Starzyński Ignacy

Z Ozopedia - internetowa Encyklopedia miasta i gminy Ozorków
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Herb Ślepowron

Ignacy Dominik Kajetan Starzyński[1] h. Ślepowron[2] (ur. 1773 r. w Psarach, parafia Domaniew, zm. 11.06.1846 r. w Brużyczce, powiat zgierski, pochowany w krypcie Kościoła pw. św. Józefa w Ozorkowioe) - właściciel wsi/osady sukienniczej/miasta Ozorkowa (do 1833 r.), właściciel dóbr ziemskich - folwarków: Strzeblew, Solca Wielka, Konstancja, wsi: Samborze, Bugaj, Gębice; wójt; w latach 1815-1830 sędzia powiatu zgierskiego; w okresie powstania listopadowego poseł na sejm Królestwa Polskiego.

Biografia

Urodził się w średniozamożnej rodzinie szlacheckiej, jako syn Wincentego Starzyńskiego i Teofili Starzyńskiej ze Szczawińskich. Pod koniec XVIII w. otrzymał po ojcu kilka wsi, wchodzących w skład dóbr Strzeblew, w tym Ozorków. Ignacy Starzyński, chcąc podnieść dochody z posiadanych dóbr, postanowił założyć w Ozorkowie osadę przemysłową nastawioną na produkcję sukna. Zainwestował niewielkie środki w regulację rzeki Bzury. Wykonanie projektu urbanistycznego nowej osady zlecił geometrze, Augustowi Wilhelmowi Dornsteinowi. W 1807 r. sprowadził z Dąbia 19 sukienników, stwarzając im dogodne warunki osadnicze. W tym samym roku została spisana umowa między osadnikami a właścicielem ziemskim (znowelizowana w 1811 r.). W 1811 r. Ignacy Starzyński sprowadził wykwalifikowanego farbiarza – Samuela Wegnera, a w 1821 r. – Friedricha i Heinricha Schlösserów. Pochodzący z Akwizgranu sukiennicy założyli w Ozorkowie pierwszą w regionie, dużą i nowoczesną fabrykę włókienniczą. Dzięki staraniom I. Starzyńskiego, Ozorków otrzymał 30 stycznia 1816 r. prawa miejskie, mając status miasta prywatnego. Po upadku powstania listopadowego, na skutek wyniszczających przemysł sukienniczy rosyjskich barier celnych, Starzyński popadł w kłopoty finansowe. W 1833 r. sprzedał Ozorków Feliksowi Łubieńskiemu[3]. Wówczas przeniósł się do Bróżyczki w powiecie zgierskim, gdzie spędził resztę życia.

Odznaczenia

  • 1820 - honorowa dystynkcja[4] za zasługi dla uprzemysłowienia kraju
  • 1820 - kawaler Orderu Świętego Stanisława 2-giej klasy z gwiazdą

Opinie

Tak pisał o Ignacym Starzyńskim prezes Komisji Województwa Mazowieckiego Rajmund Rembieliński w raporcie z objazdu obwodu łęczyckiego w 1820 r.:
„Przed siedmiu laty rzeczony dziedzic wpadł był na myśl szczęśliwą i na kawałku piasku i błot, borem zarosłych założył rodzaj miasteczka i obsadził fabrykantami do czego rzeka Bzura, która w tym miejscu płynie najwięcej mu posłużyła, młyny na niej bowiem będące na folusze przerobił".

Oprac. Małgorzata Kozak-Bajor, Danuta Trzcińska

Przypisy

  1. W. Puś, Ignacy Starzyński [w:] A. Romanowski (red), Polski Słownik Biograficzny, Tom XLII, Warszawa-Kraków 2003, 2004, s. 459.
  2. K. Niesiecki, Herbarz Pol­ski, tom VIII, Lipsk 1841.
  3. Minister sprawiedliwości w okresie Księstwa Warszawskiego.
  4. Nadana przez prezesa Komisji Województwa Mazowieckiego - Rajmunda Rembileińskiego, po jego wizycie w Ozorkowie w 1820 r.