Wróblew

Z Ozopedia - internetowa Encyklopedia miasta i gminy Ozorków
Wersja z dnia 11:15, 7 kwi 2016 autorstwa Barbara Manista (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Wróblew

Wieś położona w woj. łódzkim, powiecie zgierskim, gminie Ozorków. Według stanu ludności na dzień 31 grudnia 2015 r. wieś liczyła 224 mieszkańców, a areał gruntów stanowi 173 ha. Po upaństwowieniu folwarku w 1945 r. na jego obszarze powstała Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna „Wróblewianka”. Obecnie zabudowania po byłym folwarku są w prywatnych rękach.
We Wróblewie działa Ludowy Klub Sportowy „Orzeł Wróblew”, a także zakłady produkcyjne: Firma PPHU „Adax”, założona w 1985 r., PHU Stacja Paliw Żaczek M., „Soldar” – systemy grzewcze i „Stolmark” C. Makarow - branża okna.
Wieś należy do parafii św. Wawrzyńca Diakona i męczennika w Solcy Wielkiej.

Historia

Pierwsza wiadomość dotycząca tej miejscowości pochodzi z 25 lipca 1386 r., kiedy to odnotowana została Wiktoria, wdowa po Klemensie z Wróblewa. Dziesięcina z ról kmiecych Wróblewa należała do prepozytury łęczyckiej. Przemawia to za tym, że osada ta zapewne już istniała w początkach drugiej połowy XII w. Wróblew na przełomie XIV-XV w. posiadały Wiktoria, wdowa po Klemensie i Świętosława z dwiema córkami Zofią i Agnieszką. Zofia sprzedała w 1402 r. swój dział Agnieszce, a ta w 1409 r. przekazała drogą zamiany dóbr swe ziemie we Wróblewie Andrzejowi, synowi Prędoty z Sarnowa i Śniatowy, sędziego łęczyckiego. Andrzej z Wróblewa, podsędek łęczycki, był właścicielem także części Borszyna. Jednym z jego synów był Piotr z Wróblewa, którego z kolei potomkami byli Feliks i Mikołaj, występujący w pierwszym ćwierćwieczu XVI w. Synami jednego z nich byli wzmiankowani w połowie XVI w. bracia Piotr i Jan Wróblewscy. W 1576 r. działy we wsiach Wróblew i Zelgoszcz posiadali Andrzej, Feliks i Jan Wróblewscy, synowie zmarłego Piotra oraz Jan Wróblewski, zapewne ich stryj. Na początku XVI w. w Wróblewie funkcjonował folwark.
W 1608 r. od Stanisława Różyckiego nabył dobra wróblewskie Jakub Szczawiński herbu Prawdzie, dziedzic Ozorkowa. W 1636 r. Jakub przekazał najstarszemu synowi dobra ozorkowsko-strzeblewskie, w tym także Wróblew. Następną właścicielką majątku była córka Jana Szymona Szczawińskiego, Barbara Domicela. Jej pierwszym mężem był Konstanty Jacek Lubomirski, podczaszy koronny (zm. 1663), a drugim Wiktoryn Mikołaj Grudziński, starosta pilski. Dobra ozorkowsko-strzeblewskie, w skład których wchodziły Śliwniki i Wróblew, powróciły do rąk Szczawińskich na mocy dekretu Trybunału Koronnego z 1734 r. Następnie dobra strzeblewskie, w tym Wróblew, przeszły w ręce Wincentego Starzy herbu Lis, podstolego brzezińskiego. W 1790 r. we Wróblewie było 10 domów, natomiast w 1827 r. 13 domów zamieszkałych przez 72 mieszkańców.
W 1912 r. do folwarku należało 228,48 ha gruntów. Właścicielką folwarku była wówczas Władysława Wilska, a po niej Stefan Wilski. Istniała także wówczas kolonia Wróblew, która należała do dawnych czynszowników. [1]

Oprac.Mirosława Walc

Przypis

  1. Gmina Ozorków. Historia i Współczesność, red.Lucyna Sztompka, Ozorków 2014, s. 21, 28, 35, 36, 79, 80.