Zmiany

[[Plik:Mieczysław-Ubysz.jpg|200px300px|thumb|prawo|Zdjęcie Mieczysława Ubysza ze zbiorów Muzeum Powstania Warszawskiego]][[Plik:Grób-Mieczyslawa-Ubysza.jpg|200px|thumb|prawo|Grób Mieczysława Ubysza na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Aut. zdj. Katarzyna Grabarczyk.]] '''Mieczysław Adam Ubysz''' h. Cholewa, ps. powstańczy ''Wik'' (ur. 28 stycznia 1915 r. w Ozorkowie, zm. 6 lutego 1970 r. w Warszawie) - – kapral podchorąży, uczestnik Powstania Warszawskiego, spiker powstańczej radiostacji "Błyskawica", poeta. ==Ubysz herbu Cholewa==Genealogia rodziny Ubyszów została dokładnie opracowana przez prof. Jerzego Łempickiego. Przodkowie Mieczysława Ubysza należeli do bogatej szlachty. Uczestniczyli w elekcjach królów Polski (Władysława IV Wazy, prawnikJana Kazimierza Wazy, Stanisława Augusta Poniatowskiego), piastowali wysokie urzędy (Jakub Ubysz i jego syn byli sekretarzami króla Władysława IV Wazy), byli dostojnikami Kościoła katolickiego (m.in. kanonik płocki, kanonik pułtuski) i właścicielami majątków w ziemi płockiej, dobrzyńskiej i pułtuskiej. Walczyli w postaniach, działali społecznie i politycznie, mieli swój wkład w odbudowę państwa w 1918 r., byli członkami POW i walczyli w wojnie polsko-bolszewickiej. Prapradziadek Wincenty Nikodem Ubysz był majorem wojska Księstwa Warszawskiego. Jako młodzieniec uciekł do Włoch i walczył pod dowództwem Henryka Dąbrowskiego. Brał udział niemal we wszystkich kampaniach Napoleona Bonaparte. Wyróżnił się odwagą w bitwie pod Almonacid w 1809 r., za co otrzymał Krzyż Legii Honorowej. W 1811 r. ranny trafił do niewoli. Po upadku Napoleona wrócił do kraju i walczył w powstaniu listopadowym, gdzie stracił rękę. Dostał się na emigrację i resztę życia spędził w Paryżu. Był dziedzicem dóbr Kuchar Ubyszowych z przyległościami w obwodzie płockim oraz posesorem dóbr Grzebska.

Był najstarszym pierwszym dzieckiem urzędnika fabryki schlösserowskiej, Adama Ubysza, i córki łódzkiego przedsiębiorcy, Heleny z Niteckich. Miał brata Kazimierza (inżynier leśnik). Jego ciotką była nauczycielka [[Żukowska Maria|Maria Żukowska]]. Prapradziadek Wincenty Ubysz był majorem wojska Księstwa Warszawskiego. Brał udział niemal we wszystkich kampaniach Napoleona Bonaparte. Wyróżnił się odwagą w bitwie pod Almonacid, za co otrzymał Krzyż Legii Honorowej. Po upadku Napoleona wrócił do kraju – to ona wychowała małego Mieczysława i walczył w powstaniu listopadowymKazimierza po tym, gdzie stracił rękę. Dostał się na emigrację i resztę życia spędził w Paryżujak zostawiła ich matka.

Mieczysław Ubysz studiował prawo W 1933 r. ukończył Państwowe Gimnazjum w Zgierzu i nauki społeczne już rok później wstąpił na Uniwersytecie Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie oraz po wojnie . Studiował tam prawo i nauki społeczne. W tym czasie mieszkał u rodziny, Bożenny i Teodora Gortów. Jako poeta debiutował na Uniwersytecie Warszawskimłamach prasy studenckiej. Studiów nie skończyłNie ukończył jednak studiów. W 1938 rl. 1937-1939 pracował jako nauczyciel w Rozgłośni Gimnazjum dla Ociemniałych w Wilnie, w 1939 r. jako spiker Polskiego Radia w Wilnie jako spiker. Wybuch wojny zastał go w Warszawie.

Brał Wziął udział w kampanii wrześniowej walcząc jako ochotnik w obronie Warszawy. Po kapitulacji przebywał w Krakowie. W 1940 r. śmierć ojca zmusiła go do przeprowadzenia się. Przeniósł się do Warszawy. W l. 1941-1944 pracował jako sprzedawca w bufecie Dworca Wschodniego, gdzie wstąpił do podziemnej Armii Krajowejjednocześnie będąc aktywnym wywiadowcą ZWZ. Od 1941 r. Był jedną z osób współtworzących "Błyskawicę", a także dowódcą patrolu megafonowego nr 2 Biura pracował w Biurze Informacji i Propagandy KG ZWZ-AK. Napisał wiele wierszy dotyczących powstania, najbardziej znane to ''Stare Miasto'', ''Manifest'' i ''Ostatni Komunikat''. Kontuzjowany w W czasie PowstaniaWarszawskiego był dowódcą patrolu megafonowego nr 2 nadającego bezpośrednie relacje do Londynu, po kapitulacji Warszawy przebywał w szpitalu jenieckim w Zeithein (od 13.10.1944 r.). 6 kwietnia 1945 r. został przeniesiony do Stalagu IV B Mühlberga także spikerem i współtwórcą powstańczej radiostacji "Błyskawica".

W 1945 r. wydał Napisał wiele wierszy dotyczących powstania, w Niemczech tomik wierszy ptktórych przekazywał swoje przeżycia i emocje. Najbardziej znane to ''Czas wirującyStare Miasto'', a w 1946 r. tomik pt. ''BrewManifest''. Do Polski wrócił w 1947 r. W Polsce Ludowej, poza i ''Antologią Polskiej Poezji Podziemnej 1939-1945Ostatni komunikat'' Jana Szczawieja. Kontuzjowany w czasie Powstania, wiersze Ubysza nie były publikowanepo kapitulacji Warszawy został wywieziony do obozu jenieckiego Zeithein. 6 kwietnia 1945 r. został przeniesiony do Stalagu IV B Mühlberg.

Po kapitulacji III Rzeszy redagował w Northeim pismo obozowe "Droga". Organizował życie kulturalne Polaków, napisał sztukę do teatru obozowego, wydał dwa tomiki poezji – w 1945 r. ''Czas wirujący'', w 1946 r. ''Brew''<ref>W Polsce Ludowej, poza ''Antologią Polskiej Poezji Podziemnej 1939-1945'' Jana Szczawieja, wiersze Ubysza nie były publikowane.</ref>. Pod koniec kwietnia 1947 r. wrócił do Polski. Próbował kontynuować studia na Uniwersytecie Warszawskim. W 1947 r. rozpoczął III rok prawa, ale we wrześniu 1949 r. wystąpił z uczelni. Podejmował różne prace, był m.in. starszym referentem w Spółdzielni Wydawniczej "Czytelnik" (l. 1947–1949) i łódzkim oddziale Cepelii (l. 1949–1950), wychowawcą w Państwowym Domu Dziecka w Otwocku i kierownikiem w Giżycach k. Sochaczewa (l. 1950–1952), zaopatrzeniowcem w Spółdzielni "Społem". Ożenił się z Janiną Bańkowską, sekretarką i księgową w Instytucie Przemysłowo-Rzemieślniczym w Łodzi. Małżeństwo nie trwało długo i było bezdzietne. Mieczysław Ubysz ciągle zmieniał miejsce zamieszkania, naprzemiennie była to Warszawa i Łódź. Rzadko kontaktował się z rodziną. Przed śmiercią nagrał swoje wspomnienia z Powstania Warszawskiego w Polskim Radiu<ref>Nagranie jest dostępne w archiwum.</ref>. Zmarł po ciężkiej chorobie w 1970 r., pochowany w Warszawie. Pochowano go na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie - (kwatera B22B 22). Władysław Bartoszewski nazwał go "zapomnianym poetą walczącej Warszawy".

''<small>Oprac: '''[[Użytkowniczka:Różalska Marianna Różalska|Marianna Różalska]]'''</small>'' ==Przypisy==