Solca Wielka

Kościół w Solcy Wielkiej

<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol> Wieś położona w woj. łódzkim, powiecie zgierskim, gminie Ozorków. Według stanu ludności na dzień 31 grudnia 2015 r. wieś liczyła 283 mieszkańców, a areał gruntów stanowi 414,9 ha. W 1904 zaczęła działać na wsi szkoła podstawowa, obecnie Zespół Szkół. W 1925 r. w Solcy Wielkiej powstała Ochotnicza Straż Pożarna. W 1966 r. założono Koło Gospodyń Wiejskich. W 1987 r. rozpoczęła działalność filia biblioteczna Gminnej Biblioteki Publicznejw Leśmierzu. Od 2007 r. w budynku biblioteki działa świetlica środowiskowa – filia Gminnego Ośrodka Kultury w Leśmierzu. W 1995 r. powstał Amatorski Zespół Śpiewaczy, który działa przy Gminnym Ośrodku Kultury w Leśmierzu. Na wsi działa również Ludowy Klub Sportowy„Tygrys”. W 2006 r. reaktywowano Orkiestrę Dętą OSP, a w latach 2012 – 2013 wybudowano nowy Ośrodek Zdrowia. Na terenie wsi znajduje się również Kościół pw. św. Wawrzyńca Diakona i Męczennika.

Historia

Nazwa osady nawiązuje do występowania i eksploatacji solanek, co zapewne miało miejsce w okresie wczesnośredniowiecznym. Przez Solcę Wielką w tym okresie przebiegał ważny węzeł komunikacyjny i handlowy z ziemiami południowymi (Kraków). Trakt prowadził z Łęczycy przez Dzierzbiętów, Konary, Solcę Małą i wiódł do Solcy Wielkiej, gdzie drogi rozgałęziały się. Jeden ze szlaków prowadził przez Parzęczew do Lutomierska. Drugi trakt wiódł przez Wróblew, Ozorków, Zgierz i Łódź do Tuszyna. W osadzie w XIV w. istniała już parafia do której przynależały Borszyn, Cedrowice podwójna ( Duże i Małe), Ostrów, Parzyce, Pełczyska, Solca Mała, Śliwniki, Wróblew i 5 innych wsi( w tym także Ozorków). W późniejszym średniowieczu osada wchodziła w skład dóbr kościelnych. Należała do arcybiskupstwa gnieźnieńskiego i wchodziła w skład klucza tumskiego. Przy okazji nadania w 1404 r. sołectwa w Solcy Wielkiej przez Mikołaja Kurowskiego, arcybiskupa gnieźnieńskiego, niejakiemu Janowi, określone zostały obowiązki kmieci tej wsi. Kmiecie z Solcy Wielkiej zobowiązani byli do prac na folwarku w Tumie. W drugiej połowie XVI w. w Solcy wielkiej były już 3 karczmy ( arcybiskupa, sołtysa i plebana). Dane pochodzące z 1775 r. i 1790 r. podają że we wsi było 25 domów ( 4 plebańskie i 1 dworski). W XVIII w. dobra kościelne pzrekazywane były w zarząd osobom świeckim. W czasach arcybiskupa gnieźnieńskiego Ostrowskiego dzierżawcą klucza tumskiego, w skład którego wchodziła Solca Wielka, był Jan Stokowski, dziedzic Sierpowa. W 1799 r. stała się własnością rządu pruskiego. Weszła wówczas do dóbr rządowych Krzepocin. W 1827 r. była wsią rządu Królestwa Polskiego. Posiadała wówczas 25 domów mieszkalnych i 220 mieszkańców. Przed 1837 r. na obszarze dóbr kościelnych Solcy Wielkiej powstał folwark Tkaczew. Pod koniec XIX w. Solcę Wielką tworzyły: folwark, wieś, probostwo i osada karczemna. W 1874 r. odnowiono cmentarz, który 3 lata później otoczono murem. Przed 1912 r. zlikwidowano folwark kościelny w Solcy Wielkiej i w jego miejsce powstała kolonia (Solca Wielka), której właścicielami byli dawni czynszownicy i Skarb Państwa. Natomiast wieś, zwana wówczas Solcą Dużą, należała do dawnych czynszowników. W 1921 r. Solca Wielka miała 43 budynki i 282 mieszkańców (152 mężczyzn i 130 kobiet).W 1874 r. odnowiono cmentarz.

Oprac.Mirosława Walc