822
edycje
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
m
brak opisu edycji
Za życia męża pozostawała w cieniu, poświęcając się ognisku domowemu. Dopiero po jego śmierci w 1848 r. wykazała się silnym charakterem i umiejętnościami organizacyjnymi, zapisując się w historii ozorkowskiego przemysłu włókienniczego. W spadku przypadł jej zakład macierzysty przy stawie „Piła”, przędzalnia przy stawie „Wałach” oraz [[motarnia]]. Zarządzała nimi nienaganie, otrzymując pochlebną opinię komisji lustracyjnej (władze Królestwa Polskiego były zaniepokojone nagłą śmiercią Schlössera). Swój wkład miał tu także Karol Wilhelm Scheibler, który pomagał wdowie w zarządzaniu przedsiębiorstwem, aczkolwiek wdowa pratycznie sama podejmowała decyzje.
Po śmierci męża wydała córki za mąż i ożeniła synów. Doczekała się szesnaściorga wnucząt. Pod koniec życia dużo czasu spędzała w Warszawie i tam też zmarła 6 grudnia 1865 r. Spadek główny nabył syn – [[Schlösser Karol Ernest|Karol Ernest]], stając się tym samym jedynym właścicielem przędzalni przy stawie „Piła”, fabryki przy stawie „Wałach”, przędzalni na [[Skrzypiówka|Skrzypiówce]] oraz [[Motarnia|motarni]] przy ul. Zajączka.
== Sytuacja w zakładach ==
