Zmiany

Pierwsza wzmianka o wsi Parzyce miała miejsce w pochodzi z 1363 r., gdzie został w niej wymieniony został Bolesta dziedzic wsi, Bolesta. W podziale majątkowym przeprowadzonym w 1407 r. Piotr Tłuk otrzymał dwie wsie Ostrów i Parzyce. Należy dodać, że Parzyce jedynie w części były jego własnością. Piotr Tłuk po Po 1440 r. , wykupiwszy działy z rąk innych współwłaścicieli, stał się posiadaczem całej wsi Parzyce po wykupieniu działów z rąk innych współwłaścicieli. W 1489 r. właścicielką wsi była Wincencjana z Leżenic, która sprzedała m.in. wieś Parzyce królowi Kazimierzowi Jagiellończykowi.W następstwie tej transakcji wieś weszła w skład dóbr monarszych. Dane pochodzące z drugiej poł. XVI w. informują, że w Parzycach działały dwa młyny położone na rzece [[Bzura|Bzurze]]. Jeden z nich zwany był PzrzyckiParzycki, a drugi nosił miano Borowy. Młyn Borowy w 1564 r. był własnością Macieja Borowieckiego, który wykupił go z rąk Anny, wdowy po młynarzu Stanisławie. Najprawdopodobniej istniał tylko do schyłku XVI w. Natomiast młyn Parzycki miał od 1513 r. bardzo wielu właścicieli: Grzegorz Krupa, Maciej Lasek, Stanisław, Kosek (mieszczanin łęczycki), Prokop Lasek. W XIX w. od Od 1820 r. dzierżawcami młyna byli” Marcin Lewandowski, Stefan Szczebrzyński, Wincenty Rakowiecki, Tomasz Lewandowski, Mordkachaliński, Stefan, Maria, Józef , Łucja i Katarzyna Lewandowscy. W 1751 r. dzierżawcą Parzyc był Józef Grabowski. W 1789 r. odnotowano, że na wsi funkcjonowała karczma dworska. W 1799 r. Parzyce stały się własnością rządu pruskiego i weszły w skład klucza Krzepocin. W 1827 r. należały do rządu Królestwa Polskiego. Liczyły wówczas 136 mieszkańców i posiadały 18 domów mieszkalnych.<br />