Pietrasiewicz Edward: Różnice pomiędzy wersjami
m |
m |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol> | <accesscontrol>Redakcja</accesscontrol> | ||
[[Plik:Pietrasiewicz2.jpg|150px|thumb|prawo|Edward Pietrasiewicz]] | [[Plik:Pietrasiewicz2.jpg|150px|thumb|prawo|Edward Pietrasiewicz]] | ||
| − | '''Edward Pietrasiewicz''' (ur. 4 września 1863 r. w Łęce koło Puław, zm. 11 czerwca 1948 r. w Częstochowie) – | + | '''Edward Pietrasiewicz''' (ur. 4 września 1863 r. w Łęce koło Puław, zm. 11 czerwca 1948 r. w Częstochowie) – kandydat praw, notariusz. |
| − | Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego | + | W l. 90. XIX wieku Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Po przeniesieniu się do Ozorkowa piastował tutaj funkcję notariusza. W jego kancelarii notarialnej były podpisywane umowy przedwojennych ważnych dla miasta przedsiębiorstw, m. in. Banku Spółdzielczego w 1924 r., Nr REP 564 z dnia 15 lipca 1924 r., potwierdzającym że Towarzystwa Oszczędnościowo - Pożyczkowego w Ozorkowie z mocy ustawy o spółdzielniach przeistoczyło się w Bank Spółdzielczy w Ozorkowie.<ref>http://www.bs-ozorkow.pl/o-banku/historia-banku</ref> |
Edward Pietrasiewicz oprócz działalności zawodowej (notarialnej), był człowiekiem wielkodusznym i miał marzenie, aby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Zainwestował olbrzymie jak na ówczesne czasy pieniądze w wywiercenie artezyjskiej głębinowej studni (150 m), z której trysnęła ciepła woda (24°C). Chciał, aby wszyscy ozorkowianie z tej wody w przyszłości korzystali, gdyby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Podobne marzenia zrealizowano obecnie w niedalekim Uniejowie. | Edward Pietrasiewicz oprócz działalności zawodowej (notarialnej), był człowiekiem wielkodusznym i miał marzenie, aby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Zainwestował olbrzymie jak na ówczesne czasy pieniądze w wywiercenie artezyjskiej głębinowej studni (150 m), z której trysnęła ciepła woda (24°C). Chciał, aby wszyscy ozorkowianie z tej wody w przyszłości korzystali, gdyby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Podobne marzenia zrealizowano obecnie w niedalekim Uniejowie. | ||
Po śmierci żony przeniósł się do Częstochowy, gdzie zmarł w 1948 r. | Po śmierci żony przeniósł się do Częstochowy, gdzie zmarł w 1948 r. | ||
| + | |||
==Galeria zdjęć== | ==Galeria zdjęć== | ||
| Linia 18: | Linia 19: | ||
Kalamarz.JPG|Pamiątkowy kałamarz oraz pieczęć | Kalamarz.JPG|Pamiątkowy kałamarz oraz pieczęć | ||
</gallery> | </gallery> | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ==Przypis== | ||
''<small>Oprac. '''[[Żerkowska Dorota|Dorota Żerkowska]]''' i [[Różalska Marianna|'''Marianna Różalska''']]</small>'' | ''<small>Oprac. '''[[Żerkowska Dorota|Dorota Żerkowska]]''' i [[Różalska Marianna|'''Marianna Różalska''']]</small>'' | ||
Wersja z 15:50, 26 mar 2017
<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol>
Edward Pietrasiewicz (ur. 4 września 1863 r. w Łęce koło Puław, zm. 11 czerwca 1948 r. w Częstochowie) – kandydat praw, notariusz.
W l. 90. XIX wieku Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Po przeniesieniu się do Ozorkowa piastował tutaj funkcję notariusza. W jego kancelarii notarialnej były podpisywane umowy przedwojennych ważnych dla miasta przedsiębiorstw, m. in. Banku Spółdzielczego w 1924 r., Nr REP 564 z dnia 15 lipca 1924 r., potwierdzającym że Towarzystwa Oszczędnościowo - Pożyczkowego w Ozorkowie z mocy ustawy o spółdzielniach przeistoczyło się w Bank Spółdzielczy w Ozorkowie.[1]
Edward Pietrasiewicz oprócz działalności zawodowej (notarialnej), był człowiekiem wielkodusznym i miał marzenie, aby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Zainwestował olbrzymie jak na ówczesne czasy pieniądze w wywiercenie artezyjskiej głębinowej studni (150 m), z której trysnęła ciepła woda (24°C). Chciał, aby wszyscy ozorkowianie z tej wody w przyszłości korzystali, gdyby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Podobne marzenia zrealizowano obecnie w niedalekim Uniejowie.
Po śmierci żony przeniósł się do Częstochowy, gdzie zmarł w 1948 r.
Galeria zdjęć
Edward Pietrasiewicz z rodziną
Atlas z własnoręczną dedykacją dla córek
Pamiątkowy kałamarz oraz pieczęć
Przypis
Oprac. Dorota Żerkowska i Marianna Różalska
