392
edycje
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
m
→Historia znalezienia skarbu
==Historia znalezienia skarbu==
Jak to zwykle ze skarbami bywa, ten również został znaleziony przypadkowo. Późną jesienią 17 listopada 1972 r. Mirosław i Józef Wawrzyniakowie postanowili wykarczować starą gruszę na posesji przy ul. Orzeszkowej 34. Wśród grubych korzeni starego drzewa wykopali gliniany garnek wypełniony nieznanymi im monetami o wadze 5,7 kg. Stare naczynie gliniane podczas wydobywania z wykopu między potężnymi korzeniami pokruszyło się i część monet się wysypała.
Znalazcy zgodnie z obowiązującym prawem i obyczajem powiadomili o znalezisku najbliższe muzeum, którym jest Muzeum Regionalne w Łęczycy. To muzeum z kolei powiadomiło swoją jednostkę nadrzędną - Muzeum Archeologiczno-Etnograficzne w Łodzi, a dokładnie jego dział numizmatyczny oraz Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Łodzi. Rozpoczęły się prace zabezpieczające i poszukiwawcze. Przekopano teren wokół pnia drzewa i przesiano przez sito wykopaną ziemię. W ten sposób znaleziono dodatkowo 14 monet wcześniej przeoczonych.
W sumie do Muzeum Regionalnego w Łęczycy trafiło 1006 monet ze skarbu ozorkowskiego, 5 monet znajduje się w kolekcjach prywatnych. Prawdopodobnie kilkadziesiąt monet zostało rozproszonych wśród przygodnych obserwatorów znaleziska. Gliniane naczynie, w którym monety przeleżały kilkaset lat, udało się zrekonstruować i jest prezentowane w Muzeum w Łęczycy. Jest to garnek ręcznie lepiony z gliny, a następnie obtaczany i wygładzany, słabo wypalany, dość nierówny w bryle, z prymitywną ozdobą w postaci dołków i żłobków.
Co właściwie znajdowało się w tym XIV-XV wiecznym „sejfie"?
