Zmiany

Początkowo ojcowskie przedsiębiorstwo przejął jego starszy brat, [[Schlösser Henryk Wilhelm|Henryk Wilhelm]]. W 1851 r. Karol Ernest dołączył do niego jako współwłaściciel. W l. 1851-1852 pomagał bratu w instalowaniu parku maszynowego na Strzeblewie. W swoich zakładach również przeprowadził gruntowną modernizację oraz rozbudowę (l. 1853-1856). Pomagał mu w tym [[Karol Wilhelm Scheibler]]. Kilkakrotnie odbywał podróże do Anglii i Francji, by tam zdobyć wiedzę praktyczną o zarządzaniu fabryką. W tym czasie faktycznym dyrektorem był Karol Scheibler (do 1855 r.). Po powrocie Karola Ernesta do kraju zajął się on reorganizacją „starych” zakładów. Zainstalował w nich nowe maszyny parowe i sprowadził angielskiego mechanika, Samuela Anleja z Manchesteru.

W 1880 r. wspólnie z bratem [[Schlösser Henryk Wilhelm|Henrykiem]], Józefem Wernerem, Karolem Scheiblerem i Wiktorem Saengerem kupili Lućmierz i [[Leśmierz ]] wraz z cukrownią. W czerwcu 1881 r. założyli spółkę handlową pod nazwą [[Cukrownia Leśmierz|„Fabryka Cukru Leśmierz”]]. Każdy z uczestników był właścicielem 1/5 wartości całego majątku.

Karol Ernest Schlösser udzielał się społecznie. Był radnym miasta Ozorkowa, ławnikiem, członkiem Rady Parafialnej i Towarzystwa Ubezpieczeń. Tak jak pozostali Schlösserowie czynnie uczestniczył w życiu gminy ewangelickiej, m.in. finansując zbór. Na jego pomoc finansową mogli liczyć potrzebujący ozorkowianie, w tym ubodzy i chorzy pracownicy. Udzielał sukiennikom niskoprocentowych pożyczek i rozkładał je na bezprocentowe raty, a robotnikom rozdawał darmowe obiady i bezzwrotne zapomogi. Wspólnie z bratem finansował kolonie dla dzieci robotniczych i organizował opiekę medyczną (kasa chorych, bezpłatna opieka medyczna). Przyczynił się do budowy szpitala epidemicznego w Łęczycy. Finansował również szkołę. Miał swój udział także w organizowaniu Banku Handlowego w Łodzi.