ośrodek przemysłowy. Zbiór ponad 450 miast Królestwa Polskiego nie został zaakceptowany przez cara. Z tego powodu herb Ozorkowa z połowy XIX w. pozostał jedynie projektem złożonym do archiwum.

== '''Hipotezy dotyczące pochodzenie Odrowąża we współczesnym herbie''' ==

Godło szlacheckiego herbu Odrowąż (na pieczęciach okresu międzywojennego odczytywane także jako Ogończyk) we współczesnym herbie Ozorkowa stanowi część symboliki miejskiej, choć jego powiązania z historią miasta są nikłe. Przy tworzeniu herbu zapewne wykorzystano znak rodowy żony Jana Szymona Szczawińskiego, którego rodzina w okresie staropolskim posiadała wieś Ozorków. Godło Ogończyka znalazło się na znaku miejskim z powodu błędu popełnionego przez projektujących herb. Ci bowiem uznali, iż symbolem pierwszych właścicieli Ozorkowa był Ogończyk. Taką pomyłkę mogła spowodować dekoracja heraldyczna umieszczona na płycie Reginy Sierakowskiej herbu Ogon (Ogończyk) żony Szczawińskiego w kościele pw. św. Józefa. Płyta wykonana ok. 1661 r. na zlecenie Domicelli Barbary Lubomirskiej ze Szczawińskich herbu Prawdzic dla matki Reginy Sierakowskiej herbu Ogon . Dekorację heraldyczną płyty stanowią dwa herby. Na jednym z nich, w pierwszym polu skwadrowanej tarczy herbowej, umieszczony został herb rodowy Sierakowskiej - Ogon (Ogończyk), czyli strzała grotem w górę na barku półpierścienia. Stąd genezę godła z pierwszego pola współczesnego herbu Ozorkowa wiązać można z płytą grobową i herbem rodowym żony Szczawińskiego . Istotne pozostaje, w jaki sposób Ogończyk „stał się” Odrowążem. Godło szlacheckie herbu z pieczęci odciśniętych w latach dwudziestych zawiera w sobie zarówno cechy typowe dla Ogończyka, jak i dla Odrowąża. Natomiast godło na pieczęci odciśniętej w 1932 r. zawiera już typowego Odrowąża (ryc. 5) .