Zmiany

*Wilhelm Werner w obecności świadków obowiązuje zobowiązał się niniejszym objąć farbiarnię w mieście tutejszym Zgierzu , założoną przez p. farbiarza Saengera, farbiarza założoną, lecz nieukończoną i opuszczoną.*Wystawiony budynek Budynek farbiarni i stajnie z objętymi placami przy ulicy Zegrzanki pod nr 137,138,139,140, położonymi staje stały się własnością p. Wernera, farbiarza wraz z należącymi do nich zagrodami.*P. Werner przyrzeka i obowiązuje się założenie całej farbiarni najdokładniej uskutecznić.*Zastrzega się wyraźnieZastrzeżono, iż nie wolno będzie p. Wernerowi pod żadnym pozorem po urządzeniu farbiarni w Zgierzu brać sukna ze Zgierza do farbiarni w Ozorkowie.*Ponieważ p. Werner sam nie może mógł zamieszkać w Zgierzu zobowiązuje , zobowiązał się usadzić tam swego majstra.*P. Werner wchodząc w osadę farbiarni zgierskiej nabył zarazem wszelkie dobrodziejstwa przez, rząd nadane. (Najważniejszym przywilejem był przyznany Zapewniono Wernerowi monopol na farbowanie przędzy i tkanin w Zgierzu. Miał zapewnione, że w ciągu dziesięciu przez 10 lat nie wolno nikomu w osadzie Zgierz ani obok osady żadnej farbiarni zakładać).*Gdyby p. Werner miał zamiar zakład Sprzedaż farbiarni komu innemu odsprzedać, to wprzód konsens od wymagała zgody rządu uzyskać powinien.*Umowa powyższa nie tylko jest obowiązująca p. Wernera ale i jego sukcesorów w całej rozciągłości.

Wilhelm Werner wywiązał się z wszystkich zobowiązań zawartych w umowie, prowadząc wzorowo farbiarnię w Zgierzu. Prawdopodobnie po śmierci męża wdowa Matylda Werner oddała zgierską farbiarnię, którą przejął majster pozostawiony majstrowi pozostawionemu przez Wilhelma.

Wilhelm Werner był też właścicielem współwłaścicielem [[Leśmierz|Leśmierza]]. Przed 1830 r. kupił także dużą posiadłość w Lućmierzu. Zakupioną tam wieś przekształcono na folwark z dworem (obecnie Lućmierz - dworek). Do posiadłości Wernera należał także las. Ogółem posiadłość ta liczyła 3106 mórg. Nazwisko Werner łączono także z majątkami w Leźnicy Wielkiej (obecnie lotnisko), Karsznicach, [[Skotniki|Skotnikach]], [[Borszyn|Borszynie]]. Pod względem finansowym wiodło mu się nadal znakomicie. Nawet regres, który zrujnował cały przemysł wełniany (po upadku powstania listopadowego), nie dotknął Wernera. Jemu bowiem nie robiło różnicy, że zamiast wełny farbuje bawełnę, na którą był ogromny popyt w kraju.

W 1840 r. rozpoczęto budowę kościoła ewangelicko-augsburskiego w Ozorkowie. Projekt wraz z kosztorysem wykonał ówczesny architekt Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu – Piotr Erydrych. Jednakże koszt budowy kościoła znacznie przekraczał możliwości finansowe ozorkowskiej parafii. Dalsza budowa kościoła stanęła pod znakiem zapytania. Wtedy też z pomocą finansową pospieszył Wilhelm Werner i już w pojedynkę kontynuował budowę świątyni, najbardziej okazałej budowli sakralnej wzniesionej w I poł. XIX w. w Centralnej centralnej Polsce. Niestety główny fundator kościoła nie doczekał pierwszej mszy świętej, która odbyła się kilka miesięcy po jego śmierci, 9 października 1842 r. Wdzięczni parafianie ufundowali mu tablicę, która została wmurowana w ścianę kościoła.

''<small>Oprac. i zdj. '''[[Żerkowska Dorota|Dorota Żerkowska]]'''</small>''

[[Kategoria:Hasła w przygotowaniuEncyklopedia]][[Kategoria:Ludzie]]