Sokolniki

<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol>

Sokolniki. Przydrożna kapliczka

Wieś położona woj. łódzkim, powiecie zgierskim, gminie Ozorków. Według stanu ludności na dzień 31 grudnia 2015 r. wieś liczyła 126 mieszkańców. Areał gruntów wynosi 278 ha.
Wieś należy do parafii Bożego Ciała i Świętego Stanisława Biskupa i Męczennika w Modlnej.

Historia

Pierwsza wiadomość o tej miejscowości pochodzi z 12 czerwca 1386 r. Była to osada służebna, związana z grodem łęczyckim. W początkach XVI w. pojawiła się nazwa Sokolniki Niemierzyny, która nawiązywała do działu w Sokolnikach posiadanego przez synów Niemierzy z Sokolnik. Całkowity podział wsi i konsekwentne używanie nazw Sokolniki Duże (Większe) i Sokolniki Małe (Mniejsze) nastąpiło prawdopodobnie na przełomie XVI i XVII w.
W 1820 r. Sokolniki stały się własnością Marcina Łobudzkiego herbu Jastrzębiec. W XIX w. dobra Sokolniki obejmowały, oprócz Sokolnik, także folwark Sokolnik Małe, Maszkowice, Helenów oraz części Dybówki. Dominium to tworzyło w pierwszej połowie XIX w. do 1866 r. gminę Sokolniki. W 1833 r. folwark kupił Edward Herbst, który doprowadził majątek do rozkwitu. W 1885 r. wybudował fabrykę krochmalu w Sokolnikach. Swoją posiadłość traktował jako miejsce wypoczynku dla swojej rodziny. Organizował również wypoczynek dla dzieci robotników zatrudnionych w fabryce K. Scheiblera. W 1906 r. E. Herbst wybudował w sokolnickim lesie ośrodek rehabilitacyjny dla dzieci. W 1910 r. majątek nabył Juliusz Boetticher. W 1918 r.przekazał go synowi Kazimierzowi, który rok poźniej sprzedał go baronowi Aleksandrowi Rozstockiemu. W czasie okupacji hitlerowskiej majątkiem Sokolniki zarządzał administrator wyznaczony przez Niemców. W dniu 18 stycznia Sokolniki zostały wyzwolone przez 11 Korpus Pancerny Gwardii płk. Babadżanina.

Oprac. Mirosława Walc