Wróblew: Różnice pomiędzy wersjami
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol> | <accesscontrol>Redakcja</accesscontrol> | ||
| − | Wieś położona woj. łódzkim, powiecie zgierskim, gminie Ozorków. Według stanu ludności na dzień 31 | + | Wieś położona woj. łódzkim, powiecie zgierskim, gminie Ozorków. Według stanu ludności na dzień 31 grudnia 2015 r. wieś liczyła 224 mieszkańców, a areał gruntów stanowi 173 ha. Po upaństwowieniu folwarku w 1945 r. na jego obszarze powstała Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna „Wróblewianka”. Obecnie zabudowania po byłym folwarku są w prywatnych rękach. W Wróblewie działa Ludowy Klub Sportowy „Orzeł Wróblew”, a także zakłady produkcyjne: Firma PPHU „Adax”, założona w 1985 r., PHU Stacja Paliw Żaczek M., „Soldar” – systemy grzewcze i „Stolmark” C. Makarow - branża okna. Wieś należy do parafii św. Wawrzyńca Diakona i męczennika w Solcy Wielkiej. |
=Historia= | =Historia= | ||
| − | Pierwsza wiadomość dotycząca tej miejscowości pochodzi z 25 lipca 1386 r., kiedy to odnotowana została Wiktoria, wdowa po Klemensie z Wróblewa. Dziesięcina z ról kmiecych Wróblewa należała do prepozytury łęczyckiej. Przemawia to za tym, że osada ta zapewne już istniała w początkach | + | Pierwsza wiadomość dotycząca tej miejscowości pochodzi z 25 lipca 1386 r., kiedy to odnotowana została Wiktoria, wdowa po Klemensie z Wróblewa. Dziesięcina z ról kmiecych Wróblewa należała do prepozytury łęczyckiej. Przemawia to za tym, że osada ta zapewne już istniała w początkach 2. połowy XII w. Wróblew na przełomie XIV-XV w. posiadały Wiktoria, wdowa po Klemensie i Świętosława z dwiema córkami Zofią i Agnieszką. Zofia sprzedała w 1402 r. swój dział Agnieszce, a ta w 1409 r. przekazała drogą zamiany dóbr swe ziemie we Wróblewie Andrzejowi, synowi Prędoty z Sarnowa i Śniatowy, sędziego łęczyckiego. Andrzej z Wróblewa, podsędek łęczycki, był właścicielem także części Borszyna. Jednym z jego synów był Piotr z Wróblewa, którego z kolei potomkami byli Feliks i Mikołaj, występujący w pierwszym ćwierćwieczu XVI w. Synami jednego z nich byli wzmiankowani w połowie XVI w. bracia Piotr i Jan Wróblewscy. W 1576 r. działy we wsiach Wróblew i Zelgoszcz posiadali Andrzej, Feliks i Jan Wróblewscy, synowie zmarłego Piotra oraz Jan Wróblewski, zapewne ich stryj. Na początku XVI w. w Wróblewie funkcjonował folwark. |
| − | W 1608 r. od Stanisława Różyckiego nabył dobra wróblewskie Jakub Szczawiński herbu Prawdzie, dziedzic Ozorkowa. W 1636 r. Jakub przekazał najstarszemu synowi dobra ozorkowsko- strzeblewskie, w tym także Wróblew. Następną właścicielką | + | W 1608 r. od Stanisława Różyckiego nabył dobra wróblewskie Jakub Szczawiński herbu Prawdzie, dziedzic Ozorkowa. W 1636 r. Jakub przekazał najstarszemu synowi dobra ozorkowsko-strzeblewskie, w tym także Wróblew. Następną właścicielką majątku była córka Jana Szymona Szczawińskiego, Barbara Domicela. Jej pierwszym mężem był Konstanty Jacek Lubomirski, podczaszy koronny (zm. 1663), a drugim Wiktoryn Mikołaj Grudziński, starosta pilski. Dobra ozorkowsko-strzeblewskie, w skład których wchodziły Śliwniki i Wróblew, powróciły do rąk Szczawińskich na mocy dekretu Trybunału |
| − | wchodziły Śliwniki i Wróblew, powróciły do rąk Szczawińskich na mocy dekretu Trybunału | + | Koronnego z 1734 r. Następnie dobra strzeblewskie, w tym Wróblew, przeszły w ręce Wincentego Starzy herbu Lis, podstolego brzezińskiego. W 1790 r. w Wróblewie było 10 domów, natomiast w 1827 r. 13 domów zamieszkałych przez 72 mieszkańców. W 1912 r. do folwarku należało 228,48 ha gruntów. Właścicielką folwarku była wówczas Władysława Wilska, a po niej Stefan Wilski. Istniała także wówczas kolonia Wróblew, która należała do dawnych czynszowników. <ref>Gmina Ozorków. Historia i Współczesność, red.Lucyna Sztompka, Ozorków 2014, s.21, 28,35, 36, 79,80.</ref> |
| − | Koronnego z 1734 r. Następnie dobra | ||
==Przypis== | ==Przypis== | ||
''<small>Oprac.'''Mirosława Walc'''</small>'' | ''<small>Oprac.'''Mirosława Walc'''</small>'' | ||
[[Kategoria:Hasła w przygotowaniu]] | [[Kategoria:Hasła w przygotowaniu]] | ||
Wersja z 19:10, 17 mar 2016
<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol>
Wieś położona woj. łódzkim, powiecie zgierskim, gminie Ozorków. Według stanu ludności na dzień 31 grudnia 2015 r. wieś liczyła 224 mieszkańców, a areał gruntów stanowi 173 ha. Po upaństwowieniu folwarku w 1945 r. na jego obszarze powstała Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna „Wróblewianka”. Obecnie zabudowania po byłym folwarku są w prywatnych rękach. W Wróblewie działa Ludowy Klub Sportowy „Orzeł Wróblew”, a także zakłady produkcyjne: Firma PPHU „Adax”, założona w 1985 r., PHU Stacja Paliw Żaczek M., „Soldar” – systemy grzewcze i „Stolmark” C. Makarow - branża okna. Wieś należy do parafii św. Wawrzyńca Diakona i męczennika w Solcy Wielkiej.
Historia
Pierwsza wiadomość dotycząca tej miejscowości pochodzi z 25 lipca 1386 r., kiedy to odnotowana została Wiktoria, wdowa po Klemensie z Wróblewa. Dziesięcina z ról kmiecych Wróblewa należała do prepozytury łęczyckiej. Przemawia to za tym, że osada ta zapewne już istniała w początkach 2. połowy XII w. Wróblew na przełomie XIV-XV w. posiadały Wiktoria, wdowa po Klemensie i Świętosława z dwiema córkami Zofią i Agnieszką. Zofia sprzedała w 1402 r. swój dział Agnieszce, a ta w 1409 r. przekazała drogą zamiany dóbr swe ziemie we Wróblewie Andrzejowi, synowi Prędoty z Sarnowa i Śniatowy, sędziego łęczyckiego. Andrzej z Wróblewa, podsędek łęczycki, był właścicielem także części Borszyna. Jednym z jego synów był Piotr z Wróblewa, którego z kolei potomkami byli Feliks i Mikołaj, występujący w pierwszym ćwierćwieczu XVI w. Synami jednego z nich byli wzmiankowani w połowie XVI w. bracia Piotr i Jan Wróblewscy. W 1576 r. działy we wsiach Wróblew i Zelgoszcz posiadali Andrzej, Feliks i Jan Wróblewscy, synowie zmarłego Piotra oraz Jan Wróblewski, zapewne ich stryj. Na początku XVI w. w Wróblewie funkcjonował folwark. W 1608 r. od Stanisława Różyckiego nabył dobra wróblewskie Jakub Szczawiński herbu Prawdzie, dziedzic Ozorkowa. W 1636 r. Jakub przekazał najstarszemu synowi dobra ozorkowsko-strzeblewskie, w tym także Wróblew. Następną właścicielką majątku była córka Jana Szymona Szczawińskiego, Barbara Domicela. Jej pierwszym mężem był Konstanty Jacek Lubomirski, podczaszy koronny (zm. 1663), a drugim Wiktoryn Mikołaj Grudziński, starosta pilski. Dobra ozorkowsko-strzeblewskie, w skład których wchodziły Śliwniki i Wróblew, powróciły do rąk Szczawińskich na mocy dekretu Trybunału Koronnego z 1734 r. Następnie dobra strzeblewskie, w tym Wróblew, przeszły w ręce Wincentego Starzy herbu Lis, podstolego brzezińskiego. W 1790 r. w Wróblewie było 10 domów, natomiast w 1827 r. 13 domów zamieszkałych przez 72 mieszkańców. W 1912 r. do folwarku należało 228,48 ha gruntów. Właścicielką folwarku była wówczas Władysława Wilska, a po niej Stefan Wilski. Istniała także wówczas kolonia Wróblew, która należała do dawnych czynszowników. [1]
Przypis
Oprac.Mirosława Walc
- ↑ Gmina Ozorków. Historia i Współczesność, red.Lucyna Sztompka, Ozorków 2014, s.21, 28,35, 36, 79,80.
