1592
edycje
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
linki wewnętrzne
[[Plik:ślepowron.jpg|mały|prawo|Herb Ślepowron]]
'''Ignacy Dominik Kajetan Starzyński'''<ref>W. Puś, Ignacy Starzyński [w:] A. Romanowski (red), Polski Słownik Biograficzny, Tom XLII, Warszawa-Kraków 2003, 2004, s. 459.</ref> h. Ślepowron<ref>K. Niesiecki, Herbarz Polski, tom VIII, Lipsk 1841.</ref> (ur. 1776 r. w Psarach, zm. ok. 1850 r. w Solcy Wielkiej) - właściciel wsi/osady sukienniczej/miasta Ozorkowa (do 1833 r.), właściciel dóbr ziemskich - folwarków: [[Strzeblew|Strzeblew]], [[Solca Wielka|Solca Wielka]], [[Konstancja|Konstancja]], wsi: [[Samborze|Samborz]], [[Bugaj|Bugaj]], Gębice; wójt; w latach 1815-1830 sędzia powiatu zgierskiego; w okresie powstania listopadowego poseł na sejm Królestwa Polskiego.
== Biografia ==
Urodził się w średniozamożnej rodzinie szlacheckiej, syn Wincentego Starzyńskiego i Teofili Starzyńskiej ze Szczawińskich. Pod koniec XVIII w. otrzymał po ojcu kilka wsi, wchodzących w skład dóbr Strzeblew, w tym Ozorków.
Ignacy Starzyński, chcąc podnieść dochody z posiadanych dóbr, postanowił założyć w Ozorkowie osadę przemysłową nastawioną na produkcję sukna. Zainwestował niewielkie środki w regulację rzeki [[Bzura|Bzury]]. Wykonanie projektu urbanistycznego nowej osady zlecił geometrze, Augustowi Wilhelmowi Dornsteinowi. W 1807 r. sprowadził z Dąbia 19 sukienników, stwarzając im dogodne warunki osadnicze. W tym samym roku została spisana umowa między osadnikami a właścicielem ziemskim (znowelizowana w 1811 r.). W 1811 r. Ignacy Starzyński sprowadził wykwalifikowanego farbiarza – Samuela Wegnera, a w 1821 r. – [[Schlösser Friedrich Mathias|Friedricha ]] i Heinricha Schlösserów. Pochodzący z Akwizgranu sukiennicy założyli w Ozorkowie pierwszą w regionie, dużą i nowoczesną fabrykę włókienniczą.
Dzięki staraniom I. Starzyńskiego, Ozorków otrzymał 30 stycznia 1816 r. prawa miejskie, mając status miasta prywatnego.
Po upadku powstania listopadowego, na skutek wyniszczających przemysł sukienniczy rosyjskich barier celnych, Starzyński popadł w kłopoty finansowe. W 1833 r. sprzedał Ozorków [[Łubieński Feliks|Feliksowi Łubieńskiemu]]<ref>Minister sprawiedliwości w okresie Księstwa Warszawskiego. </ref>. Wówczas przeniósł się do folwarku w Solcy Wielkiej, w której spędził resztę życia.
