822
edycje
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
m
brak opisu edycji
Wybuch wojny zastał go w Warszawie. Jako ochotnik wziął udział w obronie stolicy. Po kampanii wrześniowej wyjechał do Ozorkowa, gdzie przebywał jego ojciec, i w 1940 r. razem z nim uciekł do Krakowa. Opiekował się nim, szmuglował towary tekstylne, aby utrzymać siebie i schorowanego ojca. Zmarł on jeszcze w tym samym roku, wobec czego Mieczysław wrócił do Warszawy. W l. 1941-1944 pracował jako sprzedawca w bufecie Dworca Wschodniego (pomagał finansowo matce), jednocześnie będąc aktywnym wywiadowcą ZWZ<ref>''W czasie wojny przez węzeł warszawski przechodziło mnóstwo transportów wojskowych, a dworzec był miejscem, gdzie zatrzymywały się one na dłużej, wioząc sprzęt wojenny i formacje wojskowe. Z frontu wschodniego przybywały również pociągi urlopowe oraz sanitarne, które także należało obserwować. Poeta miał za zadanie informować o tym, co się dzieje. Na przełomie lat 1942/1943 był świadkiem transportów ludności wysiedlonej z Zamojszczyzny'' (Ubysz M., ''Mieczysław Ubysz – poeta Powstania Warszawskiego'', Warszawa 2012, s. 9).</ref>. Od 1941 r. pracował w Biurze Informacji i Propagandy KG ZWZ-AK. 2 lata później przeszedł szkolenie w dziale informacyjno-filmowym Wydziału Propagandy Mobilizacyjnej.
Tuż przed wybuchem Powstania Warszawskiego zmienił pseudonim na "Wik": ''Wybór tego pseudonimu stanowił dla mnie moją osobistą odpowiedź na groźby i przechwałki hitlerowców, wyzyskujących ku temu słowo «Victoria». Jak wiadomo, słowo to zostało przez Niemców zagrabione z serwisu propagandy alianckiej''<ref>Ubysz M., ''Mieczysław Ubysz...'', s. 12.</ref>. Poprzedni pseudonim poety nie jest znany. W czasie Powstania był dowódcą lotnego patrolu megafonowego nr 2 nadającego bezpośrednie relacje do Londynu, a także spikerem i współtwórcą powstańczej radiostacji "Błyskawica"<ref>Działała od 8 sierpnia do 4 października 1944 r.</ref>. Jednym z jego pierwszych zadań było przebicie przejść w murze między dziedzińcem PKO a podwórkiem "Adrii" i banku włoskiego, które umożliwiałyby ruch kurierów przenoszących informacje. Od 1 do 3 sierpnia tworzył reportaże drukowane później w "Biuletynie Informacyjnym" i czasopiśmie "Warszawa Walczy". Był też okazjonalnym fotoreporterem Wydziału Propagandy Oddziału VI Sztabu KG AK.
Napisał wiele wierszy dotyczących powstania, w których przekazywał swoje przeżycia i emocje. Najbardziej znane to ''Stare Miasto'', ''Manifest'' i ''Ostatni komunikat''. Na początku września 1944 r. odszedł z radiostacji. Kilkakrotnie był kontuzjowany i umieszczany w szpitalu w piwnicach kamienicy przy ul. Mokotowskiej. W czasie kapitulacji Śródmieścia został przysypany gruzami na ul. Moniuszki, a później raniony podczas wybuchu na ul. Złotej. Warszawę opuścił na noszach. 13 października został wywieziony do obozu jenieckiego Zeithein, gdzie był jednym z autorów i animatorów obozowego teatru. 6 kwietnia 1945 r. przeniesiony do Stalagu IV B Mühlberg, gdzie przeżył nalot aliantów.
