Wiatraki: Różnice pomiędzy wersjami
(Dodanie treści hasła) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | + | '''Wiatraki''' - najwyższe wzniesienie miasta (154,6 m n.p.m.). Teren Wiatraki to górna część ulicy Średniej wraz z przyległymi ulicami: Partyzantów, Poprzeczną, Górną, Piaskową, Krasickiego, Różaną, Łączną, aż po Polną, Wiatraczną, Dębową, Liściastą, Świerkową, Zagajnikową i część Zgierskiej. Nazwa pochodzi od stojących dwóch wiatraków na wzniesieniu. | |
| − | '''Wiatraki''' - najwyższe wzniesienie miasta (154,6 m n.p.m.), | ||
| − | |||
| − | Teren | + | ==Warunki naturalne== |
| + | Wzniesienie to zbudowane jest z glin morenowych i piasków fluwioglacjalnych, powstałe w okresie ostatniej epoki lodowcowej. Teren do I poł. XIX w. zalesiony, następnie wykarczowany z przeznaczeniem pod gospodarstwa rolne. Po II wojnie światowej nastąpiła rozbudowa budownictwa jednorodzinnego. | ||
| − | ''<small>Oprac. ''' | + | ==Przeszłość== |
| − | [[Kategoria: | + | W XIX w. powstały na wzniesieniu dwa wiatraki. Mniejszy znajdował się przy obecnej ulicy Wiatracznej i został rozebrany na początku lat 20-tych XX w. Drugi, duży wiatrak, ulokowany był nad zboczem wzniesienia bliżej ulicy Średniej. Pierwszym właścicielem była rodzina Szylingów, która odsprzedała wiatrak w l. 30-tych XX w. Wawrzyńcowi Cieślakowi. Wiatrak ten został przez niego wydzierżawiony braciom Józefowi i Germanowi Karpińskim. Obok wiatraka znajdował się mały drewniany dom młynarza. W czasie II wojny światowej część wzgórza wiatracznego w l. 1941-1942 wchodziła w skład getta żydowskiego. Zaś sam wiatrak był rozbierany stopniowo w l. 40-tych i 50-tych XX w. Ostatecznie fundamenty, jak i część wzniesienia, zostały przetransportowane i wykorzystane jako podkład pod budowę obwodnicy Ozorkowa. Obecnie w tym miejscu znajduje się niedokończony budynek TBS. Ze wzgórza wiatracznego rozciąga się widok na panoramę Ozorkowa. |
| + | |||
| + | ''<small>Oprac. '''Szymon Bajor'''</small>'' | ||
| + | |||
| + | [[Kategoria:Encyklopedia]] | ||
| + | [[Kategoria:Środowisko i przyroda]] | ||
| + | [[Kategoria:Miejsca]] | ||
Wersja z 00:46, 20 lut 2016
Wiatraki - najwyższe wzniesienie miasta (154,6 m n.p.m.). Teren Wiatraki to górna część ulicy Średniej wraz z przyległymi ulicami: Partyzantów, Poprzeczną, Górną, Piaskową, Krasickiego, Różaną, Łączną, aż po Polną, Wiatraczną, Dębową, Liściastą, Świerkową, Zagajnikową i część Zgierskiej. Nazwa pochodzi od stojących dwóch wiatraków na wzniesieniu.
Warunki naturalne
Wzniesienie to zbudowane jest z glin morenowych i piasków fluwioglacjalnych, powstałe w okresie ostatniej epoki lodowcowej. Teren do I poł. XIX w. zalesiony, następnie wykarczowany z przeznaczeniem pod gospodarstwa rolne. Po II wojnie światowej nastąpiła rozbudowa budownictwa jednorodzinnego.
Przeszłość
W XIX w. powstały na wzniesieniu dwa wiatraki. Mniejszy znajdował się przy obecnej ulicy Wiatracznej i został rozebrany na początku lat 20-tych XX w. Drugi, duży wiatrak, ulokowany był nad zboczem wzniesienia bliżej ulicy Średniej. Pierwszym właścicielem była rodzina Szylingów, która odsprzedała wiatrak w l. 30-tych XX w. Wawrzyńcowi Cieślakowi. Wiatrak ten został przez niego wydzierżawiony braciom Józefowi i Germanowi Karpińskim. Obok wiatraka znajdował się mały drewniany dom młynarza. W czasie II wojny światowej część wzgórza wiatracznego w l. 1941-1942 wchodziła w skład getta żydowskiego. Zaś sam wiatrak był rozbierany stopniowo w l. 40-tych i 50-tych XX w. Ostatecznie fundamenty, jak i część wzniesienia, zostały przetransportowane i wykorzystane jako podkład pod budowę obwodnicy Ozorkowa. Obecnie w tym miejscu znajduje się niedokończony budynek TBS. Ze wzgórza wiatracznego rozciąga się widok na panoramę Ozorkowa.
Oprac. Szymon Bajor
