Tymienica

Tymienica

Wieś położona w woj. łódzkim, powiecie zgierskim, gminie Ozorków. Według stanu ludności na dzień 31 grudnia 2015 r. wieś liczyła 144 mieszkańców. Areał gruntów wynosi 209,3 ha.
Z zespołu dworskiego (pocz. XX w.) pozostała stodoła z pocz. XX w. i murowany czworak, obecnie wyremontowany dom mieszkalny, który jest budynkiem komunalnym gminy Ozorków i służy mieszkańcom jako świetlica wiejska. Od 1965 r. działa na wsi Koło Gospodyń Wiejskich, od 1994 r. Amatorski Zespół Śpiewaczy, natomiast od 2003 r. Kapela Ludowa „Wuja Stasia”.
Wieś wcześniej należała do parafii Góra św. Małgorzaty, obecnie do parafii Opieki św. Józefa w Leśmierzu.

Historia

W pierwszej informacji o osadzie z 1385 r. występował Michałek z Tymienicy. Przypuszczalnie Tymienica istniała już w tym czasie. Od schyłku XIV w. należała do szlachty z rodu Niałków (herbu Jeleń). W drugiej poł. XV w. dość liczna grupa współwłaścicieli, reprezentującej drobną szlachtę, była kolejnymi właścicielami wsi. W XVI w. z grona dziedziców Tymienicy wyróżnić można rodzinę używającą przydomka Płaskosz. Najpierw występuje Stanisław, a następnie jego synowie Marcin i Łukasz. W 1695 r. dziedzicem był Jan Przedworski. W czasach stanisławowskich szlachecka część Tymienicy znajdowała się w ręku Dzierżawskich, Stanisława i następnie jego syna Macieja, burgrabiego łęczyckiego. Przez pewien czas dobra w tej wsi posiadał także Franciszek Jerzmanowski, deputat Trybunału Koronnego.
Dane pochodzące z 1775 r. i 1790 r. informują, że w Tymienicy było 18 domów.
W 1827 r. Tymienica składała się z dwóch części: folwarku i osady rządowej.
W pierwszej połowie XIX w. folwark Tymienica należał do Wincentego Łady i wchodził w skład dóbr Leśmierz. Po jego śmierci kupił go w 1843 r. Karol Łada, syn Wincentego. Jednak już rok później sprzedał majętność sukcesorom Wilhelma Wernera. W 1850 r. w drodze działów rodzinnych folwark przypadł Matyldzie Werner, wdowie po Wilhelmie Wernerze. W 1888 r. właścicielem majątku stało się Towarzystwo Przemysłowe Leśmierz. Folwark nastawiony był na reprodukcję koni roboczych. Założono w nim szkołę dla dzieci służby folwarcznej oraz kuźnię .

Oprac. Mirosława Walc

Przypis