2388
edycji
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
brak opisu edycji
[[Plik:ślepowron.jpg|mały|prawo|Herb Ślepowron]]
'''Ignacy Dominik Kajetan Starzyński'''<ref>W. Puś, Ignacy Starzyński [w:] A. Romanowski (red), Polski Słownik Biograficzny, Tom XLII, Warszawa-Kraków 2003, 2004, s. 459.</ref> h. Ślepowron<ref>K. Niesiecki, Herbarz Polski, tom VIII, Lipsk 1841.</ref> (ur. 1773 r. w Psarach, parafia Domaniew, zm. 11.06.1846 r. w Brużyczce, powiat zgierski, pochowany w krypcie Kościoła pw. św. Józefa w Ozorkowie<ref>Gazeta Codzienna Warszawa nr 173 z dn,. 5.07.1846 r.</ref>) - właściciel wsi/osady sukienniczej/miasta Ozorkowa (do 1833 r.), właściciel dóbr ziemskich - folwarków: [[Strzeblew|Strzeblew]], [[Solca Wielka|Solca Wielka]], [[Konstancja|Konstancja]], wsi: [[Samborze|Samborze]], [[Bugaj|Bugaj]], Gębice; wójt; w latach 1815-1830 sędzia powiatu zgierskiego; w okresie powstania listopadowego poseł na sejm Królestwa Polskiego.
== Biografia ==
W 1811 r. Ignacy Starzyński sprowadził wykwalifikowanego farbiarza – Samuela Wegnera, a w 1821 r. – [[Schlösser Friedrich Mathias|Friedricha]] i Heinricha Schlösserów. Pochodzący z Akwizgranu sukiennicy założyli w Ozorkowie pierwszą w regionie, dużą i nowoczesną fabrykę włókienniczą.
Dzięki staraniom I. Starzyńskiego, Ozorków otrzymał 30 stycznia 1816 r. prawa miejskie, mając status miasta prywatnego.
Po upadku powstania listopadowego, na skutek wyniszczających przemysł sukienniczy rosyjskich barier celnych, Starzyński popadł w kłopoty finansowe. W 1833 r. sprzedał Ozorków [[Łubieński Feliks|Feliksowi Łubieńskiemu]]<ref>Minister sprawiedliwości w okresie Księstwa Warszawskiego. </ref>. Wówczas przeniósł się do folwarku Bróżyczki w Solcy Wielkiejpowiecie zgierskim, w której gdzie spędził resztę życia.
== Odznaczenia ==
