392
edycje
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
m
→Historia
=Historia=
Pierwsza wzmianka o wsi Parzyce pochodzi z 1363 r., został w niej wymieniony dziedzic wsi, Bolesta. W podziale majątkowym przeprowadzonym w 1407 r. Piotr Tłuk otrzymał dwie wsie Ostrów i Parzyce. Należy dodać, że Parzyce jedynie w części były jego własnością. Po 1440 r., wykupiwszy działy z rąk innych współwłaścicieli, stał się posiadaczem całej wsi Parzyce. W 1489 r. właścicielką wsi była Wincencjana z Leżenic, która sprzedała m.in. wieś Parzyce królowi Kazimierzowi Jagiellończykowi.
W następstwie tej transakcji wieś weszła w skład dóbr monarszych. Dane pochodzące z drugiej poł. XVI w. informują, że w Parzycach działały dwa młyny położone na rzece [[Bzura|Bzurze]]. Jeden z nich zwany był Parzycki, a drugi nosił miano Borowy. Młyn Borowy w 1564 r. był własnością Macieja Borowieckiego, który wykupił go z rąk Anny, wdowy po młynarzu Stanisławie. Najprawdopodobniej istniał tylko do schyłku XVI w. Natomiast młyn Parzycki miał od 1513 r. bardzo wielu właścicieli: Grzegorz Krupa, Maciej Lasek, Stanisław, Kosek (mieszczanin łęczycki), Prokop Lasek. Od 1820 r. dzierżawcami młyna byli” byli: Marcin Lewandowski, Stefan Szczebrzyński, Wincenty Rakowiecki, Tomasz Lewandowski, Mordkachaliński, Stefan, Maria, Józef, Łucja i Katarzyna Lewandowscy. W 1751 r. dzierżawcą Parzyc był Józef Grabowski. W 1789 r. odnotowano, że na wsi funkcjonowała karczma dworska. W 1799 r. Parzyce stały się własnością rządu pruskiego i weszły w skład klucza Krzepocin. W 1827 r. należały do rządu Królestwa Polskiego. Liczyły wówczas 136 mieszkańców i posiadały 18 domów mieszkalnych.<br />
Pod koniec XIX w. Parzyce nadal były własnością rządową. Składały się wówczas z wsi i osady młyńskiej. W 1912 r. właścicielem osady był August Dysselberg. W 1900 r. otworzono szkołę w Parzycach z dwuletnim programem nauczania.
Budynek szkolny, do 1909 r. drewniany, zastąpiono w 1910 r. murowanym.
