Pietrasiewicz Edward: Różnice pomiędzy wersjami
(Opublikowanie) |
|||
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | + | [[Plik:Pietrasiewicz2.jpg|200px|thumb|prawo|Edward Pietrasiewicz]] | |
− | [[Plik:Pietrasiewicz2.jpg| | + | '''Edward Pietrasiewicz''' (ur. 4 września 1863 r. w Łęce k. Puław, zm. 11 czerwca 1948 r. w Częstochowie) – kandydat praw, notariusz. |
− | '''Edward Pietrasiewicz''' (ur. 4 września 1863 r. w Łęce | ||
− | + | Urodził się jako syn Franciszka i Julii z Jadowskich. W latach 90. XIX w. studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Później pracował najprawdopodobniej jako adwokat przysięgły przy Sądzie Okręgowym w Warszawie<ref>Informacje z l. 1903-1914.</ref>. W 1918 r. decyzją Ministra Sprawiedliwości został rejentem (notariuszem) w Ozorkowie<ref>Dziennik Urzędowy Królewsko-Polskiego Ministerstwa Sprawiedliwości, Warszawa 1918, nr 8.</ref>, wobec czego przeniósł się z Warszawy. W jego kancelarii notarialnej podpisywane były umowy ważnych dla miasta przedwojennych przedsiębiorstw, m.in. Banku Spółdzielczego w 1924 r., nr REP 564 z dn. 15 lipca 1924 r., potwierdzająca, że [[Towarzystwo Pożyczkowo-Oszczędnościowe]] w Ozorkowie z mocy ustawy o spółdzielniach przeistoczyło się w Bank Spółdzielczy w Ozorkowie<ref>http://www.bs-ozorkow.pl/o-banku/historia-banku</ref>. | |
− | [[Kategoria: | + | Był członkiem zrzeszenia rejentów i pisarzy hipotecznych. Stanowisko ozorkowskiego notariusza piastował do 1933 r.<ref>„Notarjat Hipoteka”, Warszawa 1933, nr 28.</ref>. |
+ | |||
+ | Oprócz działalności zawodowej (notarialnej) był człowiekiem wielkodusznym i miał marzenie, aby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Zainwestował olbrzymie jak na ówczesne czasy pieniądze w wywiercenie artezyjskiej głębinowej studni (150 m), z której trysnęła ciepła woda (24°C). Chciał, aby wszyscy ozorkowianie z tej wody w przyszłości korzystali, gdyby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Podobne marzenia zrealizowano obecnie w niedalekim Uniejowie. | ||
+ | |||
+ | Gdy jego żona Zofia Emilia z Paciorkowskich zmarła na zapalenie płuc w styczniu 1939 r. w Ozorkowie, przeniósł się do Częstochowy, gdzie zmarł w 1948 r. Pochowany tamże obok swoich rodziców. Był ojcem nauczycielki [[Amoretti Zofia|Zofii Wandy Amoretti]]. | ||
+ | |||
+ | ==Galeria zdjęć== | ||
+ | <gallery> | ||
+ | Pietrasiewicz3.jpg | ||
+ | Dziadek.jpg | ||
+ | Pietrasiewicz1.jpg | ||
+ | Dziadek z Rodzina.jpg|Edward Pietrasiewicz z rodziną | ||
+ | Atlas.JPG|Atlas z własnoręczną dedykacją dla córek | ||
+ | Kalamarz.JPG|Pamiątkowy kałamarz oraz pieczęć | ||
+ | </gallery> | ||
+ | |||
+ | ''<small>Oprac. '''[[Żerkowska Dorota|Dorota Żerkowska]]''' i [[Różalska Marianna|'''Marianna Różalska''']]</small>'' | ||
+ | |||
+ | ==Przypisy== | ||
+ | |||
+ | [[Kategoria:Encyklopedia]] | ||
+ | [[Kategoria:Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 11:34, 14 kwi 2017
Edward Pietrasiewicz (ur. 4 września 1863 r. w Łęce k. Puław, zm. 11 czerwca 1948 r. w Częstochowie) – kandydat praw, notariusz.
Urodził się jako syn Franciszka i Julii z Jadowskich. W latach 90. XIX w. studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Później pracował najprawdopodobniej jako adwokat przysięgły przy Sądzie Okręgowym w Warszawie[1]. W 1918 r. decyzją Ministra Sprawiedliwości został rejentem (notariuszem) w Ozorkowie[2], wobec czego przeniósł się z Warszawy. W jego kancelarii notarialnej podpisywane były umowy ważnych dla miasta przedwojennych przedsiębiorstw, m.in. Banku Spółdzielczego w 1924 r., nr REP 564 z dn. 15 lipca 1924 r., potwierdzająca, że Towarzystwo Pożyczkowo-Oszczędnościowe w Ozorkowie z mocy ustawy o spółdzielniach przeistoczyło się w Bank Spółdzielczy w Ozorkowie[3].
Był członkiem zrzeszenia rejentów i pisarzy hipotecznych. Stanowisko ozorkowskiego notariusza piastował do 1933 r.[4].
Oprócz działalności zawodowej (notarialnej) był człowiekiem wielkodusznym i miał marzenie, aby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Zainwestował olbrzymie jak na ówczesne czasy pieniądze w wywiercenie artezyjskiej głębinowej studni (150 m), z której trysnęła ciepła woda (24°C). Chciał, aby wszyscy ozorkowianie z tej wody w przyszłości korzystali, gdyby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Podobne marzenia zrealizowano obecnie w niedalekim Uniejowie.
Gdy jego żona Zofia Emilia z Paciorkowskich zmarła na zapalenie płuc w styczniu 1939 r. w Ozorkowie, przeniósł się do Częstochowy, gdzie zmarł w 1948 r. Pochowany tamże obok swoich rodziców. Był ojcem nauczycielki Zofii Wandy Amoretti.
Galeria zdjęć
Oprac. Dorota Żerkowska i Marianna Różalska
Przypisy
- ↑ Informacje z l. 1903-1914.
- ↑ Dziennik Urzędowy Królewsko-Polskiego Ministerstwa Sprawiedliwości, Warszawa 1918, nr 8.
- ↑ http://www.bs-ozorkow.pl/o-banku/historia-banku
- ↑ „Notarjat Hipoteka”, Warszawa 1933, nr 28.