Kulejowski Wincenty: Różnice pomiędzy wersjami
m (→Biografia) |
m |
||
Linia 4: | Linia 4: | ||
Niewiele wiadomo na temat życia Wincentego Kulejowskiego. W wieku 21 lat był już kancelistą etatowym. Pełnił obowiązki pomocnika burmistrza Złoczewa, Pawła Kuzawskiego. Jednak w kwietniu 1861 r., w związku z manifestacją mieszkańców przeciwko władzy rosyjskiej i burmistrzowi, uciekł do Wieruszowa<ref>http://www.infotydzien.info/kartki-z-historii/655-jak-zoczewianie-burmistrza-przepdzili.html</ref>. Kilka lat później wziął udział w powstaniu styczniowym. Od ok. 1866 r. mieszkał w Zduńskiej Woli, gdzie pracował jako kasjer (skarbnik) miejski. Do Ozorkowa przeniósł się w 1875 r. W kwietniu tego roku był już urzędnikiem Magistratu miasta Ozorkowa. Pomiędzy 1879 a 1882 r. został mianowany sekretarzem Magistratu. Funkcję tę pełnił przez ponad 30 lat, pod rządami trzech burmistrzów - [[Sowiński Władysław|Władysława Sowińskiego]], [[Dobraczyński Aleksander|Aleksandra Dobraczyńskiego]] i [[Jaroszewski Antoni|Antoniego Jaroszewskiego]]. | Niewiele wiadomo na temat życia Wincentego Kulejowskiego. W wieku 21 lat był już kancelistą etatowym. Pełnił obowiązki pomocnika burmistrza Złoczewa, Pawła Kuzawskiego. Jednak w kwietniu 1861 r., w związku z manifestacją mieszkańców przeciwko władzy rosyjskiej i burmistrzowi, uciekł do Wieruszowa<ref>http://www.infotydzien.info/kartki-z-historii/655-jak-zoczewianie-burmistrza-przepdzili.html</ref>. Kilka lat później wziął udział w powstaniu styczniowym. Od ok. 1866 r. mieszkał w Zduńskiej Woli, gdzie pracował jako kasjer (skarbnik) miejski. Do Ozorkowa przeniósł się w 1875 r. W kwietniu tego roku był już urzędnikiem Magistratu miasta Ozorkowa. Pomiędzy 1879 a 1882 r. został mianowany sekretarzem Magistratu. Funkcję tę pełnił przez ponad 30 lat, pod rządami trzech burmistrzów - [[Sowiński Władysław|Władysława Sowińskiego]], [[Dobraczyński Aleksander|Aleksandra Dobraczyńskiego]] i [[Jaroszewski Antoni|Antoniego Jaroszewskiego]]. | ||
− | Ożenił się z Eufrozyną z Kuzawskich (1842-1929). Mieli | + | Ożenił się z Eufrozyną z Kuzawskich (1842-1929). Mieli sześcioro dzieci: |
# Zofia Antonina Gauks (żona urzędnika Fabryczno-Łódzkiej Drogi Żelaznej) | # Zofia Antonina Gauks (żona urzędnika Fabryczno-Łódzkiej Drogi Żelaznej) | ||
− | # Aleksander Kazimierz Kulejowski ( | + | # Aleksander Kazimierz Kulejowski (główny księgowy [[Towarzystwo Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni|TSPBiT]]) |
− | # Jan (urzędnik | + | # Jan (urzędnik) |
− | # Maria Ludomira | + | # Maria Ludomira |
− | # Tadeusz Adam (inżynier, architekt powiatowy | + | # Tadeusz Adam (inżynier, architekt powiatowy w Kole) |
# Stanisław (nauczyciel przyrody w łódzkim gimnazjum) | # Stanisław (nauczyciel przyrody w łódzkim gimnazjum) | ||
Wersja z 14:20, 30 mar 2017
Wincenty Kulejowski (ur. 5 kwietnia 1840 r., zm. 25 listopada 1916 r.) - powstaniec styczniowy, urzędnik, sekretarz Magistratu m. Ozorkowa.
Biografia
Niewiele wiadomo na temat życia Wincentego Kulejowskiego. W wieku 21 lat był już kancelistą etatowym. Pełnił obowiązki pomocnika burmistrza Złoczewa, Pawła Kuzawskiego. Jednak w kwietniu 1861 r., w związku z manifestacją mieszkańców przeciwko władzy rosyjskiej i burmistrzowi, uciekł do Wieruszowa[1]. Kilka lat później wziął udział w powstaniu styczniowym. Od ok. 1866 r. mieszkał w Zduńskiej Woli, gdzie pracował jako kasjer (skarbnik) miejski. Do Ozorkowa przeniósł się w 1875 r. W kwietniu tego roku był już urzędnikiem Magistratu miasta Ozorkowa. Pomiędzy 1879 a 1882 r. został mianowany sekretarzem Magistratu. Funkcję tę pełnił przez ponad 30 lat, pod rządami trzech burmistrzów - Władysława Sowińskiego, Aleksandra Dobraczyńskiego i Antoniego Jaroszewskiego.
Ożenił się z Eufrozyną z Kuzawskich (1842-1929). Mieli sześcioro dzieci:
- Zofia Antonina Gauks (żona urzędnika Fabryczno-Łódzkiej Drogi Żelaznej)
- Aleksander Kazimierz Kulejowski (główny księgowy TSPBiT)
- Jan (urzędnik)
- Maria Ludomira
- Tadeusz Adam (inżynier, architekt powiatowy w Kole)
- Stanisław (nauczyciel przyrody w łódzkim gimnazjum)
Wincenty Kulejowski został pochowany w Ozorkowie, na cmentarzu Starym przy ul. Zgierskiej.
Oprac. Marianna Różalska