Sowiński Władysław: Różnice pomiędzy wersjami
(dodanie informacji) |
(Dopisanie współautorstwa) |
||
Linia 9: | Linia 9: | ||
Prywatnie był związany z Cecylią z d. Starczewską, z którą miał córkę i synów<ref>"Kurier Warszawski" z 8.01.1915 r.</ref>. Prawdopodobnie został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim. | Prywatnie był związany z Cecylią z d. Starczewską, z którą miał córkę i synów<ref>"Kurier Warszawski" z 8.01.1915 r.</ref>. Prawdopodobnie został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim. | ||
− | ''<small>Oprac. '''[[Żerkowska Dorota|Dorota Żerkowska]]'''</small>'' | + | ''<small>Oprac. '''[[Żerkowska Dorota|Dorota Żerkowska]] i Marianna Różalska'''</small>'' |
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
[[Kategoria:Hasła w przygotowaniu]] | [[Kategoria:Hasła w przygotowaniu]] |
Wersja z 07:35, 22 kwi 2016
<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol>
Władysław Sowiński (ur. ok. 1846 r., zm. przed 1915 r.) - burmistrz Ozorkowa w l. 1885-1889[1] .
Pełnił funkcje burmistrza Warty[2][3], zapisując się w jej historii jako inicjator i twórca straży ogniowej. Oficjalnie powstała ona 2 maja 1881 r. Ówczesny burmistrz przekazał na ten cel 2 stare sikawki, 10 beczek i starą szopę[4].
Do Ozorkowa przybył z Turku, gdzie piastował stanowisko burmistrza. Potem został przeniesiony na analogiczne stanowisko do Łęczycy.[5]. W 1902 i 1903 r. pojawia się w źródłach[6][7], obok funkcji burmistrza Łęczycy, jako radca dworu i kurator ochronki dla sierot w Łęczycy.
Prywatnie był związany z Cecylią z d. Starczewską, z którą miał córkę i synów[8]. Prawdopodobnie został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.
Oprac. Dorota Żerkowska i Marianna Różalska
Przypisy
- ↑ Lata założone
- ↑ Wzmianka dotycząca l. 1880-1881.
- ↑ Kaliszanin. Kalendarz ilustrowany na rok zwyczajny 1902, ułożył W. Szatkowski, Kalisz 1901.
- ↑ Tamże.
- ↑ Akt urodzenia 1889/47 par. Łęczyca
- ↑ Kaliszanin. Kalendarz ilustrowany na rok zwyczajny 1902, ułożył W. Szatkowski, Kalisz 1901.
- ↑ Kaliszanin. Kalendarz ilustrowany na rok zwyczajny 1903, ułożył W. Szatkowski, Kalisz 1902.
- ↑ "Kurier Warszawski" z 8.01.1915 r.