Zmiany

'''Ks. Mariusz Werner''' (ur. 31 stycznia 1930 r. w Poznaniu), administrator parafii ewangelicko-augsburskiej w Ozorkowie z l. 1959-1987.

Przodkowie ks. Wernera pojawili się w centralnej Polsce, a dokładniej w Warszawie na przełomie XVIII i XIX w. Protoplasta rodziny Samuel Fryderyk Werner, syn wyżej wymienionego portrecisty Christiana (Krzysztofa) Wernera, urodził się 15 września 1761 r. w Obrzycku nad Wartą, na południowym skraju Puszczy Noteckiej w Poznańskiem. Po przedwczesnej śmierci pierwszej żony Renaty drugą jego żoną zostaje jej siostra Anna Rozyna, obie ur. Meissner. W kilka lat po ślubie zawartym w 1789 r. przenoszą się do Warszawy, gdzie zakładają fabryczkę mydła i świec.

Urodzony 4 marca 1794 r. Christian Wilhelm Werner z wykształcenia i zawodu farbiarz. Był dwukrotnie żonaty, najpierw z Anną Schroeder z Międzyrzecza, a ponownie z Matyldą Reitzenstein z Łomży. Około 1820 r. przeniósł się do Ozorkowa i założył parową farbiarnię, która stała się początkiem jego ogromnej fortuny. O jej wielkości świadczy fakt, że każde z jego dwanaściorga dzieci otrzymało bardzo znaczny posag, a mianowicie: każda córka po 100 tys. rubli, a każdy syn nieruchomość, np. majątek ziemski, folwark, cukrownię lub coś równorzędnego.

Po ukończeniu szkoły średniej w Kaliszu rozpoczął w 1951 r. studia teologiczne na Uniwersytecie Warszawskim, a ukończył je w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie w 1955 r. Natychmiast po uzyskaniu dyplomu zgłosił się do służby w Kościele Ewangelickokościele ewangelicko-Augsburskimaugsburskim. Po uroczystej ordynacji na księdza ewangelickiego został przydzielony w charakterze wikariusza diecezjalnego w do Łodzi.W 1957 r. ożenił się z Elżbietą Lidią Leng-Jonscher. W 1958 r. urodził się ich syn Karol Mariusz. Niebawem zakończył się okres jego wikariatu i powierzona mu została funkcja proboszcza parafii w Zgierzu oraz administratora parafii w Ozorkowie, Łęczycy, Łowiczu i w Kutnie. Był to dla niego niejako powrót do miejsc swoich korzeni rodzinnych. Tu bowiem jego przodkowie w XIX wieku, zarówno z ojca jak i matki strony, żyli i rozpoczynali, jakże owocną i chwalebną działalność uprzemysłowienia tych ziem i stworzenia lepszych warunków egzystencji dla mieszkańców. Mając na uwadze zaangażowanie swoich pradziadów Christiana Wilhelma Wernera i Fryderyka Matiasa Schlössera w rozwój miasta Ozorkowa, ks. Werner pragnął swoją służbą przyczynić się do duchowego wzrastania jego mieszkańców.

Zadania , jakie stanęły przed nim, były bardzo odpowiedzialne. Po przeżyciach wojennych i okresie powojennym polska społeczność ewangelicka była zdziesiątkowana i rozproszona. Jego najważniejszym zadaniem było odszukanie i skupienie wokół parafii współwyznawców, którzy przetrwali i przebywali w ogromnym rozproszeniu oraz w duchowym i materialnym ubóstwie.

Poza ściśle parafialnymi obowiązkami pełnił też funkcje o charakterze społecznym. I tak, przez prawie 10 lat był konseniorem Diecezji Warszawskiej Kościoła Ewangelickodiecezji warszawskiej kościoła ewangelicko-Augsburskiegoaugsburskiego, czyli zastępcą zwierzchnika tejże diecezji. Przez niepełne trzy kadencje należał do Synodu Kościoła Ewangelickokościoła ewangelicko-Augsburskiego augsburskiego w Warszawie. Był również członkiem Prezydium Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża także w Warszawie. Przez 10 lat pełnił funkcję przewodniczącego Oddziału Łódzkiego Polskiej Rady Ekumenicznej i prowadził działalność charytatywną związaną z dystrybucją darów zagranicznych w ramach międzynarodowej pomocy charytatywnej.Działalność duszpastersko-kaznodziejska, katechetyczna i młodzieżowa, a także różne inne funkcje administracyjno-biurowe należały do jego co¬dziennych obowiązków. Na rozlicznych posterunkach pozostał do 1996 r., a więc do chwili swego przejścia w stan spoczynku.