Zmiany

Kamienica nr 4 z połowy XIX w. należała w okresie międzywojennym do Prusinowskich, jednej z najbogatszych rodzin żydow¬skich Ozorkowa. Jeden z braci prowadził tu restaurację w miejscu dzisiej¬szej „Stylowej", drugi był właścicielem składu drewna i zmechanizowanego zakładu stolarskiego. Interesującym elementem architektonicznym elewacji budynku jest cokół wyłożony płytami piaskowca i gzymsy.<ref>Źródło: Architektoniczne walory Ozorkowa, red. Danuta Trzcińska, Ozorków 2011, s. 21. Na podstawie tekstu Stanisława Frątczaka.</ref><br/>

Obiekt jest [[Zabytki Ozorkowa|zabytkiem]] wpisanym do rejestru Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w poz. 23.

Ten imponujący rozmiarami dom postawił Teodor Raabe, właściciel majątku ziemskiego w Siedlcu (pow. łęczycki), który w l. 1820-1832 pełnił funkcję burmistrza Ozorkowa. Po jego śmierci budynek przeszedł w ręce żydowskich właścicieli.

Ostatnimi do wojny byli Daneygiszrowie. Od 1946 r. stał się własnością rodziny Otto.<ref>Żródło: Frątczak S., Spacer po Ozorkowie. Trasa 5: dawnymi alejami Piłsudskiego - dziś kardynała Wyszyńskiego - cd., [W:] Wiadomości Ozorkowskie 2015, nr 3, s. 10.</ref> <br/>

Obiekt jest [[Zabytki Ozorkowa|zabytkiem]] wpisanym do rejestru Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w poz. 25.

Budynek dobrze konserwowany i przed paru laty odnowiony stanowi ozdobę zachodniej pierzei dawnego rynku. Zbudowany w 2. ćwierćwieczu XIX w. nakryty dachem naczółkowym, z wejściem o interesującej stolarce ujętym dwoma pilastrami, reprezentuje styl klasycystyczny. Stanowi typowy przykład budynku o funkcjach mieszkalno-handlowych, o czym świadczą w skrajnych osiach wejścia do dawnych składów. Wjazd na podwórze, gdzie zwykle były zabudowania magazynowe i warsztaty rzemieślnicze (tu pracownia wędliniarska), prowadzi przez bramę obok budynku.<ref>''Architektoniczne walory Ozorkowa'', red. Danuta Trzcińska, Ozorków 2011, s. 25. Na podstawie tekstu Stanisława Frątczaka.</ref> <br/>

===Przypisy===