Skromnica: Różnice pomiędzy wersjami
(Korekta) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Skromnica.JPG|mały|prawo|Skromnica]] | [[Plik:Skromnica.JPG|mały|prawo|Skromnica]] | ||
[[Plik:Skromnica. Stuletnia stodoła z XIX w..png|mały|Skromnica. Stuletnia stodoła z XIX w.]] | [[Plik:Skromnica. Stuletnia stodoła z XIX w..png|mały|Skromnica. Stuletnia stodoła z XIX w.]] | ||
| − | Wieś położona woj. łódzkim, powiecie zgierskim, gminie Ozorków. | + | Wieś położona w woj. łódzkim, powiecie zgierskim, gminie Ozorków. Według stanu ludności na dzień 31 grudnia 2015 r. wieś liczyła 132 mieszkańców. Areał gruntów wynosi 311,5 ha.<br /> |
Po II wojnie światowej w Skromnicy powstała nieistniejąca już od wielu lat Ochotnicza Straż Pożarna. Od 2011 r. w byłym budynku OSP działa świetlica środowiskowa – filia [[Gminny Ośrodek Kultury|Gminnego Ośrodka Kultury w Leśmierzu]]. Wieś należy do parafii św. Jakuba w Leźnicy Wielkiej. | Po II wojnie światowej w Skromnicy powstała nieistniejąca już od wielu lat Ochotnicza Straż Pożarna. Od 2011 r. w byłym budynku OSP działa świetlica środowiskowa – filia [[Gminny Ośrodek Kultury|Gminnego Ośrodka Kultury w Leśmierzu]]. Wieś należy do parafii św. Jakuba w Leźnicy Wielkiej. | ||
==Historia== | ==Historia== | ||
| − | Pierwsza udokumentowana wzmianka o wsi pochodzi z 1385 r., występuje w niej Stefan, rządca ze Skromnicy. Wieś wchodziła w skład dóbr kapituły łęczyckiej. Potwierdzają to wiadomości pochodzące z 1414 r. Brak tej wsi w dokumencie z 1357 r. dla arcybiskupstwa gnieźnieńskiego sugeruje z kolei, że była ona najstarszym uposażeniem kolegiaty łęczyckiej, a wcześniej należała do opactwa NMP na „grodzie łęczyckim”, a zatem funkcjonowała już w XI w. Skromnica oddawana była w użytkowanie prałatom kapituły łęczyckiej. W pierwszej połowie XV w. stanowiła uposażenie Wojciecha z Bielaw, scholastyka łęczyckiego, a następnie Sędziwoja z Glinna, dziekana łęczyckiego. W 1576 r. nadal była wsią duchowną posiadającą 6 łanów zagrodzika i 6 osad. W XIX w. należała do Gminy Tkaczew i parafii Leźnica Wielka. Wchodziła w skład gubernii kaliskiej i powiatu łęczyckiego. Była wsią rządową. Od 1837 r. wchodziła w skład dóbr Tkaczew. Pod koniec XIX w. została określona jako kolonia. W 1921 r. Skromnica (już jako wieś) liczyła 171 mieszkańców oraz 30 domów mieszkalnych. <ref>''Gmina Ozorków. Historia i współczesność'', red. Lucyna Sztompka, Ozorków 2014, s. 19, 23, 48, 72, 352.</ref> | + | Pierwsza udokumentowana wzmianka o wsi pochodzi z 1385 r., występuje w niej Stefan, rządca ze Skromnicy. Wieś wchodziła w skład dóbr kapituły łęczyckiej. Potwierdzają to wiadomości pochodzące z 1414 r. Brak tej wsi w dokumencie z 1357 r. dla arcybiskupstwa gnieźnieńskiego sugeruje z kolei, że była ona najstarszym uposażeniem kolegiaty łęczyckiej, a wcześniej należała do opactwa NMP na „grodzie łęczyckim”, a zatem funkcjonowała już w XI w. Skromnica oddawana była w użytkowanie prałatom kapituły łęczyckiej. W pierwszej połowie XV w. stanowiła uposażenie Wojciecha z Bielaw, scholastyka łęczyckiego, a następnie Sędziwoja z Glinna, dziekana łęczyckiego. W 1576 r. nadal była wsią duchowną posiadającą 6 łanów zagrodzika i 6 osad. <br /> |
| + | W XIX w. należała do Gminy Tkaczew i parafii Leźnica Wielka. Wchodziła w skład gubernii kaliskiej i powiatu łęczyckiego. Była wsią rządową. Od 1837 r. wchodziła w skład dóbr Tkaczew. Pod koniec XIX w. została określona jako kolonia. W 1921 r. Skromnica (już jako wieś) liczyła 171 mieszkańców oraz 30 domów mieszkalnych. <ref>''Gmina Ozorków. Historia i współczesność'', red. Lucyna Sztompka, Ozorków 2014, s. 19, 23, 48, 72, 352.</ref> | ||
''<small>Oprac. '''Mirosława Walc'''</small>'' | ''<small>Oprac. '''Mirosława Walc'''</small>'' | ||
Wersja z 16:09, 16 mar 2016
Wieś położona w woj. łódzkim, powiecie zgierskim, gminie Ozorków. Według stanu ludności na dzień 31 grudnia 2015 r. wieś liczyła 132 mieszkańców. Areał gruntów wynosi 311,5 ha.
Po II wojnie światowej w Skromnicy powstała nieistniejąca już od wielu lat Ochotnicza Straż Pożarna. Od 2011 r. w byłym budynku OSP działa świetlica środowiskowa – filia Gminnego Ośrodka Kultury w Leśmierzu. Wieś należy do parafii św. Jakuba w Leźnicy Wielkiej.
Historia
Pierwsza udokumentowana wzmianka o wsi pochodzi z 1385 r., występuje w niej Stefan, rządca ze Skromnicy. Wieś wchodziła w skład dóbr kapituły łęczyckiej. Potwierdzają to wiadomości pochodzące z 1414 r. Brak tej wsi w dokumencie z 1357 r. dla arcybiskupstwa gnieźnieńskiego sugeruje z kolei, że była ona najstarszym uposażeniem kolegiaty łęczyckiej, a wcześniej należała do opactwa NMP na „grodzie łęczyckim”, a zatem funkcjonowała już w XI w. Skromnica oddawana była w użytkowanie prałatom kapituły łęczyckiej. W pierwszej połowie XV w. stanowiła uposażenie Wojciecha z Bielaw, scholastyka łęczyckiego, a następnie Sędziwoja z Glinna, dziekana łęczyckiego. W 1576 r. nadal była wsią duchowną posiadającą 6 łanów zagrodzika i 6 osad.
W XIX w. należała do Gminy Tkaczew i parafii Leźnica Wielka. Wchodziła w skład gubernii kaliskiej i powiatu łęczyckiego. Była wsią rządową. Od 1837 r. wchodziła w skład dóbr Tkaczew. Pod koniec XIX w. została określona jako kolonia. W 1921 r. Skromnica (już jako wieś) liczyła 171 mieszkańców oraz 30 domów mieszkalnych. [1]
Oprac. Mirosława Walc
Przypis
- ↑ Gmina Ozorków. Historia i współczesność, red. Lucyna Sztompka, Ozorków 2014, s. 19, 23, 48, 72, 352.
