Zmiany

<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol>[[Plik:Pietrasiewicz2.jpg|150px200px|thumb|prawo|Edward Pietrasiewicz]]'''Edward Pietrasiewicz''' (ur. 4 września 1863 r. w Łęce koło k. Puław, zm. 11 czerwca 1948 r. w Częstochowie) – notariusz, kandydat praw, notariusz.

Studiował Urodził się jako syn Franciszka i Julii z Jadowskich. W latach 90. XIX w. studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego . Później pracował najprawdopodobniej jako adwokat przysięgły przy Sądzie Okręgowym w latach 90Warszawie<ref>Informacje z l. 1903-1914.</ref>. XIX wiekuW 1918 r. Piastował funkcję notariusza decyzją Ministra Sprawiedliwości został rejentem (notariuszem) w Ozorkowie<ref>Dziennik Urzędowy Królewsko-Polskiego Ministerstwa Sprawiedliwości, Warszawa 1918, nr 8.</ref>, wobec czego przeniósł się z Warszawy. W jego kancelarii notarialnej podpisywane były podpisywane umowy przedwojennych ważnych dla miasta przedwojennych przedsiębiorstw, m. in. Banku Spółdzielczego w 1924 r., Nr nr REP 564 z dnia dn. 15 lipca 1924 r., potwierdzającym potwierdzająca, że Towarzystwa Oszczędnościowo [[Towarzystwo Pożyczkowo- Pożyczkowego Oszczędnościowe]] w Ozorkowie z mocy ustawy o spółdzielniach przeistoczyło się w Bank Spółdzielczy w Ozorkowie<ref>http://www.bs-ozorkow.pl/o-banku/historia-banku</ref>.

Edward Pietrasiewicz oprócz działalności zawodowej (notarialnej), był człowiekiem wielkodusznym Był członkiem zrzeszenia rejentów i miał marzenie, aby Ozorków stał się uzdrowiskiempisarzy hipotecznych. Zainwestował olbrzymie jak na ówczesne czasy pieniądze w wywiercenie artezyjskiej głębinowej studni (150 m), z której trysnęła ciepła woda (24°C)Stanowisko ozorkowskiego notariusza piastował do 1933 r. Chciał<ref>„Notarjat Hipoteka”, aby wszyscy ozorkowianie z tej wody w przyszłości korzystaliWarszawa 1933, gdyby Ozorków stał się uzdrowiskiemnr 28. Podobne marzenia zrealizowano obecnie w niedalekim Uniejowie</ref>.

Po śmierci żony Oprócz działalności zawodowej (notarialnej) był człowiekiem wielkodusznym i miał marzenie, aby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Zainwestował olbrzymie jak na ówczesne czasy pieniądze w wywiercenie artezyjskiej głębinowej studni (150 m), z której trysnęła ciepła woda (24°C). Chciał, aby wszyscy ozorkowianie z tej wody w przyszłości korzystali, gdyby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Podobne marzenia zrealizowano obecnie w niedalekim Uniejowie.  Gdy jego żona Zofia Emilia z Paciorkowskich zmarła na zapalenie płuc w styczniu 1939 r. w Ozorkowie, przeniósł się do Częstochowy, gdzie zmarł w 1948 r. Pochowany tamże obok swoich rodziców. Był ojcem nauczycielki [[Amoretti Zofia|Zofii Wandy Amoretti]].

[[Kategoria: Hasła w przygotowaniuEncyklopedia]][[Kategoria:Ludzie]]