Zmiany

 Jak to zwykle ze skarbami bywa, ten również został znaleziony przypadkowo. Późną jesienią 17 listopada 1972 r., Mirosław i Józef Wawrzyniakowie postanowili wykarczować starą gruszę na posesji przy ul. Orzeszkowej 34. Wśród grubych korzeni starego drzewa wykopali gliniany garnek wypełniony nieznanymi im monetami o wadze 5,7kg7 kg. Stare naczynie gliniane podczas wydobywania z wykopu między potężnymi korzeniami pokruszyło się i część monet się wysypała.Znalazcy zgodnie z obowiązującym prawem i obyczajem powiadomili o znalezisku najbliższe muzeum, którym jest Muzeum Regionalne w Łęczycy. To muzeum powiadomiło swoją jednostkę nadrzędną - Muzeum Archeologiczno-Etnograficzne w Łodzi , a dokładnie jego dział numizmatyczny oraz Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Łodzi. Rozpoczęły się prace zabezpieczające i poszukiwawcze. Przekopano teren wokół pnia drzewa i przesiano przez sito wykopaną ziemię. W ten sposób znaleziono dodatkowo 14 monet wcześniej przeoczonych.W sumie do Muzeum Regionalnego w Łęczycy trafiło 1006 monet ze skarbu ozorkowskiego, 5 monet znajduje się w kolekcjach prywatnych . Prawdopodobnie kilkadziesiąt monet zostało rozproszonych wśród przygodnych obserwatorów znaleziska. Gliniane naczynie, w którym monety przeleżały kilkaset lat , udało się zrekonstruować i jest prezentowane w Muzeum w Łęczycy. Jest to garnek ręcznie lepiony z gliny , a następnie obtaczany i wygładzany, słabo wypalany, dość nierówny w bryle, z prymitywną ozdobą w postaci dołków i żłobków .

Najliczniej bo aż ok. 99% stanowiły grosze praskie bite w Kutnej Horze za rządów trzech XIV-wiecznych królów czeskich. Nazwa grosze praskie pochodzi od przynależności do praskiego wzorcowego dla Czech systemu monetarnego. 6 egzemplarzy groszy praskich pochodzi z XNI-XIV w. za panowania Wacława II. 328 groszy zostało wybitych za panowania Jana Luksemburskiego. Najliczniejszą grupę bo aż 1644 egzemplarzy stanowiły grosze praskie Karola I z poł. XIV w. tj. z l. 1346-1378. Z mennicy miśnieńskiej pochodzi 8 groszy miśnieńskich Fryderyka II bitych w Miśni od 1338 r. W skarbie ozorkowskim znalazło się 8 groszy pochodzących z Węgier za panowania króla węgierskiego Ludwika I. Z pozostałych monet znalazły się też dwa grosze klewijskie Adolfa I z Nadrenii. Ciekawostką jest jeden półskojec krzyżacki /o wartości ówczesnej 1 grosza praskiego/ z mennicy toruńskiej z ok. 1370r. Najcenniejszą grupą monet z uwagi na rzadkość ich występowania a znalezioną w skarbie ozorkowskim jest nieliczna grupa 8 polskich monet Kazimierza Wielkiego. Jest to 5 kwartalników i 3 grosze krakowskie. Trzeba tu nadmienić że kwartalniki, o których mowa o wartości nominalnej połowy grosza, później 1/3 miały na awersie siedzącą postać króla Kazimierza a na rewersie był wyobrażony orzeł piastowski /po raz pierwszy na monecie polskiej zamiast dotychczas stosowanego herbu czeskiego/. Na czas ukrycia skarbu wskazują najmłodsze monety, czyli grosze praskie Karola I bite w l. 1374-1378. Przyjmuje się wobec tego, że skarb ozorkowski został zakopany między 1374 a 1378 r. Był to niewątpliwie duży majątek w srebrnym pieniądzu. Jeżeli właściciel tego majątku chciałby go wymienić w tych latach na złoto , uzyskałby 91 dukatów/(relacja wymienna 1 dukat=22grosze/). Właściciel musiał być człowiekiem zamożnym , skoro stać go było na wycofanie takiej sumy z obiegu gospodarczego i ukrycie, skoro za taką sumę można było kupić w Łęczyckiem połowę wsi lub wójtostwo łowickie /(źródła archiwalne/).

 "Mikołajczyk A., ''Skarb średniowiecznych groszy z Ozorkowa" - Andrzej Mikołajczyk. '', Muzeum w Łęczycy, 1979.