Rosiński Wincenty: Różnice pomiędzy wersjami

Z Ozopedia - internetowa Encyklopedia miasta i gminy Ozorków
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
(Zmiana imienia żony)
 
(Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
Oprac. Marianna Różalska
+
[[Plik:Rosiński.jpg|200px|thumb|right|Wincenty Rosiński w mundurze strażackim. Przed 1939 r.]]
[[Kategoria:Hasła w przygotowaniu]]
+
'''Wincenty Rosiński''' (ur. 13 kwietnia 1886 r., zm. 18 lutego 1958 r.) - przemysłowiec, społecznik, działacz OSP, legionista, kombatant.
 +
 
 +
==Biografia==
 +
Był jedynym rodowitym Polakiem-fabrykantem w Ozorkowie. Znany był jako patriota i świetny handlowiec. Walczył w sformowanych z inicjatywy Józefa Piłsudskiego Legionach Polskich, a następnie brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Aktywnie działał w [[ZHP|harcerstwie]] i [[Ochotnicza Straż Pożarna w Ozorkowie|Ochotniczej Straży Pożarnej w Ozorkowie]]. Był współwłaścicielem założonej w 1923 r. fabryki wódek „Mazowianka” w Ozorkowie. Miała ona swoją siedzibę na [[Zielony Rynek|Zielonym Rynku]]. Prowadził także sklep z artykułami kolonialnymi<ref>Źródła z 1926/1927 i 1928 r.</ref>.
 +
 
 +
Około 1937 r. nabył dom przy ul. Piłsudskiego (obecnie ul. kard. S. Wyszyńskiego), w którym mieszkał do śmierci. W głębi podwórza mieścił się jego zakład – „Przędzalnia Wigoniowa Wincenty Rosiński”. Na mocy umowy z dn. 15 czerwca 1937 r. dokupił sąsiedni zakład przy ul. Piłsudskiego 35, który należał do [[Fogel Mayer|Majera Fogla]] – tzw. „Małą Fabrykę”, zwaną też „Kotoniną”. W ten sposób powstała „Przędzalnia i Szarparnia Wigoniowa”, której działalność przerwała II wojna światowa. Wówczas Niemcy przejęli zakład, oddając go w dzierżawę Wilhelmowi Henslowi<ref>Był przyjacielem Wincentego Rosińskiego.</ref>. Po wojnie zakład powrócił do właściciela, lecz nie na długo. W 1950 r. został przejęty na własność państwa i włączony do [[Ozorkowskie Zakłady Przemysłu Bawełnianego|OZPB]].
 +
 
 +
Po wojnie dalej służył w [[Ochotnicza Straż Pożarna w Ozorkowie|OSP]] - od 1946 r. do śmierci piastował urząd prezesa. Otrzymał również tytuł „Honorowego Prezesa”. Pochowano go na cmentarzu Starym w Ozorkowie.
 +
 
 +
Ożenił się z Józefą z Kazimieraków (ur. 5 października 1885 r., zm. 15 września 1965 r.).
 +
 
 +
==Galeria==
 +
<gallery>
 +
Wincenty Rosiński.JPG|Medalion na grobie Wincentego Rosińskiego
 +
Józefa Rosińska.JPG|Józefa Rosińska, żona Wincentego
 +
Grób Rosińskich.JPG|Grób Józefy i Wincentego Rosińskich na cmentarzu Starym w Ozorkowie
 +
</gallery>
 +
 
 +
==Bibliografia==
 +
* Górny P. A., ''Przemysł starszy od miasta'', Ozorków 2014.
 +
* ''Łódzki Dziennik Wojewódzki'', nr 21, Łódź 1946.
 +
* ''Łódzki Dziennik Wojewódzki'', nr 18, Łódź 1950.
 +
* ''Podręczny Rejestr Handlowy'', cz. 3, Łódź 1926.
 +
* ''Wiadomości Ozorkowskie'', nr 4, 2012.
 +
 
 +
''<small>Oprac. '''[[Użytkownik:Marianna Różalska|Marianna Różalska]]'''</small>''
 +
 
 +
==Przypisy==
 +
[[Kategoria:Encyklopedia]]
 +
[[Kategoria:Ludzie]]

Aktualna wersja na dzień 10:51, 29 sie 2016

Wincenty Rosiński w mundurze strażackim. Przed 1939 r.

Wincenty Rosiński (ur. 13 kwietnia 1886 r., zm. 18 lutego 1958 r.) - przemysłowiec, społecznik, działacz OSP, legionista, kombatant.

Biografia

Był jedynym rodowitym Polakiem-fabrykantem w Ozorkowie. Znany był jako patriota i świetny handlowiec. Walczył w sformowanych z inicjatywy Józefa Piłsudskiego Legionach Polskich, a następnie brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Aktywnie działał w harcerstwie i Ochotniczej Straży Pożarnej w Ozorkowie. Był współwłaścicielem założonej w 1923 r. fabryki wódek „Mazowianka” w Ozorkowie. Miała ona swoją siedzibę na Zielonym Rynku. Prowadził także sklep z artykułami kolonialnymi[1].

Około 1937 r. nabył dom przy ul. Piłsudskiego (obecnie ul. kard. S. Wyszyńskiego), w którym mieszkał do śmierci. W głębi podwórza mieścił się jego zakład – „Przędzalnia Wigoniowa Wincenty Rosiński”. Na mocy umowy z dn. 15 czerwca 1937 r. dokupił sąsiedni zakład przy ul. Piłsudskiego 35, który należał do Majera Fogla – tzw. „Małą Fabrykę”, zwaną też „Kotoniną”. W ten sposób powstała „Przędzalnia i Szarparnia Wigoniowa”, której działalność przerwała II wojna światowa. Wówczas Niemcy przejęli zakład, oddając go w dzierżawę Wilhelmowi Henslowi[2]. Po wojnie zakład powrócił do właściciela, lecz nie na długo. W 1950 r. został przejęty na własność państwa i włączony do OZPB.

Po wojnie dalej służył w OSP - od 1946 r. do śmierci piastował urząd prezesa. Otrzymał również tytuł „Honorowego Prezesa”. Pochowano go na cmentarzu Starym w Ozorkowie.

Ożenił się z Józefą z Kazimieraków (ur. 5 października 1885 r., zm. 15 września 1965 r.).

Galeria

Bibliografia

  • Górny P. A., Przemysł starszy od miasta, Ozorków 2014.
  • Łódzki Dziennik Wojewódzki, nr 21, Łódź 1946.
  • Łódzki Dziennik Wojewódzki, nr 18, Łódź 1950.
  • Podręczny Rejestr Handlowy, cz. 3, Łódź 1926.
  • Wiadomości Ozorkowskie, nr 4, 2012.

Oprac. Marianna Różalska

Przypisy

  1. Źródła z 1926/1927 i 1928 r.
  2. Był przyjacielem Wincentego Rosińskiego.