Weil Karol Fryderyk

"Giewont" 1928, nr 3.

Karol Fryderyk Weil (ur. 16 sierpnia 1867 r. w Ozorkowie, zm. 3 stycznia 1942 r. w Łodzi) – aptekarz, przemysłowiec, dyrektor zarządzający Towarzystwa Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni, społecznik.

Rodzina Weilów

Weilowie przez lata zajmowali się farmacją, prowadząc swoją działalność w Warszawie. W Ozorkowie pojawili się na początku XIX w. Wówczas to aptekarz Karol Teodor Wilhelm Weil (1796-1858) zamieszkał tu razem z rodziną, najprawdopodobniej zachęcony przez Ignacego Starzyńskiego. W ten sposób dał początek ozorkowskiej gałęzi rodu, który spokrewniony był m.in. z Wernerami i Schlösserami (żona Karola, Julia, była siostrą Christiana Wilhelma Wernera i Henrietty Wilhelminy Schlösser). Syn Karola i Julii (właściwie Anny Julianny Jakobiny), Herman Robert (1832-1887), również był farmaceutą i właścicielem apteki przy ul. Wyszyńskiego. Ożenił się z Dorotą Wilhelminą z d. Bucholtz, siostrą Anny Natalii Schlösser. Mieli trzech synów: Karola Fryderyka, Stanisława Leopolda i Stefana Roberta.

Apteka Weilów

Apteka, która do dziś znajduje się przy ul. Wyszyńskiego, powstała prawdopodobnie za sprawą Karola Teodora Weila ok. 1825 r. Następnymi właścicielami byli Herman Robert i Dorota Weilowie, a po ich śmierci ich synowie w trzech równych niepodzielnych częściach. Stefan Robert Weil odsprzedał swoją część bratu i Karol Fryderyk stał się właścicielem 2/3 apteki. Jednak apteka znów zmieniła właścicieli po jego śmierci w 1942 r. Spadkobierczynią 2/3 apteki była Maria Weil. 1/3 po Stanisławie Leopoldzie Weilu przeszła w ręce jego córki, Zofii Doroty Lewak. Weilowie przestali być właścicielami po zakończeniu II wojny światowej. O odzyskanie własności rodziny ubiegała się Jadwiga Jonscher z d. Weil (1901–1994).

Biografia

W 1886 r. Karol Fryderyk Weil rozpoczął studia na Politechnice Ryskiej. Dołączył do tamtejszej Korporacji Akademickiej „Arkonia”. W 1890 r. ukończył Wydział Handlowy i następnie zdobył praktykę zawodową w dużym angielskim przedsiębiorstwie handlowym. Po powrocie do domu pracował w łódzkim oddziale Towarzystwa „Nadieżda” i w firmie Karola Scheiblera w Łodzi. Po śmierci Władysława Jannasza w 1896 r. przejął jego obowiązki dyrektora zarządzającego Towarzystwa Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni, którego był akcjonariuszem. Był spowinowacony z Jannaszem, bowiem poślubił jego córkę Jadwigę Helenę (1873–1951). Dyrektorem zarządzającym ozorkowskiej fabryki był do ok. 1903 r.

W 1899 r. został pierwszym prezesem zarządu ozorkowskiej straży pożarnej. Rok później został także członkiem zarządu Towarzystwa Pożyczkowo-Oszczędnościowego.

W niepodległej Polsce pełnił wiele funkcji społecznych i administracyjnych, np.:

• zastępcy komisarza Rządu na powiat łódzki (1918 r.),
• ławnika Sądu Okręgowego w Łodzi (l. 1918–1919),
• wicedyrektora łódzkiego oddziału Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej (l. 1918–1920),
• komisarza rządowego dla nadzoru nad wszystkimi oddziałami Piotrogrodzko-Ryskiego Banku Handlowego (od 1919 r.),
• sędziego handlowego w Sądzie Okręgowym w Łodzi (od 1922 r.),
• prezesa zarządu Towarzystwa Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni w Ozorkowie,
• członka Stowarzyszenia Techników w Łodzi,
• członka prezydium Związku Eksportowego Polskiego Przemysłu Włókienniczego w Łodzi,
• wicedyrektora Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej,
• prezesa Spółdzielczego Banku Udziałowego w Łodzi,
• członka komisji rewizyjnej Towarzystwa Opieki nad Dziećmi „Gniazdo Łódzkie”,
• członka komisji Wydziału Rejestracji Strat Wojennych przy Radzie Głównej Opiekuńczej, oddział w Łodzi.

Nie wiadomo, w którym roku przeniósł się do Łodzi. Mieszkał przy ul. Piotrkowskiej. Posiadał znaczącą kolekcję malarstwa.

Pochowano go na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Ozorkowie.

Galeria

• 

Bibliografia

1. Archiwum Korporacyjne [24.03.2017].
2. Górny P. A., Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Ozorkowie, Ozorków 2010.

Oprac. Marianna Różalska