Sałaciński Michał: Różnice pomiędzy wersjami
m (→Biografia) |
m |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol> | <accesscontrol>Redakcja</accesscontrol> | ||
− | '''Michał Sałaciński''' (ur. 26 września 1929 r. w Uniejowie, zm. 22 lutego 1990 r. w Ozorkowie) – humanista, | + | '''Michał Sałaciński''' (ur. 26 września 1929 r. w Uniejowie, zm. 22 lutego 1990 r. w Ozorkowie) – humanista, wieloletni nauczyciel i dyrektor Liceum Ogólnokształcącego w Ozorkowie, miejski radny. |
− | + | ||
==Biografia== | ==Biografia== | ||
− | Pochodził z rodziny wielodzietnej, | + | Pochodził z rodziny wielodzietnej, był zawsze bardzo oddany i pomocny rodzinie.<br /> |
Po ukończeniu XIII Państwowego Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego w Łodzi, w 1949 r. otrzymał świadectwo dojrzałości.<br /> | Po ukończeniu XIII Państwowego Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego w Łodzi, w 1949 r. otrzymał świadectwo dojrzałości.<br /> | ||
− | W latach 1950-1953 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Łodzi na kierunku: filologia polska. Po ukończeniu studiów, 15 sierpnia 1953 r., dostał nakaz pracy na stanowisku nauczyciela w Liceum Ogólnokształcącym w Ozorkowie, co związało go z naszym miastem aż do śmierci.<br /> | + | W latach 1950-1953 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Łodzi na kierunku: filologia polska. Po ukończeniu studiów, 15 sierpnia 1953 r., dostał nakaz pracy na stanowisku nauczyciela w Liceum Ogólnokształcącym w Ozorkowie, co związało go z naszym miastem aż do śmierci.<br /> Studia II stopnia z tytułem magistra filologii polskiej ukończył na Uniwersytecie Łódzkim w 1970 r. |
Dnia 15 sierpnia 1954 r. poślubił Marię Barbarę Józefowicz.<br /> | Dnia 15 sierpnia 1954 r. poślubił Marię Barbarę Józefowicz.<br /> | ||
Podstawą w jego życiu zawodowym było kształcenie i wychowywanie młodzieży. Był surowym i wymagającym nauczycielem, budzącym respekt, a jednocześnie szanowanym przez wiele pokoleń mieszkańców Ozorkowa.<br /> | Podstawą w jego życiu zawodowym było kształcenie i wychowywanie młodzieży. Był surowym i wymagającym nauczycielem, budzącym respekt, a jednocześnie szanowanym przez wiele pokoleń mieszkańców Ozorkowa.<br /> | ||
− | Bycie obywatelem miasta Ozorkowa nie ograniczało się do pracy pedagogicznej. Od początku zaangażował się w pracę społeczną, chcąc wpłynąć na pozytywne zmiany miasta ułatwiające życie jego mieszkańcom. W związku z tym od maja 1965 r. do lutego 1990 r. był radnym Miejskiej Rady Narodowej w Ozorkowie. Miasto doceniło jego starania i wpisano go w 1975 r. do Księgi Zasłużonych dla Miasta Ozorkowa.<br /> | + | Bycie obywatelem miasta Ozorkowa nie ograniczało się do pracy pedagogicznej. Od początku zaangażował się w pracę społeczną, chcąc wpłynąć na pozytywne zmiany miasta, ułatwiające życie jego mieszkańcom. W związku z tym od maja 1965 r. do lutego 1990 r. był radnym Miejskiej Rady Narodowej w Ozorkowie. Miasto doceniło jego starania i wpisano go w 1975 r. do Księgi Zasłużonych dla Miasta Ozorkowa.<br /> |
Był on również wieloletnim członkiem Stronnictwa Demokratycznego, delegatem na VIII i XI Kongres Krajowy SD. | Był on również wieloletnim członkiem Stronnictwa Demokratycznego, delegatem na VIII i XI Kongres Krajowy SD. | ||
− | + | ||
==Praca== | ==Praca== |
Wersja z 20:48, 1 lut 2016
<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol> Michał Sałaciński (ur. 26 września 1929 r. w Uniejowie, zm. 22 lutego 1990 r. w Ozorkowie) – humanista, wieloletni nauczyciel i dyrektor Liceum Ogólnokształcącego w Ozorkowie, miejski radny.
Spis treści
Biografia
Pochodził z rodziny wielodzietnej, był zawsze bardzo oddany i pomocny rodzinie.
Po ukończeniu XIII Państwowego Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego w Łodzi, w 1949 r. otrzymał świadectwo dojrzałości.
W latach 1950-1953 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Łodzi na kierunku: filologia polska. Po ukończeniu studiów, 15 sierpnia 1953 r., dostał nakaz pracy na stanowisku nauczyciela w Liceum Ogólnokształcącym w Ozorkowie, co związało go z naszym miastem aż do śmierci.
Studia II stopnia z tytułem magistra filologii polskiej ukończył na Uniwersytecie Łódzkim w 1970 r.
Dnia 15 sierpnia 1954 r. poślubił Marię Barbarę Józefowicz.
Podstawą w jego życiu zawodowym było kształcenie i wychowywanie młodzieży. Był surowym i wymagającym nauczycielem, budzącym respekt, a jednocześnie szanowanym przez wiele pokoleń mieszkańców Ozorkowa.
Bycie obywatelem miasta Ozorkowa nie ograniczało się do pracy pedagogicznej. Od początku zaangażował się w pracę społeczną, chcąc wpłynąć na pozytywne zmiany miasta, ułatwiające życie jego mieszkańcom. W związku z tym od maja 1965 r. do lutego 1990 r. był radnym Miejskiej Rady Narodowej w Ozorkowie. Miasto doceniło jego starania i wpisano go w 1975 r. do Księgi Zasłużonych dla Miasta Ozorkowa.
Był on również wieloletnim członkiem Stronnictwa Demokratycznego, delegatem na VIII i XI Kongres Krajowy SD.
Praca
- 1949-1950 pracownik umysłowy w PKO w Łodzi
- 1958-1989 nauczyciel języka polskiego w LO w Ozorkowie
- 1967-1973 dyrektor Zasadniczej Szkoły Włókienniczej dla Pracujących
- 1977-1988 dyrektor Liceum Ogólnokształcącego w Ozorkowie
Działalność
- 1965-1990 radny Miejskiej Rady Narodowej w Ozorkowie
- 1965-1973 przewodniczący Komisji Oświaty i Kultury przy MRN w Ozorkowie
- 1961-1989 członek SD
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (19.04.1989)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (28.01.1981)
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (14.10.1987)
- Honorowa Odznaka Zasłużonego dla Stronnictwa Demokratycznego ( 22.04.1985)
- Medal 40-Lecia Polski Ludowej (22.07.1984)
- Honorowa Odznaka Miasta Łodzi (lipiec 1977)
- Odznaka Zasłużonego Działacza Frontu Jedności Narodowej (23.06.1976)
- Złoty Krzyż Zasługi (1.10.1975)
- Medal 30-Lecia Polski Ludowej (22.07.1974)
- Brązowa Odznaka Recytatora (1974)
- Złota Odznaka Związku Nauczycielstwa Polskiego (26.02.1973)
- Odznaka Tysiąclecia Państwa Polskiego (1965)
Nagrody
- Za wybitne i nowatorskie osiągnięcia w pracy dydaktyczno-wychowawczej i społecznej (14.10.1981)
- Nagroda kuratora I stopnia (1972).
- Wpisany do Księgi Zasłużonych dla Miasta Ozorkowa (18.01.1975)
Oprac. Katarzyna Rogalska, córka