2333
edycje
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
brak opisu edycji
Był najstarszym dzieckiem Władysława i Zofii. Ojciec był wędliniarzem, podobnie jak jego dziadek i pradziadek, i prowadził sklep i zakład przetwórstwa mięsnego na Nowym Mieście. Ok. 1928 r. Dąbrowscy zamieszkali w nowym, wygodnym domu przy ulicy S. Żeromskiego. Obok był dobrze urządzony warsztat wędliniarski.<br>
Konrad ukończył Szkołę Handlową w Zgierzu, ale pracy zawodowej nie podjął, bowiem w 1939 r. wybuchła wojna. Rodzice z córką przesiedleni zostali do Generalnej Guberni do Międzyrzeca Podlaskiego, a dwaj synowie zamieszkali kątem u ludzi w Ozorkowie. W ich domu osiedlony został Niemiec z Wołynia. Konrad pracował w różnych miejscach, najdłużej w zakładzie Poggego przy ul. Maszkowskiej. <br>
Zaledwie rok po zakończeniu wojny (1946) Konrad Dąbrowski ożenił się z Małgorzatą z Klimczaków i wspólnie rozpoczęli nowe życie w Wałbrzychu, gdzie urodził się ich pierworodny syn Włodzimierz. Pierwsze powojenne lata nie sprzyjały stabilizacji, ciągłe szeptane informacje o tymczasowości tych terenów oraz zwykła tęsknota za rodzinnym domem sprawiły, że młodzi małżonkowie po trzyletnim pobycie „na Zachodzie” postanowili wrócić do Ozorkowa. Po kilku latach Konradowi udało mu się zaadaptować na mieszkanie budynek, który był warsztatem ojca, i tu rodzina zamieszkała w 1958 roku. Wtedy byli już dwaj synowie (Włodzimierz i Grzegorz), a dwa lata później urodziła się córka Bogumiła.<br>
Pan Konrad pracował w różnych firmach, głównie transportowych na terenie Łęczycy i Ozorkowa. Jego marzeniem, niestety niespełnionym, było mieć własny samochód, lecz w tamtym czasie nie było to takie proste. Miał prawo jazdy, które upoważniało go do prowadzenia motocykla, samochodu osobowego i ciężarowego, autobusu, maszyn drogowych. Nawet dzisiaj niewiele osób posiada tyle uprawnień.<br>
Był wielkim pasjonatem fotografii. Sam wywoływał zdjęcia, a ma ich ogromną ilość. Dokumentują okolicę, miasto i ludzi, których często już nie ma. <br>
