392
edycje
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
m
→Historia
W 1355 r. Florian z Mokrska, prepozyt łęczycki, sprzedał sołectwo we wsi Solca Mała lokowanej na prawie niemieckim Tomaszowi, mieszczaninowi łęczyckiemu. W połowie XV w. sołtysem osady był szlachcic Dobek, następnie Maciej z Baruchowa, kleryk diecezji włocławskiej , od 1471 r. Jan Wydźga, od 1516 r. Maciej i Wawrzyniec.
W 1555 r. szlachcianka Elżbieta, wdowa po Janie Proboszczewskim, zamężna ponownie z Andrzejem Kozubowskim, przedłożyła w sądzie grodzkim łęczyckim przywileje sołectwa w Solcy Małej. Przed 1576 r. sołectwo w Solcy Małej zostało zlikwidowane.
Dane pochodzące z 1775 r. i 1790 r. zawierają informację, że największa liczba domów w porównaniu z innymi wsiami występowała w Solcy Małej – 28 (w tym 2 dworskie). W 1799 r. Solca Mała ( kolonia i folwark) przeszła na własność rządu pruskiego, natomiast w 1827 r. należała do rządu Królestwa Polskiego. W 1837 r. folwark wszedł w skład majoratu rządowego Tkaczew. W XIX w. Solca Wielka i Dębowice była osadą Solcy Małej. W 1874 r. odnotowano w osadzie cmentarz, który 3 lata później otoczono murem. Od 1907 r. do 1935 r. właścicielem folwarku był Stanisław Walewski, a po jego śmierci majątkiem zarządzała żona Janina Podbielska. Od 1954 r. do 1973 r. Solca Mała należała do Gromadzkiej Rady narodowej Narodowej w Solcy Wielkiej.<ref>Gmina Ozorków. Historia i Współczesność, red. Lucyna Sztompka, Ozorków 2014, s.20, 29, 40, 55.</ref>
==Przypis==
''<small>Oprac. '''Mirosława Walc'''</small>''
[[Kategoria:Hasła w przygotowaniu]]
