Kotula Karol: Różnice pomiędzy wersjami
m |
(Opublikowanie) |
||
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | + | [[Plik:Kotula.jpg|200px|thumb|Ks. radca bp Karol Kotula]] | |
| − | [[Plik:Kotula.jpg|200px|thumb|Ks. | + | '''Ks. radca bp Karol Kotula''' (ur. 26 lutego 1884 r. we wsi Cierlicko Dolne<ref> wieś w powiecie Karwina, w kraju morawsko-śląskim, w Czechach.</ref>, zm. 8 grudnia 1968 r. w Warszawie) - administrator parafii ewangelicko–augsburskiej w Ozorkowie w l. 1948-1952. |
| − | |||
| − | '''Ks. | ||
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| + | Syn Jana Kotuli i Zuzanny z d. Pawełek. W l. 1905-1909 studiował teologię w Wiedniu i w Halle. Ordynowany 10 maja 1910 r. Początkowo był wikariuszem w Drogomyślu, a następnie katechetą i nauczycielem j. niemieckiego w Orłowej. | ||
| − | + | W 1919 r. został powołany na radcę, a potem wizytatora polskiego szkolnictwa w Poznańskiem. Był współzałożycielem i pierwszym prezesem Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego w Poznaniu (1919). Z jego inicjatywy powołano w Ostrzeszowie seminarium nauczycielskie. W 1927 r. przeniósł do Łodzi jako duszpasterz Organizacji Polaków Ewangelików, a od 1937r. działał w tamtejszej polskiej parafii. W czasie II wojny światowej przebywał w Cierlicku, a w 1945 r. powrócił do Łodzi, a następnie organizował ewangelickie życie religijne na Górnym Śląsku. | |
| − | |||
| − | W 1919 r. został powołany na radcę, a potem wizytatora polskiego szkolnictwa w Poznańskiem. Był współzałożycielem i pierwszym prezesem Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego w Poznaniu (1919). Z jego inicjatywy powołano w Ostrzeszowie seminarium nauczycielskie. W 1927 r. przeniósł do Łodzi jako duszpasterz Organizacji Polaków Ewangelików, a od 1937r. działał w tamtejszej polskiej parafii. W czasie II wojny światowej przebywał w Cierlicku, a w | ||
Na urząd biskupa kościoła został wybrany przez Synod w Warszawie 18 listopada 1951 r. Dnia 26 kwietnia 1953 r. w warszawskim kościele ewangelicko-reformowanym (kościół św. Trójcy został spalony w 1939 r. przez Niemców, a po wojnie był zabrany przez ówczesne władze państwowe PRL) ks. Karol Kotula został konsekrowany i wprowadzony w urząd zgodnie z ówczesnym prawem przez prezesa Synodu ks. biskupa adiunkta pomocniczego Zygmunta Michelisa w asyście wszystkich seniorów (zwierzchników diecezji). Za zasługi na polu kościelnym, pisarskim i narodowym ks. biskup Karol Kotula otrzymał doktorat honorowy Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. | Na urząd biskupa kościoła został wybrany przez Synod w Warszawie 18 listopada 1951 r. Dnia 26 kwietnia 1953 r. w warszawskim kościele ewangelicko-reformowanym (kościół św. Trójcy został spalony w 1939 r. przez Niemców, a po wojnie był zabrany przez ówczesne władze państwowe PRL) ks. Karol Kotula został konsekrowany i wprowadzony w urząd zgodnie z ówczesnym prawem przez prezesa Synodu ks. biskupa adiunkta pomocniczego Zygmunta Michelisa w asyście wszystkich seniorów (zwierzchników diecezji). Za zasługi na polu kościelnym, pisarskim i narodowym ks. biskup Karol Kotula otrzymał doktorat honorowy Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. | ||
==Działalność w Ozorkowie== | ==Działalność w Ozorkowie== | ||
| + | Na przełomie l. 1947/48 został powołany na stanowisko administratora odbudowującej się parafii w Ozorkowie, gdzie początkowo nabożeństwa odbywały się pod gołym niebem na cmentarzu przy mauzoleum Schlössera. Za jego administrowania podjęto starania o zwrot kościoła, które zakończyły się powodzeniem w 1953 r. | ||
| + | W dn. 2 maja 1959 r. biskup Karol Kotula przeszedł w stan spoczynku, ale jeszcze przez 9 lat służył kościołowi na różnych polach. Zmarł w Warszawie, potrącony przez samochód w dn. 8 grudnia 1968 r. i został pochowany na warszawskim cmentarzu ewangelickim.<ref> Opracowane w oparciu o www.luteranie.pl</ref> | ||
| − | + | ''<small>Oprac. '''[[Żerkowska Dorota|Dorota Żerkowska]] i ks. dr Marcin Undas'''</small>'' | |
| − | |||
| − | |||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
| − | + | [[Kategoria:Encyklopedia]] | |
| − | + | [[Kategoria:Ludzie]] | |
| − | [[Kategoria: | ||
Aktualna wersja na dzień 09:48, 6 kwi 2016
Ks. radca bp Karol Kotula (ur. 26 lutego 1884 r. we wsi Cierlicko Dolne[1], zm. 8 grudnia 1968 r. w Warszawie) - administrator parafii ewangelicko–augsburskiej w Ozorkowie w l. 1948-1952.
Biografia
Syn Jana Kotuli i Zuzanny z d. Pawełek. W l. 1905-1909 studiował teologię w Wiedniu i w Halle. Ordynowany 10 maja 1910 r. Początkowo był wikariuszem w Drogomyślu, a następnie katechetą i nauczycielem j. niemieckiego w Orłowej.
W 1919 r. został powołany na radcę, a potem wizytatora polskiego szkolnictwa w Poznańskiem. Był współzałożycielem i pierwszym prezesem Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego w Poznaniu (1919). Z jego inicjatywy powołano w Ostrzeszowie seminarium nauczycielskie. W 1927 r. przeniósł do Łodzi jako duszpasterz Organizacji Polaków Ewangelików, a od 1937r. działał w tamtejszej polskiej parafii. W czasie II wojny światowej przebywał w Cierlicku, a w 1945 r. powrócił do Łodzi, a następnie organizował ewangelickie życie religijne na Górnym Śląsku.
Na urząd biskupa kościoła został wybrany przez Synod w Warszawie 18 listopada 1951 r. Dnia 26 kwietnia 1953 r. w warszawskim kościele ewangelicko-reformowanym (kościół św. Trójcy został spalony w 1939 r. przez Niemców, a po wojnie był zabrany przez ówczesne władze państwowe PRL) ks. Karol Kotula został konsekrowany i wprowadzony w urząd zgodnie z ówczesnym prawem przez prezesa Synodu ks. biskupa adiunkta pomocniczego Zygmunta Michelisa w asyście wszystkich seniorów (zwierzchników diecezji). Za zasługi na polu kościelnym, pisarskim i narodowym ks. biskup Karol Kotula otrzymał doktorat honorowy Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie.
Działalność w Ozorkowie
Na przełomie l. 1947/48 został powołany na stanowisko administratora odbudowującej się parafii w Ozorkowie, gdzie początkowo nabożeństwa odbywały się pod gołym niebem na cmentarzu przy mauzoleum Schlössera. Za jego administrowania podjęto starania o zwrot kościoła, które zakończyły się powodzeniem w 1953 r. W dn. 2 maja 1959 r. biskup Karol Kotula przeszedł w stan spoczynku, ale jeszcze przez 9 lat służył kościołowi na różnych polach. Zmarł w Warszawie, potrącony przez samochód w dn. 8 grudnia 1968 r. i został pochowany na warszawskim cmentarzu ewangelickim.[2]
Oprac. Dorota Żerkowska i ks. dr Marcin Undas
